मार्को विची द्वारा 3 उत्कृष्ट पुस्तकहरू

को छायामा एन्ड्रिया क्यामिलेरी र यसको पौराणिक मोन्टलबानो, इटालियन लेखकहरू जस्तै मार्को भिची तिनीहरूले कालो अपराध विधाको विरासतलाई सोर्डिडको त्यो धारणामा राख्छन् सबै प्रकारका सम्पदा, कार्यालय र प्रहरी चौकीमा छापा मार्ने।

कोही पनि कलंकबाट मुक्त छैन, एक आयुक्त बोर्डेली पनि जो कहिलेकाहीँ कुनै पनि पात्र जस्तै प्रलोभनमा पर्छन् जसको खरीदले उसलाई सम्भावित न्यायिक आरोपबाट मुक्त गर्दछ। तर त्यो टाइट्रोपमा, ठ्याक्कै, बोर्डेली वा उनको पूर्ववर्ती मोन्टलबानो जस्ता केटाहरू सबैभन्दा मानव शङ्का र दुःखका योग्य प्रतिनिधिहरूको रूपमा देखा पर्छन्। किनभने जब तपाईं संसारसँग आफ्नो अनुहार तोड्नुहुन्छ, तपाईं कमजोर हुनुहुनेछ र तपाईंको आफ्नै भूतहरूको जोखिममा पर्नुहुनेछ।

तर भिचीले नोयरलाई यसको मात्र पक्षको रूपमा लिने जस्तो लाग्दैन र यो आउने अनुवादहरूमा अझ गहिराइमा जान्न बाँकी छ। केहि चीजहरू र अन्यहरू बीचमा यस लेखकको ग्रन्थसूची पहिले नै दर्जनौं उपन्यासहरू र कथाहरूको ठूलो संख्यामा फैलिएको छ। निस्सन्देह एक चाखलाग्दो कथाकार, जस्तो कि म भन्छु, भूमध्यसागरको यस छेउमा अझै अज्ञात ...

मार्को विचीद्वारा सिफारिस गरिएका शीर्ष ३ उपन्यासहरू

आयुक्त बोर्डेली

यस्तो शक्तिशाली शृङ्खलामा पहिलो भन्दा फरक काम औंल्याउन गाह्रो छ। किनभने, आदर्शीकरण होस् वा नगर्नुहोस्, मानिस सधैं त्यो सुरुवातमा फर्कन्छ, धेरै लडाइहरूको नायकसँगको मुठभेडमा र जीवनको त्यो पक्षसँग धेरै घर्षणहरू जसले छालालाई आँसु दिन्छ।

त्यहाँ नोयर विधाका स्टिरियोटाइपिकल स्थानहरू छन् जस्तै केही ठूला सहरहरूको केही छिमेकहरू, वा युरोपको उत्तरी अक्षांशहरू जहाँ उत्तरले वर्तमान नोयरको बिन्दुलाई चिन्ह लगाउँदछ। र अझै, जादुई प्रस्तावहरू पनि विरोधाभासहरूमा जन्मिएका छन्। सुन्दर फ्लोरेन्स ओजिङ संस्कृति, गौरवशाली अतीत र भव्यता। केवल सबै उपस्थिति पछाडि छायाहरू सधैं प्रक्षेपित हुन्छन् ...

फ्लोरेन्स, ग्रीष्म 1963। कमिश्नर बोर्डेली बिदाको कारण सुनसान शहरमा गर्मी सहन। साधारण गर्मीको दिनचर्या उनको XNUMX औं शताब्दीको विलामा एक वृद्ध महिलाको निर्जीव शरीरको उपस्थितिले अवरुद्ध भएको छ। मृत्युको अवस्था र बोर्डेल्लीका विश्वासपात्र कोरोनर र साथी डिओटिभेडेले गरेको पोस्टमार्टमले कसैलाई यो अपराध हो भनेर विश्वास गर्न नेतृत्व गर्छ। कमिश्नर, नियमहरूको थोरै प्रेमी र आफ्नै आचारसंहिता पालना गर्ने पक्षमा, एक अनुसन्धान सुरु गर्दछ जसले उसलाई पीडितको परिवार र उनीसँग बारम्बार आउने मानिसहरूसँग सम्पर्कमा राख्छ।

