แแก แแ แแ แแก แแแ แแแแ แจแแแแฎแแแแ, แ แแแแกแแช แแ แฌแงแแแแแแ แแแแฃแแแฃแ แ แแแขแแ แ แแแแแก แแ แแแแแจแ. แแ แจแแแแฎแแแแแจแ, แแฃ แแแ แแ แฐแแกแ แฌแแ แฃแกแฌแ แแแก แแ แแแฃแกแขแ แแขแแ แ แแแฃแแ แแแแแ แ แแกแ แ แแ, แฉแแแ แแ แก แจแแ แแก แฉแแแ แแแแแแ แแแแ แแแ แแแแแ แแขแฃแ แกแแแงแแ แแก แแฎแแแแแแ แแแฎแ แแแแแแแ แกแแแแแฎแแก แงแแแแแแ แกแแแกแแ แฃแ แแกแแแฅแขแแแ แ แ แแแแแ แงแแแแ แแฌแแ แแแก แกแฃแ แก แแชแแแแก แ แแแแ แแแแแแฆแแก แแแกแ แกแชแแแแแ แแกแ, แ แแแแ แช แงแแแแ แแแฃแกแขแ แแขแแ แก แกแฃแ แก แแแแแกแ แกแฃแ แแแแแ แแแแแจแแแแแก แแแแ แแกแขแแ แแแแแ. แแกแแแ แแแแแแ แแ แแกแแแ แฃแแ แแแแ แแฆแแแแ แแแก.
Solo se dan esporรกdicamente los casos en los que todo se confabula y el creador artรญstico lo es en su mรกxima expresiรณn. Es lo que ocurre con estas dos ยฟescritoras? ยฟIlustradoras?โฆ, en la confusiรณn estรก la gracia. La cuestiรณn es que la coincidencia generacional de Marรญa y de Paula nos ubica en la extraรฑa tesitura de las coincidencias emparejadas de la virtud, como aquello de Cervantes y Shakespeare o de Ronaldo y Messi si bajamos al terreno del pan y circo de nuestro tiempo.
แแแแ แแ แแ แแแแฃแแ แแแแแแแแแแแก แจแแแแแ แแแแแ แคแ แแแแกแแก แแแแแขแแก แฌแแแแแแ แแแแแแแแแแแแ, แ แแแแแ แแ แแแแ แแชแแก แ แ แแฅแแแแ แจแแแแแ แแแแ แแแ, แแแแ แซแแแแแแ แแฃ แแ แ แกแแฃแแแขแแก แกแแฃแแแขแ แแฃ แงแแแแแคแแ แ แฎแแแแฎแแ แจแแแฅแแแแแ แกแแแงแแ แแจแ, แ แแแแแกแแช แจแแฃแซแแแ แกแแแแแแ แแ แจแแแแแแแแแแแ. แแแแ แแก แฐแแแแแขแแแแ, แ แแแแแแช แแแแแแแ แแแแ แฅแแฆแแแแแแแ. แแแแแ แแแ แฏแแจแ แแแแแกแขแแแชแแแแฃแ แแแฃแแแแแแแแจแ, แ แแแแ แช แจแแแแฅแแแแแแแแ แแแแแแแแแฃแแ แแแขแแ แแขแฃแ แแจแ แแฎแแแแ แคแแ แแแขแแแแ. แแแแ แแ แแแแ แแ แฃแคแ แ แจแแ แก แแแแแก แกแแแแแแ แแแแแแกแแแแก.
แขแแ 3 แ แแแแแแแแแแฃแแ แฌแแแแ แแแฃแแ แแแแแขแแกแแแ
แ แ แฃแแแ แแแแแแแแแ, แ แแแแกแแช END แแแแแฉแแแแแ แแแ แแแแ
Cuando el show de Truman estรก a punto de terminar, uno de los televidentes que hacรญa pocos instantes vivรญa la apoteosis de la liberaciรณn de Truman, comenta ya con tono aburrido ยฟQuรฉ echan ahora? Sรญ, la vida es mรกs efรญmera en esta รฉpoca. Paradรณjicamente, vivimos mรกs aรฑos que hace siglos, pero aprovechamos menos el momento. Porque si no hay รฉxtasis inmediato solo queremos alcanzar nuevas cimas emocionales imposibles de disfrutar.
The end es un cartel en la fingida infinitud de nuestro universo. Hacia allรญ vamos con la inercia del cordero al redil. Concesiรณn tras concesiรณn, la infancia acaba por olvidarse y lo cierto es que ese era el รบnico final que importaba.
แฌแแแแ แแ แแแแแแแแแแแแก แจแแกแแฎแแ, แ แแแแแแแช แแแแแก แแแคแ แแฎแแแแแแก แแแ แแจแ, แ แแแแแแแช แแ แแ แแแแแกแฎแแ แแแก, แ แแแแแแช แฌแแแแ แแแแ แซแแแแแแ แแ แ แแแแแแช แแ แแกแแแแก แแแแแ แแแแ, แ แแแแแ แแกแแแ แกแแแแแงแแก แแแฎแกแแแ แแแแจแ แแฃแ แแแแ. แจแแแแแ แแแแแแแแ แ แแแขแแ แแแแแแแ, แแแขแแแแแ แกแแกแขแฃแแ แแก แแแแฎแแแก แแแแแฌแงแแแฃแ แฅแแแแฅแแแจแ, แฉแแแ แแชแฎแแแ แแแ แแแ แแแแแแ แแแฏแแญแแฃแแ แแ แแแแแแแแแ แแแฆแแชแแก, แแแแช แแแแแแแแแแ แแแแแก, แ แแ แจแแแแแขแงแแแแแแก แจแแแแแแ แแแแแฏแแก แจแแกแแฎแแ, แแก, แ แแช แจแแแแแแฃแแแ แแแแแแแฎแแแแแแก แฉแแแแก แแแกแแกแ แฃแแก. แฌแแแแแก แแแแแแแแแแแจแ แแแซแแแแ. แแแแ แแ แแก แแแกแแกแ แฃแแ แแ แแแแแก. แแ แฃแชแแ แแ แ แแฆแแก แฉแแแ แแแฆแแแซแแแ แแ แแแ แซแแแแ แกแแชแแ แแแแแก: แแแ แแแแ แแแแแฉแแแแแ END แแ แฉแแแ แแฌแงแแแขแ แกแฎแแ แแกแขแแ แแแก แแแฌแงแแแแก. แแก, แกแแแแช แฉแแแ แแ แแกแแแแก แแแญแแ แแแแ แแแแแ แแแชแแแแแแ แแ แแแแแแแก.
แแแแแแแแแ
La obra de arte es el cuerpo. En la visiรณn antropocรฉntrica del mundo y del universo, desde el hombre de Vitruvio al Ecce Homo o a la Libertad guiando al pueblo, la imagen del cuerpo humano es el emblema a conquistar para cรกnones perfectos o perturbadoras imรกgenes. Sangre, sudor, muerte y pasiรณn. Hasta que polvo seamos, lo รบnico que nos queda es la idea de que albergamos alma bajo la piel y que el orgasmo puede ser la รบnica forma de sentir el tacto de Dios.
แแก แแ แแก แฌแแแแ แกแฎแแฃแแแก แจแแกแแฎแแ. แกแฎแแฃแแแก แจแแกแแฎแแ, แ แแแแแกแแช แฃแงแแแ แก แแ แฃแงแแแ แก. แกแฎแแฃแแ, แ แแแแแแช แแกแแแ แจแแฃแ แแชแฎแงแแคแแแแ, แแ แฆแแแแ แกแฅแแกแแกแ แแ แแจแแแแแ แแแแก, แแแแ แขแแกแ แแ แกแแกแฎแแแก, แญแฃแญแงแแก แแแแ. แแ แแแฎแแขแแ แฃแแ แแแกแแแแแ แฎแแแจแแ แฎแแแแแแแ, แ แแแแแแช แฌแแ แก, แแฌแแ แแแ, แ แแแแแแช แฃแงแฃแ แแแก.
แแแแแแแแแ แแก แแฎแแแ แแแฎแกแแแ แแแแก แแ แแแแแแแแ แแแแแก, แกแแฃแแ แแแก แแแแแแแแแแกแ แแ แแแแแแแ แแแแแ, แแแแแแแ แแแแแกแฃแ แกแฃแ แแแแแ, แแแกแฌแแแ แแ แจแแแแแชแแ แแแกแขแแแแ. แแฏแแแงแแแแแแ แแ แแแฅแชแแแแแ, แแแแแแ แแแแแ แแ แฉแแแแจแ. แแก แแ แแก แฅแแแแก แแแ แขแ แแขแ, แ แแแแแแช แแแ แแกแแแแก แแแ แแแก แญแแฅแฃแ แแก แแแ แแจแ แแ แแแแแแ แแแแ แแฎแแแ แชแฎแแแ แแแแกแแแ.
แฐแแ แแแแแแ
Un libro de Ovidio hecho suyo, de Paula Bonet. Amar con el toque mรญstico que le dio el poeta para finalmente sucumbir al extraรฑo lirismo de unas ilustraciones que parecen desvelar todos los secretos que las apasionadas palabras soterran para trascendencia de sus emociones de aquellos dรญas convertidas en estas imรกgenes en las ciertas pulsiones que se ocultan detrรกs.
แฆแ แแ แขแแแแแแแกแแแ แแแฌแแ แแแ แฌแแ แแแแแ. แแแแแแแแ แฃแแ แแแแ แแแ, แแแแแแแแแฃแ แ แกแแแงแแ แแก แแแแแคแแแแ แแ แแแแคแแแ แฌแแ แแแแแแก แกแแฎแแ แแแแแแแแแแแแแแแ แฆแแแแขแแ, แแแขแแแแแแแ แแ แฌแงแแแแ แแแแแฌแแแฃแ แขแแแแแแก. แแแแกแแแฃแ แกแแแงแแ แแจแ แฅแแแฃแ แแแแก แแแแฆแแแแแก แแแแแ แแ แ แแแแแแแแจแ, แแก แแแแ แแแ แชแแแแแแแ แแแแแแแแ แแแแแแแแ แแฌแฃแฎแแ แแแ, แ แแแแแกแแช แแแแแชแแแแ แจแแงแแแ แแแฃแแแแแก แแ แฅแแ แแแแก แแแแ แแแขแแแแแฃแแ, แ แแแแแแแแช แกแแแฃแแแแ แกแแงแแแ แฃแแ แแแแแก แแแ. แแแแ แแ แแกแแแ แแแแก แแแแแแแแ แแแแแแแแ แกแแขแงแแแแแก แแแแ แแแแแแแ แแ แ แแกแฎแแแ. แแกแแแ แแ แแแ แแแแ แแแ, แ แแแแแแแช แแฌแแ แแแแ แฎแแแแแแ. แแก แแ แแก แขแแแแแแ, แ แแแแแแช แกแแฃแแ แแแก แแแแแแ แกแแแกแ แขแ แแแแแฃแแ แแแขแงแแแแแแแ.
