ဒီတစ်ခါလည်းရန် မူယာကာမိ ၏ဆန် စာပေများအတွက်နိုဘယ်လ်မရ။ ထို့ကြောင့်ဂျပန်စာရေးဆရာကြီးသည်ဤစာအုပ်တွင်ဖြစ်သည့်အတိုင်းသူကြိုက်နှစ်သက်ဆုံးအရာများအကြောင်းရေးသားရန်စဉ်းစားနေပေမည်။ ညစာစားရန်ကျန်နေသည့်သူငယ်ချင်းအုပ်စုကဲ့သို့နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်တွင်သူ့ကိုအမြဲမေ့နေတတ်သောပညာရှင်များအကြောင်းမတွေးဘဲ ...
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိတာကစတော့ဟုမ်းရဲ့အရသာကိုကျော်လွန်ပြီး၊ Murakami စာဖတ်သူများသည်၎င်းကိုမည်သည့်နေရာသို့ပို့ဆောင်သည်ဖြစ်စေ၎င်းကိုကိုးကွယ်သည်မရ။ အကြောင်းမှာသူ၏စာအုပ်များသည်အမြဲတမ်းဖြစ်တည်မှုဆိုင်ရာဇာတ်ကြောင်းပြောသူ၏ဤအမြော်အမြင်များနှင့်ဟန်ချက်ညီသော avant-garde တင်ဆက်မှုတစ်ခုနှင့်တူသည်။ ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့သည်ဂီတအကြောင်းပြောရန်လိုသည်၊ ဘာမှမပိုပါ၊ ပိုနည်းသည်။
Haruki Murakami သည်ခေတ်ပေါ်တေးဂီတနှင့်ဂျက်ဇ်ဂီတနှင့်ဂန္ထဝင်ဂီတတို့ကိုအသည်းစွဲသည်ကိုလူတိုင်းသိသည်။ ဤစိတ်အားထက်သန်မှုသည်ငယ်ရွယ်စဉ်ကဂျက်ဇ်ကလပ်တစ်ခုဖွင့်ရန်သာမကသူ၏ဝတ္ထုအများစုကိုဂီတရည်ညွှန်းချက်များနှင့်အတွေ့အကြုံများဖြင့်ပါထည့်သွင်းရန်ဖြစ်သည်။ ဤအခါသမယတွင်ကမ္ဘာပေါ်ရှိအကျော်ကြားဆုံးဂျပန်စာရေးဆရာသည်သူ၏စာဖတ်သူတို့အားသူ၏ဆန္ဒများ၊ သူ၏ထင်မြင်ယူဆချက်များနှင့်ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိသန်းပေါင်းများစွာသောလူသားများကိုစုစည်းပေးသောအနုပညာ၊ ဂီတအကြောင်းသိလိုသောဆန္ဒတို့ကိုမျှဝေသည်။
ဒီလိုလုပ်ဖို့နှစ်နှစ်တာကာလအတွင်း Murakami နဲ့သူ့သူငယ်ချင်း Seiji Ozawa တို့ဟာ Boston Symphony Orchestra ရဲ့စပယ်ယာဟောင်းတွေဖြစ်ကြတဲ့ Braard, Beethoven, Leonart ကဲ့သို့နာမည်ကြီး conductors တွေအကြောင်းလူသိများတဲ့အပိုင်းတွေအကြောင်းဒီကြည်နူးစရာပြောဆိုမှုတွေရှိခဲ့ပါတယ်။ Bernstein နှင့် Glenn Gould ကဲ့သို့သောထူးခြားသောတစ်ကိုယ်တော်အဆိုသမားများ၊ အခန်းများနှင့်အော်ပရာတွင်
ထို့ကြောင့်မှတ်တမ်းများကိုနားထောင်ပြီးကွဲပြားခြားနားသောအဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ချက်များကိုမှတ်ချက်ပေးနေစဉ်စာဖတ်သူသည်နားသစ်သစ်များဖြင့်ဂီတကိုခံစားရင်းအဆုံးမဲ့စိတ်အားထက်သန်မှုနှင့်စိတ် ၀ င်စားမှုတို့ကိုကူးစက်စေလိမ့်မည်။
Haruki Murakami ၏“ ဂီတ၊ ဂီတတစ်ခုတည်း” စာအုပ်ကိုသင်ယခု ၀ ယ်ယူနိုင်သည်။