फ्लोरेन्स मा मृत्यु

विची पछि, निस्सन्देह फ्लोरेन्स फेरि कहिल्यै उस्तै भएन। किनभने एक पटक अधिकारीको विरोध गर्ने काल्पनिक जागृत भएपछि, अँध्यारो पक्षको कुनै पनि पौराणिक कथाजस्तै पूरक, कुन सडकहरू सांस्कृतिक आनन्दको बिन्दु हो, त्यस अनुसार हराउने कुरा र केहि निराशाजनक घटना हुन सक्छ भन्ने महसुस हुँदा व्यग्रतापूर्ण प्रतीक्षा। ...

फ्लोरेन्स, अक्टोबर 1966। सानो जियाकोमो पेलिसारी बिना ट्रेस गायब। अन्तिम पटक एउटी बुढीले देखेकी थिइन्: पातलो शरीर, पर्स झुल्काएर दौडिएकी...जस्तो लाग्छ पृथ्वीले निलेको छ। आयुक्त बोर्डेली अथक अनुसन्धान। उसलाई थाहा छ कि त्यहाँ सधैं यी रहस्यहरूको लागि एक सरल व्याख्या छ, यद्यपि शायद अर्नो नदी जस्तै अँध्यारो।

एउटा बाढी, जसरी फ्लोरेन्टाइनहरू अब सम्झना गर्दैनन्, नदी ओभरफ्लो हुन्छ र पूरै शहर बाढी हुन्छ। बोर्डेली सोच्छन् कि यो त्रासदीले जियाकोमो केसको थप अनुसन्धानलाई रोक्छ, चिन्ताजनक प्रभावहरू सहित। उसलाई डर छ कि अपराध सजाय नदिनेछ, तर उनको दृढताको कुनै सीमा छैन न त यस केसको लागि, न त सुन्दर एलियोनोरालाई जित्न, युवती जससँग उनी प्रेममा परेका छन् र जो हराउन डराउँछन्।

एक फोहोर मामला

बोर्डेलीका उपन्यासहरूमध्ये सबैभन्दा कालो, एउटा कथानक जुन राजनीतिक इच्छाशक्ति, सेतो-कलर युक्तिहरू र खुला चिहानमा अपराध गर्न अन्य भ्रष्टाचारहरूमा ढाकिएको त्यो नोयरको लागि उसको सामान्य प्रवृत्तिबाट बाहिर छ।

अप्रिल 1964। फ्लोरेन्स खैरो र उदास आकाशले ढाकेको छ जुन राम्रोसँग छैन। कमिश्नर बोर्डेलीका साथी कासिमिरोले भर्खरै शहरको बाहिरी भागमा रहेको फिसोलमा एक व्यक्तिको शव फेला पारेका छन्। कथित अपराधको घटनास्थलमा हतारिए पनि त्यहाँ पुग्दा शवको कुनै निशान छैन।

केहि दिन पछि, एक केटीको निर्जीव शरीर देखा पर्यो र यसमा एक अनौठो दाग भेटिन्छ। यो अन्तिम लाश हुनेछैन। यसरी सम्भावित सिरियल किलरको घेराबन्दी र बोर्डेलीको क्यारियरको सबैभन्दा अन्धकार अवधि सुरु हुन्छ। यो उनको र बाँकी अनुसन्धान टोलीको लागि फोहोर व्यवसाय हो; फ्लोरेन्सको आकाश जस्तै अँध्यारो, अनन्त दुःस्वप्नमा परिणत हुने भाग्यमा रहेको एउटा केस।