Кристиан Аларкон жашоонун эң терең бөлүгүндө, реалдуулук тумандуу босоголордо эрип жаткандай сезилет. Адегенде журналист катары, андан кийин көркөм адабияттын баяндоочусу катары, же балким, фантастиканын эмес, бизге жакын жана бизде адамдын алыскы, бөтөн, окуу аң-сезимибизге жана аң-сезимибизге жат нерсе катары жат көрүнүшүн ойготкон профилдердин баяндоочусу катары. ошондуктан акыркы учурда бузукулук.
Библиографияда журналисттик кесипти таштай албай, жазуучу болууга умтулгандардын ошол гибриддик горизонтторуна карай багыт алган. Том Wolfe же башка көптөгөн адамдар, Аларкон менен болгон окуя, албетте, кызыктуу адабий мансапка алып келет. Жана биз муну айтуу үчүн бул жерде болобуз.
Кристиан Аларкондун эң мыкты сунушталган романдары
Үчүнчү бейиш
Жашоо шок акыркы жарыктын көшөгөсүнөн бир аз мурун алкактар катары өтүп кетпейт (эгерде чындап эле ушундай нерсе болуп кетсе, өлүм учуру жөнүндөгү белгилүү божомолдордон тышкары). Чынында, биздин тасма бизди эң күтүүсүз учурларга кабылат. Бул бир нече жыл мурунку фантастикалык күн үчүн бизге жылмаюу тартуулоо үчүн рулда болушу мүмкүн, ал идеалдаштырылгандай эле идеалдуу ...
Биздин тасма бизди бош көз ирмемдерде, күнүмдүк тапшырмалар учурунда, уктабай калганда, күтүүнүн ортосунда табат. Жана ошол эле эс тутумда анын сценарийин кайра карап чыгуу же тасманын багытын оңдоо болушу мүмкүн, анын орду биздин оюбузда.
Кристиан Аларкон бизге өзүнүн башкы каарманынын тасмасы тууралуу эң жандуу жана эң баалуу түрдө айтып берет. Ошентип, биз тийүү менен сезе алабыз, ал тургай, ошол карыздан жашоону жана жашоону көрүүнүн жолун сезе алабыз. Кээ бир каармандарды түшүнүү - өзүбүздү түшүнүү. Ошондуктан адабият дайыма керек болот.
Жазуучу Буэнос-Айрестин чет жакасындагы бакчасын өстүрөт. Анын Чилинин түштүгүндөгү шаардагы балалык кези, ата-бабаларынын, чоң энесинин, апасынын окуялары ошол жакка кетет. Ошондой эле Аргентинага сүргүн жана ошол сүргүндө кантип бак, бакча, тилектештик, жамаат отургузган аялдар.
Жынысы жок, гибриддик жана поэтикалык роман, Үчүнчү Бейишти окуу үчүн, бул адабий, ботаникалык жана феминисттик саякаттын автору Кристиан Аларкондун ааламына бир заматта кирүү, биринчи окууда чарчабай, кайра кайтууну суранат. көптөгөн суроолорго жооп берүү үчүн текст.
«Чили менен Аргентинанын ар кайсы жерлеринде орун алган башкы каарман жеке бейишти издеп, бак өстүрүү ышкысына тереңдеп кирип, ата-бабаларынын тарыхын калыбына келтирет. Роман жамааттык трагедиялардын алдында кичинекейден башпаанек табуу үмүтүнө эшик ачат.
Мен өлгөндө мени кумбиянын ойношун каалайм
Алгач 2003-жылы басылып чыккан жана акыры сыйлыкка ээ болгон жана адилеттүү баада таанылган автордун эмгегин жайылтуу үчүн калыбына келтирилген. Бирок арткы планда ал Каламаро атүгүл өзүнүн ырларынын бирин арнаган "Эль Френте" Виталдын мифтик каарманын жандандырат. Фон катары хрониканы эске алуу менен, биз аталыштын бири-биринен айырмаланган түшүнүктөрүндө болжолдонгондой карама-каршылыктардын чыгармасын табабыз. Бул адамдык контексттин эң сонун окуясы, анда кара ниеттик менен улуулук кагылышып, сейрек кездешкендей, акыркысы жеңип чыгат.
- Анын уулу каза болуп калды. Мына, тийбегиле.
Топурак полдо Виктор ага лакап атын берген кең, таза маңдайы менен, анын өлүмү тууралуу расмий билдирүү жазган үстөлдүн түбүндө кан көлчүгүндө жатты.
6-жылдын 1999-февралында полициянын айласы кеткен Витал Фронт аттуу жаш баланын өлүмү, уурдаганын кошуналарына тараткан шаардын Робин Гуд түрүн миф категориясына көтөрүп, полиция окторунун тагдырын өзгөртүү сыяктуу кереметтерди жасоого жөндөмдүү олуя.
