Actriz que iniciou o despegue dos Goyas Internacionais establecidos en 2022 (varrer para casa) e unha das maiores actrices en xeral se seguimos os recoñecementos máis académicos. O A actriz australiana Cate Blanchett Teno todo, imaxe e don, para darlle aos seus personaxes ese protagonismo que só se consegue cando unha gran estrela se pon na pel do día.
Curiosamente, esta actriz convértese na última incorporación á infinidade de actrices que teñen Almodovar Confírese ese protagonismo que non sempre acadan as actrices unha vez alcanzan certa idade. Basicamente por prexuízos e estigmas que non se eliminan por completo nun mundo do cinema que debería levar a cabeza en igualdade (por exemplo, podería tratarse dun premio unificado á mellor actriz, sen prexuízo ningún, ademais dunha idea).
Estritamente interpretativa, Blanchett destaca por esa maleabilidade que a fai capaz de calquera mutación dunha das súas películas a outras. Cate Blanchett non se encasilla nin se aferra a un papel específico porque con cada nova actuación renace como unha nova actriz completamente elixida no seu papel. Unha virtude loable como un lenzo en branco no que representar o que queiras...
As 3 mellores películas recomendadas de Cate Blanchett
Cântico
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:Nin sequera nos seus soños máis salvaxes podía pensar Patricia Highsmith para que a súa Carol tomase forma baixo a graciosa presenza de Cate Blanchett. Isto non quere dicir que a novela deste asocial pero xenial escritor non teña o fondo suficiente. Pero é que o cinema ben transmutado consegue superar o ambiente do imaxinado para gañar outra relevancia.
Nesta película recuperamos os vellos receos que espertou no seu momento o amor entre mulleres. Salvo que no seu papel de lesbiana constrinxida polas circunstancias, a Carol de Blanchett fainos sentir en maior medida a sensación do que está prohibido pola moral imperante que penetra no imaxinario social coa forza do repudio.
Só fai falla unha chispa para que toda contención emocional salte polo aire. Desde Patricia Highsmith que abriu a súa alma tomando a súa propia experiencia como punto de partida para a novela, ata Cate Blanchett que fai do encontro con Therese ese punto de non retorno, esa confesión velada que acaba sendo un berro.
Un desexo que se fai estraño para a muller namorada. Unha morriña que ao mesmo tempo é alienación posta todo no contexto da situación social dun tempo. Unha gran película onde Cate Blanchett brilla e transmite o compromiso axeitado con calquera forma de amor.
O curioso caso de Benjamin Button
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:A época estraña de Benjamin Button non é só a súa. Porque do outro lado do seu camiño inverso polo mundo atópase unha tal Daisy Fuller interpretada por Blanchett que podería ser capaz de revogar o feitizo de Benjamin. Aínda que só sexa pola súa capacidade para facer eterno o momento. Xusto o que necesitaba a interpretación do seu compañeiro de baile, Brad Pitt, neste drama sobre o vivido, na idea melancólica da fugacidade de todo.
O reloxo detense nos momentos nos que ambos os protagonistas coinciden para enfrontarse ao seu esplendor como choque de estrelas. E así a película énchese deses matices que só os grandes actores deixan como pegada particular máis aló das pautas de dirección.
Iso si, a metáfora, a alegoría da mocidade como un tempo que non volve, xa sexa visto na súa evolución natural ou como punto único de encontro, cobra máis relevancia en dous actores emblemáticos. Sen dúbida a película precisaba destes dous actores para transmitir plenamente a beleza do efémero. Esa era a intención e esa é a esencia da película. Unha versión carpe diem do amor imposible cando os trens son de ida e de ida...
A rúa das almas perdidas
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:Cada remake atopa o seu odiador. É normal porque todo o mundo idealiza as súas películas favoritas a pesar da evidencia de que a sétima arte sempre gaña con máis e mellores medios. Pero o escritor nunca viu a película orixinal e así o desfrute non está condicionado por nada.
Unha película na que descubrimos a unha Blanchett cun certo aspecto cómico que quizais supuxo algún esforzo engadido pola súa fisionomía e os seus xestos máis tendentes a aspectos de dramatismo profundo. Pero co seu don camaleónico, todo acaba manchando na súa interpretación de 10. Despois de representar a personalidades da vida real nas súas adecuadas adaptacións cinematográficas, todo era posible para ela.
Estar acompañado por Bradley Cooper, co seu rictus picaresco de fácil mimetismo con todo o papel cunha punta de canalla moderna, axuda a unha caracterización axustada ás necesidades. Entre os dous cobran unha factura perfecta polo remake que non invita a descubrir orixinais porque non deixa ocos nin ocos.
Nesa que antes indicabamos como a gran virtude de Blanchett, a súa incomprensible capacidade de mutación, nesta película fai gala en diferentes momentos. Sofisticación ou histrionismo. O Muller fatal ou a muller ao bordo dunha crise nerviosa, quizais preparándose para Almodóvar 😉 Variacións realizadas á perfección por esta actriz de altísimo voo.