در آن ادبیاتی که تعالی را به عنوان تمرین پیچیدگی رسمی ، تدبیر و درک استدلال و درک عمیق بودن در برابر وجودی می داند ، مارسل پروست این یکی از قوی ترین ستون های آن خواهد بود. به ویژه در قرن بیستم دقیقاً به منظور نجات بهترین تمدن در ادبیات که در قرن گذشته بدترین چهره شناخته شده خود را نشان داد ، که به خاطر جنگهایش (علاوه بر تهدیدهای جدی جهانی) با سلاحهای ویرانگر بزرگ به یادگار مانده بود.
البته ، هر نویسنده ابتدا روی صندلی خود می نشیند. و همینطور سلیناو که از نوادگان ادبی فرانسوی بود ، شاگرد با استعدادی بود که در برخی از مهمترین آثار خود از معلم پیشی گرفت.
اما به عنوان یک واقعیت افتراقی در مورد tهمچنین دکتر لوئیس فردیناند سلین، لازم به ذکر است که نثر او در نهایت به زمینه ای که قبلاً به آن اشاره شد نزدیک می شود امیل سیران از پروست این باید مربوط به بسیاری از پزشکان دخیل در نویسندگان قرن بیستم باشد ، مانند مواردی از قبیل کشنده پائو باروجا o چخوف.
سلین ، ماجراجو در حیاتی ترین معنای خود ، مجروح در جنگ ، پزشک متخصص و در موارد متعدد ازدواج کرده ، نه تنها برداشت های شدید و ایده های عمیق ، بلکه بخشی از تجربیات غنی خود را در ادبیات خود که به طور غیر منتظره در سی سالگی پدیدار شد ، وارد کرد.
3 رمان برتر توصیه شده سلین
سفر به آخر شب
در این رمان بلاگ وجودی پر از تجربیات و آراسته به آرزوها ، شاید خواسته ها یا گناهان ... قیاس پروست به زودی مورد جستجو قرار گرفت ... تمام آن تصوراتی که نویسنده وقتی اعتراف می کند که یک اثر دارای قسمت بیوگرافی است واژگون می شود.
و شاید مشکل این بود که علاقه کمتری به فهرست نویسی قبلی وجود داشت. از آنجا که این رمان به نوعی از جنبه های "در جستجوی زمان از دست رفته" فراتر می رود ، نه در ماهیت عظیم ساخت آن ، در نمایش یک اثر داستانی تقریباً بازتاب کامل زندگی به عنوان یک نقاشی فوق رئالیستی است ، اما در حداقل در آن واقع گرایی با بیشترین قدرت آنچه که فی نفسه صادق است ، از آنچه سیاه و سفید بر روی زندگی از خود زندگی بازیابی شده بود ، نزدیک شد و با آراستن آن به آن داستان درخشان نویسنده بزرگ به پایان رسید. زیرا این کتاب آن نقطه متعالی هومری را برای سفر متعالی تا پایان شب یا مرکز روح انسان با تاریکی و طلوع احتمالی آن دارد.
شخصیت اصلی فردیناند بارادامو با اراده ای قوی و ناامیدی شدید در سراسر جهان سفر می کند ، تناقضات محکم و شدید او با طبیعت انسان تعادل دارد. تصور از فضاهای زیادی که نویسنده در آن زندگی می کند ، این رمان را به اثری جذاب تبدیل می کند که مزه آن بطری بزرگی است که به مناسبت باز شده است. با این مزیت که می توان آن را باز کرد و دوباره بازخوانی کرد تا در زمان های مختلف زندگی خواننده تفاوت های ظریف جدیدی را کشف کند.
مرگ به اعتبار
این رمان دوم که در سالهای خوب پس از فساد گسترده (که شامل بحث و جدل نیز می شود) در جهان ادبیات ، حتی در برخی مواقع به زبان خود -که به دلیل شرایط آشکار در محله های محروم -بسیار مورد نیاز است -از محبوبیت بیشتری برخوردار است ، بشریت از زنده ماندن
از آنجا که سلین می داند ، مانند هر نویسنده ای که دارای توانایی مشاهده اساسی برای کشف حقایق نهایی است ، فقط شخصیت هایی که به ورطه نگاه می کنند می دانند که آنها زندگی می کنند. اشیاء در این دنیا برعکس آنها وجود دارند. خوشبختی تنها زمانی به دست می آید که با اندوه شناخته شود. بشریت تنها زمانی به عنوان ویژگی ذاتی این اصطلاح شناخته می شود که از انسانیت دیگری رنج می برد که قادر است به خاطر خود آسیب برساند.
تلخ ترین طنز ، خنده همراه با پژواک شکست ، تنها زمانی لذت می برد که بدانید چگونه بپذیرید که یک شخص نادان هستید ، چه پادشاه باشید و چه یک فرمانروا (فقط اینکه رعیت ها زودتر متوجه شده اند و به همین دلیل است که می توانند بخندند) تلخ تر) البته راوی اول شخص ما را در کشفیات بزرگ از لذتهای کوچکی که رسماً در حوزه های اخلاقی بالا انکار می شوند ، شریک می سازد. گوشت ، جنس ، تسلیم لذت طلبی یک قهرمان داستان ، که به جای پیشرفت در زندگی ، مشتاق است تا به آنچه می تواند حمله کند ، و شور و شوق خود را آزاد سازد ، سرگردان شود. بقیه ، گذراندن روزهای او بین تشکیلات مبهم و کارهای ساده برای او ، پوست دیگر بازنده ای است که می داند خود را دیر می میرد.
فانتزی برای مناسبت دیگری
یکی از بزرگترین تضادها در آثار سلین در تضاد بین درخشش نثر ، تناسب کلمات ، غنای واژه نامه هنگامی که دقیقاً مانند نگینی با معنای مورد نظر تنظیم شده است ، ظاهر می شود ... بر خلاف احساس شکست ، روح بازنده ای که مشاهده این رمان با یک نقطه جدید از بیوگرافی تغییر شکل یافته ، در تلاش برای ارائه بدترین بدترین به عنوان بدترین بدون تردید ، تأثیر می گذارد.
هیچ تصعید یا تاب آوری وجود ندارد ، فقط آن تضاد جذاب بین زیبایی زبان و پوسیدگی بدبختی انسان است. با تأملاتی که اینجا و آنجا درج شده است (که گاهی اوقات از اصل و اساس داستان خلاصه می شود) به ما گفته می شود که قهرمان داستان بین جنگ هایی که فقط شکست و بدبختی از آن عبور می کند ، می گذرد ، در زندان هایی که در بازگشت تلخ به آنها گذشت. خانه کسی که روح خود را از دست داده است و خود را محکوم به اینرسی تقریباً روحی خود می داند ، که هرگز آرامش یا امیدی پیدا نمی کند.
