គ្មានអ្វីច្បាស់លាស់អំពីអតីតកាលជាងចំណងជើងនៃសៀវភៅនេះទេ។ យើងជាចម្រៀង។
លេបថ្នាំ Elisabet បានចាប់ផ្តើមនៅចំកណ្តាលគោលដៅជាមួយនឹងសំណើនិទានកថានេះដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីគំនិតនៃបទចម្រៀងដែលរុំការចងចាំដូចជាអំណោយពីអតីតកាលដែលអាចបើកឱ្យយើងនូវអង្កត់ធ្នូដំបូង។
ចំរៀងមួយបទអាចធ្វើអោយយើងត្រលប់ទៅគ្រាដែលយើងថើបបបូរមាត់របស់យើងជាមួយយើង។ ហើយភាពប្រាកដនិយមបែបមន្តអាគមមួយប្រភេទត្រលប់មកវិញជាមួយនឹងភាពរំជើបរំជួលខ្លាំង។
ហើយនៅទីបញ្ចប់អារម្មណ៍ដូចជា hearing ឬសូម្បីតែក្លិន (ដែលមិនបានបណ្តេញកន្លែងចាស់នៅក្នុងទីក្រុងដោយក្លិនឈើនៅក្នុងភ្លើង) ផ្តល់សំណងដល់ទស្សនៈវិស័យនៃការមើលឃើញភាពងាយស្រួលនៃការប៉ះនិងភាពប្រែប្រួលនៃ រសជាតិ។
ម៉ាការ៉េណាមានបទចម្រៀងរបស់នាងដែលជាបទចំរៀងដែលមានសមត្ថភាពបង្រួបបង្រួមអារម្មណ៍ទាំងអស់ឆ្ពោះទៅរកមន្តអាគមនៃអតីតកាលដែលមានបច្ចុប្បន្ន។
មានតែ ... មានហានិភ័យជាក់លាក់។ ចំរៀងទាំងនោះរំលឹកយើងពីអ្វីដែលយើងមានពួកគេផ្តល់ឱ្យយើងនូវការចងចាំតាមឧត្ដមគតិដែលប្រហែលជាមិនអាចកើតឡើងម្តងទៀត។
បន្ទាប់មកម៉ាការ៉េណាមានសុភមង្គលដ៏ចម្លែកនៃភាពស្រពិចស្រពិលឬលទ្ធភាពនៃការកើនឡើងពីអ័ព្ទនៃអ្វីដែលនៅជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀតដែលបានអមបទចម្រៀងរបស់នាង។
គាត់គឺជាឡេអូ។ ហើយម៉ាការ៉េណាក៏មិនដឹងថាតើពួកគេនៅតែចែករំលែកបទចាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់នាងដែររឺទេ។
ប៉ុន្តែម៉ាការ៉េណាដឹងថានាងត្រូវតែឆ្លៀតឱកាស។ អ្នកត្រូវហ៊ានប្រថុយដើម្បីក្លាយជាការពិតចំពោះអ្វីដែលចម្រៀងនោះបានខ្សឹបប្រាប់ហើយឥឡូវនេះកំណត់ថាជាសារពីវាសនា។
ដូចយើងទាំងអស់គ្នាដែរម៉ាការ៉េណាបំពេញប្រហោងរបស់នាងតាមដែលនាងអាចធ្វើបាននាងចូលចិត្តការងារមិត្តភក្តិនិងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់នាង។ លើកលែងតែឡេអូនៅតែមានដូចជាការចងចាំដែលបានផ្លាស់ប្តូរទៅជាបំណុលដូចជាជោគវាសនាបិទទ្វារមិនល្អដែលមានតែបទចម្រៀងប៉ុណ្ណោះដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការផ្តល់អាហារដើម្បីស្វែងរកការបញ្ចប់ចុងក្រោយរបស់វា។ នោះឬវាគ្រាន់តែជាការបំភាន់។
អ្នកនឹងគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីអានសៀវភៅនេះដែលនឹងត្រូវបានពង្រីកជាវគ្គថ្មីដើម្បីរៀបចំឈុតចម្រៀងនិងអនុស្សាវរីយ៍។
ជាមួយនឹងការបញ្ចុះតម្លៃតិចតួចតាមរយៈប្លុកនេះ (តែងតែកោតសរសើរ) ឥឡូវនេះអ្នកអាចទិញប្រលោមលោកបានហើយ យើងជាចម្រៀងសៀវភៅថ្មីរបស់ Elisabet Benavent នៅទីនេះ៖