Os 3 mellores libros de Agustina Bazterrica

En sintonía xeracional co seu compatriota Samantha Schweblin, a de Agustina Bazterrica é unha narrativa suxestiva que pode botar man de innumerables recursos e escenarios. O fin sempre xustifica a diversidade de medios, recursos e discursos. Porque nesta riqueza de alternativas demóstrase o enxeño e o lector disposto a nunca argumentos planos, sempre desbordados de alternativas, queda gratamente sorprendido.

Un final (non un final de cada libro) que lle gusta o toque existencial, esa pátina que a boa literatura toma como unha brillante idea remota, cun enfoque exquisito, sobreexposta ás circunstancias dos personaxes presentados. Distopías ou reviravoltas insospeitadas que van dende o exterior, máis próximo ao tacto, ao olfacto, ata a visión dun mundo en transformación que obriga á mutación paralela da pel e da alma. Adaptarse ou morrer. Sobrevive para contar a historia...

Aproximacións distópicas e escuras fantasías por momentos, sempre un punto transcendental. Unha bibliografía feita en Bazterrica para degustar esa sofisticación da literatura con máis intención e máis sabia exposición do que é a condición humana. Porque colocados na corda ou diante do abismo, os seus personaxes enfróntanse á esencia máxima do ser.

Top 3 novelas recomendadas de Agustina Bazterrica

Exquisito cadáver

Sobre un virus que acaba estendéndose entre os humanos xa non é unha trama de ficción escalofriante, senón unha sensación de que a distopía pode estar aquí para quedarse.

Así, novelas coma esta apuntan a un sinistro e devastador agasallo de oportunidade narrativo. Agardemos que o futuro dos nosos días non nos apareza como un rexurdir de extremos como os narrados, incluso cun canibalismo necesario para a supervivencia.

Pero nada soa tan lonxe agora, por moi afastados que esteamos representados. Quen nos ía dicir que todos irían pola rúa con máscaras, temerosos de inocular o virus co osíxeno vital necesario?

As distopías pasaron de situarse nos andeis de ciencia ficción das librarías e bibliotecas a pasar á sección de actualidade, repensando o carácter do fantástico como literatura de maior peso. Foi pouco a pouco, desde entón Margaret Atwood e as súas reivindicacións feministas dende o conto da criada ata a apocalipse viral que paira no limiar do plenamente real...

Debido a un virus mortal que afecta aos animais e infecta aos humanos, o mundo converteuse nun lugar gris, escéptico e inhóspito, e a sociedade divídese entre os que comen e os que se comen.

Que resto do humanismo pode caber cando os corpos dos mortos son incinerados para evitar o seu consumo? Onde está o vínculo co outro se, realmente, somos o que comemos? Nesta despopia despopia tan brutal como sutil, alegórica e realista, Agustina Bazterrica inspira, co poder explosivo da ficción, sensacións e debates de gran actualidade.

Nos animais quizais non apreciamos a crueldade da cadea alimentaria. Cando observamos o león comendo a gacela, asumimos o destino das cousas. Pero claro, que pasa cando a necesidade e a urxencia pasan ao escenario humano. A razón, o feito diferencial, escurece entón ata o punto de plantexar dilemas inimaxinables.

Os indignos

O optimismo non pode darse. Porque todos sabemos que un pesimista é un optimista informado. E hoxe a información desborda. Mira para outro lado e espera a que suceda. Mentres escritoras como Agustina se encargan de propoñer distopías, utopías quizais duns poucos onde todo sucede ao ditado dos peores gobernantes en sintonía con ese mundo que sempre é un pero.

O mundo pasou por guerras da auga e catástrofes ambientais. Os días van de conxelación a asfixia en cuestión de horas, o aire está saturado de malos olores e o ceo está cuberto de néboas espesas e pegajosas coma teas de araña.

Neste desolado presente, confinadas na Casa da Sagrada Irmandade, varias mulleres sobreviven sometidas aos designios dun culto relixioso e son sometidas a torturas e sacrificios en nome da ilustración. Todos eles están baixo o estrito mando da Irmá Superiora, por riba da cal só está "El". Quen é el? Pouco se sabe; Ninguén o pode velo, pero dende as sombras os domina.

Narrado a través das entradas espalladas do diario no que a protagonista leva un rexistro das cerimonias e dos seus descubrimentos, este libro da noite toma forma. As súas páxinas están agochadas en recesos secretos, quizais sen esperanza de liberación; só para que alguén saiba deles cando xa non estean

Dezanove garras e un paxaro escuro

Ao máis puro estilo de Poe, axustado a tempos novos e imaxinarios máis complexos, Bazterrica percorre o soño como ese transo cara á visión ou á loucura, ese acceso a planos onde todo pode pasar, onde as sombras medran e se proxectan como estraños medos atávicos.

Dezanove historias que nos levan ao corazón dos nosos medos, das fantasías máis delirantes e escuras e tamén do humor máis escuro. Textos que cuestionan o amor, a amizade, as relacións familiares e os desexos indecibles. Unha lectura absorbente que confirma un estilo e unha profundidade singulares no panorama da literatura en castelán.