Пабло Симонеттинин аңгемелери бизден терапевт тапкан башкы каармандардын жашырылган моюнга алуулары. Болгону, окурман бүт нерсенин чыгармасына сиңип калган кутулгус эмпатиядан тиешелүү сюжет боюнча ой жүгүртүп бүтөт. Симонетти.
жакындык алардын каармандарындагы жактарын чечип, бардыгыбызга кайрыла турган адамдын ошол жаркындыгы менен. Плацебо адабияттын дагы бир жеңил-желпи көрүнүшүнө каршы. Гуманистиканын каналы катары адабиятка берилгендик. Ал эми романды «барктоо» аракетинде бул автор окуунун бул түрүнө мүнөздүү болгон көңүл ачуунун маңызын унутуп койгону эмес. Тескерисинче, бул иш-аракет жана ой жүгүртүү жөнүндө. идеалдуу баланс.
Жашоону жана жашап өткөндөрдү интроспекция жана талдоо. Бирок, ошондой эле бул трансценденттүү ыкмалардын тегерегиндеги болжолдуу өнүгүүлөр. Укмуштуу окуя – бул жашоо же импровизациянын таасири менен сахнадагы иш, ар бир адам өз көрүүчүлөрүнүн алдында кийлигишүүдө.
Сюжет, окуялар жана дүйнөнүн перспективалары, адатта, алар туш болгон учурга жараша өзгөрүп турган негизги каармандарга ылайык таң калтыруучу сюрприздер. Түс, бирок жыт, атүгүл тийүү кагаздан бизге жеткендей сезилген бай мозаика сыяктуу субъективдүү.
Пабло Симонетти тарабынан сунушталган эң мыкты 3 роман
Табигый кырсыктар
Кээ бир ата-энелер менен балдардын ортосунда сүйүү түшүп жаткандай көрүнгөн, жетүүгө мүмкүн болбогон эңкейиштер деп ойлогон, же тескерисинче, алардын көтөрүлүшү мүмкүн эмес деген айырмачылыктар бар. Эң жаманы – моралдык, муундар ортосундагы айырмачылыктын азабын тартып, ар бир көз ирмемде жардан кулап калуу коркунучу менен өйдө же ылдый бара жатканыңды билбей, ортоңку зонада калуу.
Эң чоң курмандыктар, акыры, көбүнчө балдар. Менимче, Маркодо ушундай болот. Бойго жеткенде Марко үй -бүлөсүндөгү ал этап башкача өтмөк, өткөнү менен элдеше албайт. Үмүттүн бүчүрү сыяктуу кичинекей бир учур гана пайда болот. Сапар учурунда аны менен анын атасынын ортосундагы байланыш үчүн бир замат бар эле, балким, эс тутуму бузулгансып, Марко өтө катуу жазаланган.
Бирок Марко өзүн өзү калыбына келтириши керек, өзүн кандайдыр бир ийгиликке жетүү үчүн, кайра түптөлүшү керек. Сексуалдуулук үчүн өзүн күнөөлүү сезүү күтүлбөгөн кесепеттерге алып келген Фрейддик көйгөйгө айланат жана ал мындан ары бул жазаны, атасынын түшүнбөстүгү үчүн ички күнөөнү тарткысы келет.
Марко окурмандын кийимин чечип бүтүп, адам балалыктан бойго жеткенге чейин, өспүрүм курактан кетүү үчүн мүнөздүү болгон бардык чыңалуу менен, анын жагдайын, анын үй -бүлөлүк идеологияга туура келбеген реалдуулукту ачуу менен көбөйтүлгөнүн көрсөтөт.
Марко кечирим сурап атасын кучактай алам деп ойлосо жакшы болмок. Жана атасы аны кечире турган эч нерсе жок деп ишендирди. Бирок андай болгон эмес жана Марко жаңы төрөлгөн сексуалдуулугу менен травмаларынын ортосунда өтүүнү аяктады. Ал эми окурман бардыгын ачат, муну каармандын терисинин астына койгондой.
Өзгөрүлүп жаткан Чилинин шартында, китептин аталышын жарыялаган кээ бир табигый кырсыктардын деталдары менен, биз учурда кыйрап жаткан, жердин ичинен пайда болгон жер титирөөлөргө моюн сунуп жаткан дүйнөлөрдүн ортосундагы ойго салган метафораны табабыз. жана эмоциялардан.
Эркектер мен эмес болчумун
Сиз эч качан башкалар сизден күткөндөй эмессиз. Бирок андан да жаманы, адам өзү күткөндөй болбой жатат. Күзгүнүн эки тарабындагы күтүүлөр, эрк бекем болгонго чейин, Дамоклдун кылычындай асылып турат.
Өткөн жашоосунун бир бөлүгү болгон адамдар менен болгон жолугушуулардын сериясы аркылуу "Мен каршылашпаган адамдар" романынын баяндоочусу өзүнүн эс-тутумун, чечимдерин жана жашоосунда кандай кыйынчылыктарга туш болгонун айтып, "сулуу, тирандык дүйнө" портретине орун бошотот. жана өлүмгө алып келиши мүмкүн болгон эрежелердин ийгиликсиз формалары».
Меланхолия менен боштондукту айкалыштырган агартуучу көз карашы менен Пабло Симонетти ар бир чечимибизден баш тартып жаткан мүмкүн болгон жашообуз, таандык болуу жана четке кагуу жөнүндө, күйүп жаткан Сантьягонун фонунда жазат, бул башкы каарманга өткөндү сөзсүз артка таштап кетүүгө мүмкүндүк берет. .
Бейиштеги апа
Пабло Симонеттинин эң жеке иши болсо керек. Кыязы, бул анын эң жакын лирикаларына биринчи жолу киришкени үчүн. Каармандардын дүйнөсүнүн жеке көз карашы баарынан жогору турган жанрга киришкенде, адам дээрлик дайыма ошол күндүн башкы каарманына айлануу менен башталат...
Жетимиш жети жыл аркасында Жулия Бартолини акыркы күндөрүн эскерүүлөрүн жазууну чечет. Эскерүүлөр сизге ооруңузга каршы туруу үчүн күч-кубат берет. Ал ушундай жол менен жашоого татыктуу өмүргө ээ болгон сезимин кайра калыбына келтире аларына ишенет.
19-кылымдын аягында башталган Италиянын өлкөгө иммиграциясы жана 20-кылым бою католик чиркөөсү тарабынан таңууланган үй-бүлөнүн катаал идеясы менен белгиленген Юлия бала кезинде пайда болгон таарынычтарды ачат, аны чече албайт. бойго жеткендик. Ал авторитардык, бирок берилген күйөөсүнүн фигурасын чечмелеп берүүгө аракет кылат, айрыкча, өз доорунун жүрүм-турум кодексине жана анын үмүтүнө каршы чыккан эки баласы менен болгон мамилеси.
Баарынан маанилүүсү, ал өзү үчүн эң маанилүү болгон нерседе ийгиликке жетпегенинин себебин түшүндүрүүнү каалайт: бактылуу үй-бүлө түзүү.
Бейиштеги эне азыр өзүн-өзү алдабай өз жашоосун чагылдыра алган аялдын коркуулары жана чыр-чатактарынын окуясы, ошондой эле жакындарынын алдындагы кундун күбөсү. Чилилик жана эл аралык адабият дүйнөсүндө Пабло Симонетти түптөгөн бул чыгарма окурмандардын сүйүктүү романдарына айланган.
