બધા લેખકો તેમના કાર્યની અમરતા પ્રાપ્ત કરતા નથી. પેરુવિયન જુલિયો રેમન રિબેરો અડધા વિશ્વના વાચકો તરફથી આ મંજૂરી વિશે જાણે છે. તેની કલ્પનામાં, ઘણી વખત સંક્ષિપ્તતાની, અદ્ભુત સંક્ષિપ્તતાની બડાઈ મારવી બોર્જિસ o કોર્ટેઝાર, આપણને શોધ માટે ઉત્સુક આત્માઓને ખવડાવવા માટે પૂરતા ટુકડાઓમાં વિભાજિત મન્ના જેવી ચાતુર્ય મળે છે.
એફોરિઝમ, વાર્તા અને નવલકથા વચ્ચે, રિબેરોએ અસ્પષ્ટ સ્પષ્ટતાની ક્ષણો સાથે એક કૃતિ વિકસાવી, એક અકલ્પનીય ચુંબકત્વની જેમ કે એક સુગંધ જે તમને બાળપણમાં લઈ જાય છે અથવા એક પડઘો જે તમારા ગીતને યાદ કરે છે. મુદ્દો એ છે કે આજે તેને સર્જનાત્મક પ્રભાવો સામે પ્લેસબો તરીકે શોધવાનો છે જે ફક્ત સંપૂર્ણ વાજબીતા તરીકે વર્ણનાત્મક તણાવને શોધે છે. હંમેશની જેમ, આ ખુલ્લી ટીકા વિશે નથી પરંતુ સાહિત્યને એક કલા તરીકે જાળવવા માટે જરૂરી વળતર વિશે છે જે દરેક વસ્તુને, ઉપરછલ્લી અને ઊંડાણને આવાસ કરવા સક્ષમ છે.
જુલિયો રેમન રિબેરો દ્વારા ટોચના 3 ભલામણ કરાયેલ પુસ્તકો
મૂંગાનો શબ્દ
નિઃશંકપણે એક શબ્દ આખરે બોલવાલાયક બન્યો. કારણ કે એકવાર તેનો અવાજ પુનઃપ્રાપ્ત થઈ ગયા પછી, મ્યૂટ અથવા તેના બદલે મ્યૂટ પાસે ઘણી બધી વાતો છે. ઉતાવળિયા વિચારો કે જે વાર્તાની તીવ્રતા સાથે આપણને આક્રમણ કરે છે જ્યાં એક નવી દુનિયા સંપૂર્ણપણે બનાવવામાં આવે છે જે આખરે તેની રૂપરેખામાં ભૂંસી નાખવામાં આવે છે અથવા મુક્તિ અથવા નૈતિક આગમાં સળગી જાય છે...
લગભગ સો વાર્તાઓથી બનેલો શબ્દ ઓફ ધ મ્યૂટ, તે પાત્રોને અવાજ આપવા માટે જવાબદાર છે જેઓ રોજિંદા જીવનમાં તેનાથી વંચિત છે: હાંસિયામાં ધકેલાઈ ગયેલા, ભૂલી ગયેલા, છુપાયેલા અસ્તિત્વ માટે નિંદા કરવામાં આવેલા. રિબેરોની ટૂંકી વાર્તાનું નિર્માણ તેના નાયકની ઇચ્છાઓ, આક્રોશ અને ચિંતાઓને સ્વચ્છ ગદ્ય અને કલાત્મકતાથી દૂર એક શૈલી દ્વારા પ્રસારિત કરે છે,
પશ્ચિમી વિશ્વમાં લઘુ સાહિત્યના સૌથી મહાન ઉદાહરણોમાંનું એક ઓફર કરે છે.
નિષ્ફળતાની લાલચ
ડાયરી તરીકે લેખકની સાથે હોય તેવી નોંધો ઍક્સેસ કરવી હંમેશા એક વિશેષાધિકાર છે. આ કિસ્સામાં, ચોક્કસપણે આ પ્રસંગને અનુરૂપ, સૌથી રસદાર વાર્તાઓ કંપોઝ કરવા માટે સંપૂર્ણ છે, જે લેખક પોતે વાસ્તવિકતાને આકાર આપે છે, તેનો વિનાશ કરે છે, વાર્તા પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે જે ટ્રિગર બનીને સમાપ્ત થાય છે.
કારણ કે લેખકની તેમની નવી વાર્તાને સંબોધવાની સંવેદનાઓ આપણને વાસ્તવિકતાની નજીક લાવે છે જે આપણામાંના લોકોની સામાન્ય છાપ અને વ્યક્તિલક્ષી કલ્પનાઓ કરતાં વધુ રસપ્રદ છે જેઓ ફક્ત વસવાટ ખાતર વસવાટ કરે છે, ઓછામાં ઓછી આપણા જીવનની કેટલીક ક્ષણોમાં.. .
XNUMX ના દાયકાના અંતથી, મહાન પેરુવિયન લેખક જુલિયો રેમોન રિબેરો એક વ્યક્તિગત ડાયરી બનાવી રહ્યા હતા જે સ્પેન, ફ્રાન્સ, જર્મની, બેલ્જિયમ અને પેરુમાં અનેક પ્રવાસો દરમિયાન તેમની સાથે હતા. એક પ્રચંડ કાર્ય, જે મૂળરૂપે પ્રકાશન માટે બનાવાયેલ નથી, તે લેખકના મહત્વપૂર્ણ અને સર્જનાત્મક પ્રવાસના સૌથી તીવ્ર અને ગતિશીલ પુરાવાઓમાંના એક તરીકે રજૂ કરવામાં આવે છે.
રાજ્યવિહીન ગદ્ય
વિચાર ખૂબ જ સાચો છે... લાગણી કે વાર્તા માટે કોઈ વતન નથી. સીમા જેટલી મહાન કલાત્મકતા છીનવાઈ ગઈ છે, માણસો ફક્ત સાહિત્ય અથવા અન્ય કોઈપણ પ્રકારની કલા દ્વારા પ્રગટ થાય છે. દરેક વિચાર, વિભાવના, વાક્યનો સામનો કરવા માટેનું નગ્ન કારણ... આ વિશ્વમાં આપણું પસાર થવું અને પગથિયું પસાર કરવું એ સૌથી નજીકની જમીનથી સૌથી દૂરના, બર્ફીલા અને ખલેલ પહોંચાડનારા પર્માફ્રોસ્ટ સુધી કેવું હોઈ શકે તે શોધવું.
એફોરિઝમ, ફિલોસોફિકલ નિબંધ અને ડાયરી વચ્ચે, પ્રોસાસ એપેટ્રિદાસ એ એકવચન શક્તિનું કાર્ય છે. દરેક પ્રવેશ સાહિત્ય, સ્મૃતિ અને વિસ્મૃતિ, વૃદ્ધાવસ્થા અને બાળપણ, અથવા પ્રેમ અને સેક્સ જેવા વિવિધ વિષયો પર શાણપણનો રસદાર ટુકડો છે.
જુલિયો રેમોન રિબેરો એવી વાસ્તવિકતાને રજૂ કરવાની નવી રીતો શોધે છે જે અસ્થાયી રૂપે વિભાજિત તરીકે માનવામાં આવે છે. તેની ભવ્ય અને સચોટ શૈલી અને તેની વક્રોક્તિ અને કડવી સ્પષ્ટતા આ પૃષ્ઠોને એકતા આપે છે જે આધુનિક માણસની સ્થિતિને તેના તમામ ઊંડાણમાં કબજે કરે છે.
સ્ટેટલેસ પ્રોસાસમાં, રિબેરોના પોતાના શબ્દોમાં, "'સાહિત્યિક વતન' વિનાના ગ્રંથો છે... કોઈ શૈલી તેમનો હવાલો લેવા માંગતી ન હતી... ત્યારે જ મને તેમને એકસાથે લાવવાનું અને તેમને એક સામાન્ય જગ્યા પ્રદાન કરવાનું આવ્યું , જ્યાં તેઓ સાથ અનુભવી શકે અને પોતાને એકલતાના બોજમાંથી મુક્ત કરી શકે." XNUMXમી સદીના હિસ્પેનિક સાહિત્યના મહાન લેખકોમાંના એકની આધ્યાત્મિક જુબાની વાચકના હાથમાં છે.
