ບາງທີອາດຈະ ມູລາກາມິ ເຂົ້າຂອງ Nobel Literature. ສະນັ້ນຜູ້ຂຽນຍີ່ປຸ່ນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ອາດຈະຄິດຈະຂຽນກ່ຽວກັບອັນໃດກໍ່ໄດ້, ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ລາວມັກທີ່ສຸດ, ຄືກັບກໍລະນີຂອງປຶ້ມຫົວນີ້. ໂດຍບໍ່ຄິດກ່ຽວກັບນັກວິຊາການທີ່ເບິ່ງຄືວ່າລືມລາວສະເatີໃນຊ່ວງເວລາສຸດທ້າຍ, ຄືກັບກຸ່ມfriendsູ່ເພື່ອນທີ່ຍັງຄ້າງຄາຢູ່ ...
ເພາະວ່າສິ່ງທີ່ຊັດເຈນແມ່ນວ່ານອກ ເໜືອ ໄປຈາກການໄດ້ຊີມລົດຊາດຂອງສະຕອກໂຮມ, ຜູ້ອ່ານ Murakami ບູຊາມັນທຸກບ່ອນທີ່ມັນຖືກສົ່ງໄປ. ເນື່ອງຈາກວ່າປຶ້ມຂອງລາວມີສຽງຄ້າຍຄືກັບການ ນຳ ສະ ເໜີ ແບບ avant-garde ທີ່ສົມດຸນກັບຄວາມເຫຼື້ອມໃສອັນມີຄຸນນະ ທຳ ຂອງຜູ້ບັນຍາຍຄວາມເປັນຢູ່. ມື້ນີ້ພວກເຮົາຕ້ອງເວົ້າກ່ຽວກັບດົນຕີ, ບໍ່ມີຫຍັງຫຼາຍແລະບໍ່ມີຫຍັງ ໜ້ອຍ.
ທຸກຄົນຮູ້ວ່າ Haruki Murakami ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນກັບດົນຕີສະໄ modern ໃj່ແລະ jazz ລວມທັງດົນຕີຄລາສສິກ. ຄວາມມັກອັນນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ລາວແລ່ນສະໂມສອນແຈັສໃນໄວ ໜຸ່ມ ຂອງລາວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງ ນຳ ເອົານະວະນິຍາຍສ່ວນໃຫຍ່ຂອງລາວແລະເຮັດວຽກກັບການອ້າງອີງດົນຕີແລະປະສົບການ. ໃນໂອກາດນີ້, ນັກຂຽນຍີ່ປຸ່ນທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນໂລກໄດ້ແບ່ງປັນກັບຜູ້ອ່ານຂອງລາວເຖິງຄວາມປາດຖະ ໜາ, ຄວາມຄິດເຫັນຂອງລາວ, ແລະ ເໜືອ ສິ່ງອື່ນໃດ, ຄວາມປາຖະ ໜາ ຂອງລາວທີ່ຢາກຮູ້ກ່ຽວກັບສິລະປະ, ດົນຕີ, ທີ່ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຫຼາຍລ້ານຄົນທົ່ວໂລກສາມັກຄີກັນ.
ດ້ວຍຈຸດປະສົງນີ້, ຕະຫຼອດສອງປີ, Murakami ແລະເພື່ອນຂອງລາວ Seiji Ozawa, ອະດີດຜູ້ ນຳ ຂອງວົງດົນຕີ Boston Symphony Orchestra, ໄດ້ມີການສົນທະນາທີ່ ໜ້າ ຍິນດີເຫຼົ່ານີ້ກ່ຽວກັບຕ່ອນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີໂດຍ Brahms ແລະ Beethoven, ໂດຍ Bartok ແລະ Mahler, ກ່ຽວກັບຕົວ ນຳ ເຊັ່ນ Leonard Bernstein ແລະນັກສິລະປິນດ່ຽວທີ່ພິເສດຄື Glenn Gould, ຢູ່ໃນຕ່ອນຂອງຫ້ອງແລະໃນໂຮງລະຄອນ.
ດັ່ງນັ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ຟັງບັນທຶກແລະໃຫ້ຄໍາເຫັນກ່ຽວກັບການຕີຄວາມdifferentາຍທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຜູ້ອ່ານເຂົ້າຮ່ວມຄວາມເຊື່ອjuັ້ນແລະຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນອັນຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຕິດເຊື້ອດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ບໍ່ມີສິ້ນສຸດແລະມີຄວາມສຸກກັບການມ່ວນຊື່ນກັບດົນຕີດ້ວຍຫູອັນໃ່.
ດຽວນີ້ເຈົ້າສາມາດຊື້ປຶ້ມ“ ເພງ, ມີແຕ່ດົນຕີ”, ໂດຍ Haruki Murakami, ທີ່ນີ້: