ពិតទេ? ភាពយន្តល្អបំផុតចំនួន 3 របស់ George Clooney

ខ្ញុំត្រូវបានគេបំភាន់ដោយរឿងនេះ ហើយខ្ញុំត្រូវបានឈ្នះដោយ Sandra Bullock ដែលឈប់ធ្វើជាតួឯកស្រីនោះ ដើម្បីធ្វើឱ្យតួស្រីឯកោនៅកណ្តាលលំហរកាន់តែខិតជិត។ អ្វីមួយដែលច្បាស់ណាស់ ដោយសារតែចំណុចឆោតល្ងង់នោះ ដែលអមជាមួយក្មេងស្រីជាស៊េរី បានធ្វើឱ្យអារម្មណ៍នៃពិភពត្រជាក់ និងងងឹតនោះពីលើមេឃរបស់យើងកាន់តែខិតជិត។

គ្មានការងឿងឆ្ងល់ទេដែលគូស្នេហ៍ដែលបង្កើតឡើងដោយ Clooney និង Bullock ប៉ាក់អារម្មណ៍ថាជាអ្នករាំក្នុងឈុតអវកាសរបស់ពួកគេ ដោយអនុវត្តការរាំចុងក្រោយរបស់ពួកគេក្នុងចំណោមតារា។ ហើយខ្សែភាពយន្តនេះត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីឱ្យមានភាពរីករាយដូចគ្នាទៅនឹងអារម្មណ៍ឈឺចាប់នៅចំពោះមុខការកំណត់ដ៏ស្រស់ស្អាតបំផុត ធ្វើឱ្យរយៈពេល 90 នាទីរបស់វាកន្លងផុតទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស។

Porque no transcurren tantas cosas mientras los dos protagonistas tratan de salvar su pellejo desde el accidente, pero ambos consiguen transmitirnos a cada momento, también entre flashbacks y algún delirio. Los detalle técnicos que podrían devolverlos a la Tierra sanos y salvos son en gran medida aspectos superfluos. Porque solo el azar parece capaz de que algo salga bien. Y por momentos la peli es deliciosa trascendencia en mitad de un silencio y un frío que puede conducir a los protagonistas a una muerte dulce, mecidos por la nada, acariciados por esa gravedad cero que nos aleja de todos los ruidos del cuerpo.

ខណៈពេលដែលកំពុងជួសជុលផ្កាយរណបនៅខាងក្រៅកប៉ាល់របស់ពួកគេ អវកាសយានិកពីរនាក់បានជួបឧបទ្ទវហេតុធ្ងន់ធ្ងរ ហើយត្រូវបានទុកចោលឱ្យអណ្តែតក្នុងលំហ។ ពួកគេគឺជាបណ្ឌិត Ryan Stone ដែលជាវិស្វករដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ក្នុងបេសកកម្មអវកាសដំបូងរបស់នាង និងជាអវកាសយានិកជើងចាស់ Matt Kowalsky។ បេសកកម្មបរទេសហាក់ដូចជាទម្លាប់ ប៉ុន្តែភ្លៀងធ្លាក់នៃកំទេចកំទីអវកាសមកលើពួកគេ ហើយគ្រោះមហន្តរាយកើតឡើង៖ ផ្កាយរណប និងផ្នែកនៃកប៉ាល់ត្រូវបានបំផ្លាញ ទុកឱ្យ Ryan និង Matt តែម្នាក់ឯង ចាប់ពីពេលនេះតទៅពួកគេនឹងព្យាយាមគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយដើម្បីត្រលប់មកវិញ។ ដល់ផែនដី។

មេឃកណ្ដាលអធ្រាត្រ