Mendacium videtur cum etiam hodie audimus Hispaniam unam e terris cum summa biodiversitate esse. Per annos caementi quod discrimen violenter claudendi praeerat et quod praepositus erat sepeliendi maritimam peninsulam ab Vasconica regione ad Cataloniam, adhuc frui possumus illo titulo diversitatis biologicae.
Loca singularia, parvae habitationes inter rurales, montuosas et adsurgit, inter siccissimas areas et altissimas pluvias, inter deserta et humida, quae mutatione climatis superfuerant, conservata sunt. Totum mundum prope ad inveniendum et cognoscendum.
Vox Mónica Fernández-Aceytuno praeest nobis mittere naturam cognoscendi quae adhuc supersit in hac peninsula, in qua olim dicebatur simiam illam transire posse ex arbore in arborem saliendo. Quaedam ex eo remanet, quamvis remota et fabulosa sit.
Summarium: Mónica Fernández-Aceytuno, unus e maximis naturae disseminatoribus in patria nostra, geographiam Hispaniae in hoc libro practico et generali recensebit et simplici modo explicandam diversitatem florae et faunae cuiusque regionis. Praetermittendum non est Hispaniam patriam esse in Europa maxima biodiversitate. Tractus liber, explicationes simplices, aerem quendam poeticum habebit, et ante omnia iucunda ac popularis erit.
Librum emere potes Aves qui dormiunt in terra caeli, per Mónica Fernández-Aceytuno, hic: