I incorporate Ioannes Franciscus Ferrandiz ad plethora magnae recentissimae narrationes rerum historicarum in Hispania factas. Auctores variarum generationum loquor ut Chufo Llorens, Ludouicus Zueco o Jose Luis Corral. Omnes enim suo modo, cum plus minusve chronicae vel fictionis parte, perstringunt nos hac recognitione missionum quae peregrinatores temporis iter facere possumus.
Peculiari in casu Ferrandiz, saepenumero eius gustus fabuloso in campo excitatur affectum calumniae ab ignotis, nullo historico transmisso. Quia ultra res, remotissima illa patina magicarum, fabularum avitarum, religiosarum ut fundamentum est sociale et bellicum, operitur.
Historiam accedens in causa Ferrandiz est imaginationes atavisticas excitare refertas superstitionibus et opinionibus ignotas alloquendi. Ingenia quae inter longinquas illas nostrae humanitatis umbras movent, cum arcanas opiniones pertinebat et ubi primae cognitionis lumina gravia nebulis, quae etiam a conscientia pendebant, pro meliori servitio dominorum, regum et abbatum depellere conabantur.
Top 3 conscripserit novellas a Ioanne Francisco Ferrandiz
Maledicta terra
His temporibus scribens novam historicam in Barcinone positam periculum incidit ut suspicionem omnium generum ex una vel altera parte in discrimen adducat. Sed in fine, bonae literaturae praejudicia delendae sunt.
Narrationem nobis exhibet Ioannes Franciscus Ferrandiz medio saeculo Normannorum. IX tempus fuit falsae imperialis unitatis in Christianismo sustentatae, cuius minatio sola theorica erat Vikingorum, parum adunationem, minus ex institutionibus opinionibus et cum tributo propensione.
Quid simile esset in diebus illis Barcinone? In primis debemus considerare praesentem speciem capitalem Catalaunensem secundum rationem. In diebus illis Barcinona parva urbs solitaria esse solebat oppugnationibus Mediterraneis meridionalibus interdum et alias ab Europa septentrionali.
In urbem Frodoi episcopus venit anno 861, haud magno animo, considerans hanc ab imperiali nervis recessum esse. Ipse tamen Frodoi moram suam usque ad obitum suum fere triginta annis post extendit.
Causae complures eum in ultimo imperii fine manere, sine consilio, ut alibi maiore apud suos postulatio vigeret. In primis eum nobilis Goda cepit et in causa civitatis implicavit. Quia Goda Barcinonem amabat et melius destinatum ei exspectabat quam praesens.
Et tunc fit casus fabula. Adversus incursus variarum populorum et abusus nobilium suorum, magis ad suam gloriam ordinandam quam ad urbis renovationem, Frodoi, Godae et aliorum sociorum, qui oriuntur, instarent ad urbem glorificandam, ad meliorem fortunam comparandam. pro eo.
Diversae urbis sphaerae in causa versantur, ab Isembardo de Tenes cum suis nobilibus originibus quae magis videntur ad perpetuitatem divitum ordinis praesentis commissae, Elisiae cauponi, intellegenti et visionario, mulieri quidem Barcinone dignam persuasit. alii principes et aliae considerationes.
Aquam iudicium
Ritus sinister conceptionis biblicae tamquam initium quoddam fabulae est quod nos immergit obscurissimis aquis moralitatis capaces ad optima principia contorquens, ut casui, arbitrio dominantium, tradamus.
Mane frigido anno 1170, crudele iudicium duarum familiarum fata obsignat avaritia et consuetudines feudales. Duarum domorum primogenitum ut traditur, vix mensium, glaciali aqua immergi oportet. Qui deprimitur, electus Dei erit, et ipsi iustitia sua probabit.
Post miserabilem eventum, Blanca filia nobilis Ramonis de Corviu eligitur, et Robertus de Tramontana damnatus invigilat per annos quomodo victores omnia sua rapiant. Sed in iis momentis, cum uterque superesse contendit, peculiaris atque indissolubilis coniunctio inter eos nata est. Eodemque tempore, in anima Victi, desiderans ad iustiorem seculum pervenire, a superstitionibus accrescit.
Post annos Robertus adulescens agros suos deserit, ut in Barcinone et in Bononia longinqua iuris studio, contra inimicorum odia et proditiones pugnans. Inventio libri antiqui eum auctorem renovationis magnae facit et solus in pugna non est; In eius corde memoria semper percurrit Blancae puellae, cum qua nefarium aquae iudicium communicavit.
flamma sapientiae
Munus feminarum semper absconditum est usque ad recentissima tempora. Insidias diligenter expoliat illud singulare, solidae voluntatis, mulieris determinationis ut obiectivum vitale progrediendi, sed maximo cum symbolico pondere in sua summa definitione.
Valentiae, 1486. Irene Bellvent adulescens, post mortem parentum in minimis circumstantiis, curam En Sorell invadit, hospitium cui familia sua vitam dedicavit, animo prosequendi maxime curandi in pauperibus. urbs. . Leges autem contra eam conspirant: ut mulier inperfecta censetur et quid a se ipso facere non possit, sic maritum suum consilia exsequi cogitur.
Sed perspicacia et prae misogynia non solum quaestiones Irenes agere debebunt. Neque ingentia aes alienum pestis hospitium. Praecipuum eius impedimentum est periculum, quod dilectum suum En Sorell instat, comminatio ominosa et letalis locum et incolas destruere statuit. Fructus vindictae cuius origines multos annos reducunt ... ad arcanam feminam academiam quae tam novas notiones defendebat ut dignitas mulierum et aequalitas moralis ac intellectualis.
