اینس مارتین رودریگو نویسنده مادریدی، جایزه نادال 2022، یک روایت داستانی نوظهور را با انواع دیگر دغدغه‌ها ترکیب می‌کند که ما را از آن ادبیات به همان اندازه غنی‌کننده بین مقاله، آموزنده و روزنامه نگاری بیرون می‌آورد.
و این است که، همانطور که بارها اشاره کرده‌ام، روزنامه‌نگاری به‌عنوان یک حرفه، به ندرت به سمت ارتباطات بازتر منحرف می‌شود. زیرا فراتر از وقایع نگاری ها یا مقالات نظری، روزنامه نگار نویسنده ای است که اخبار را جذب می کند. چیزی بسیار شبیه به آنچه برای هر نویسنده ای اتفاق می افتد که تخیل خود را از همان واقعیت تغذیه می کند تا طرح های خود را از آن بسازد.
از پرز رورته به مانوئل جابویس طی کردن Carmen Chaparro o Sonsoles Onega. با این موارد که ذکر شد، دامنه باز می شود تا جایی که نتواند شامل این همه روزنامه نگار باشد که در نهایت به ما به عنوان یک ارتباط دهنده عالی در زمینه های روایی از هر نوع دست پیدا می کنند.
اینس مارتین رودریگو نماینده نویسندۀ پارادایماتیکی است که در نهایت وقایع را تغییر می‌دهد، داستان‌های درونی چند ثانیه‌ای در تلویزیون یا مطبوعات و در نهایت به جزئیاتی می‌رسد که در آن زندگی با مجموع شرایط غیرقابل درک در یک روزنامه‌نگار ساخته شده است. گزارش به صورت گسترده همانطور که هست
3 کتاب برتر توصیه شده توسط اینس مارتین رودریگو
اشکال عشق
فرارها همیشه رو به جلو هستند. زیرا حتی در مواردی که صرفاً با جنبه های فیزیکی و حتی کمتر در جنبه های احساسی مشخص می شود، نمی توانیم رویدادهای نامناسب زندگی را بازسازی کنیم. از این منظر، اینس داستانی را به ما ارائه می‌دهد که در آن ریشه‌ها سعی می‌کنند زمان را متوقف کنند و احساساتی را در تمرین انکار در بر گیرند که ما را با مالیخولیا عجیبی از تجربیات گذشته که حتی از زمانی که قهرمان داستان زندگی می‌کرده فرار می‌کند، می‌اندازد.
وقتی زندگی ناگهان متوقف می شود، وقت آن است که به یاد بیاوریم. این همان چیزی است که نورای در مواجهه با مرگ غیرمنتظره پدربزرگ و مادربزرگش کارمن و توماس احساس می کند. پس از تشییع جنازه‌اش، که نمی‌توانست با غیبت کسانی روبرو شود که اشکال مختلف عشق را به او آموخته‌اند، خود را در خانه خانوادگی در شهر حبس می‌کند، جایی که بزرگ شد و خوشحال بود. در آنجا به کلمات پناه می برد و تصمیم می گیرد با رمانی روبه رو شود که سال ها آن را به تعویق انداخته است: تاریخ خانواده اش که به کشوری مرتبط است که نمی تواند گذشته را به هم پیوند بزند، از جنگ داخلی تا تحکیم دموکراسی.
نورای از طریق نوشتن، زندگی کسانی را که او را ممکن کرده‌اند، تداعی می‌کند و با بدترین ترس‌ها و ارواح خود مقابله می‌کند تا تلاش کند او کیست. این داستان بدون اطلاع او به دست اسماعیل، عشق زندگی‌اش، می‌رسد، کسی که در اتاق بیمارستان، صفحات آن داستان را می‌خواند که پایان آن برای همیشه سرنوشت هر دو را رقم خواهد زد.
آبی ساعت است
هایپرباتونی برای بیدار کردن آن حس رنگی که قادر به رنگ آمیزی تجربیات است. آبی با تغییراتش به سمت تن های یخی مانند یخ عمیق یا تداعی کننده آبی های تابستانی. یک محدوده کامل برای اعمال فیلتر، بسته به لحظه، یک قهرمانی که همه چیزهای ممکن را از منظر قوی ترین اراده در بر می گیرد.
در بحبوحه جنگ جهانی اول، درست قبل از تصرف ورشو، زنی جان خود را در خط مقدم به خطر انداخت. این در مورد سوفیا کازانووا اسپانیایی، اولین خبرنگار جنگ در تاریخ بود که گزارش های خود را برای ABC نوشت، از سنگرها بازدید کرد و وحشیگری جنگ را محکوم کرد. به دور از آرامشی که صوفیه زمانی برای زندگی خود تصور می کرد، در زمان شروع جنگ در لهستان بود.
زندگی خارق العاده این زن از آنجا شروع شد که در کودکی پدرش خانواده او را رها کرد و آنها مجبور شدند از زادگاه خود گالیسیا به مادرید نقل مکان کنند. در آنجا، او به زودی در مطالعات عالی شد و به برگزیده ترین محافل رفت و آمد داشت. روزی که دیپلمات و فیلسوف لهستانی وینسنتی لوتوسلاوسکی او را ملاقات کرد، می دانست که باید همسرش باشد. آنها پس از یک خواستگاری جذاب، ازدواج کردند و عازم لهستان، اولین مقصدشان شدند. اما با گذشت سالها، لوتوسلاوسکی صوفیه را انکار کرد و او مجبور شد برای ادامه تغذیه دخترانش امرار معاش کند.
اتاق مشترک: گفتگو با نویسندگان بزرگ
من معتقدم که لحن جنسیتی خاص که به دنبال کم ارزش جلوه دادن هر روایتی است که توسط زنان ساخته می شود، کمتر و کمتر می شود. اما کتابی مانند این هرگز ضرری ندارد که در نهایت از برابری حمایت کند که به همان اندازه مشهود است که باید به اعتقاد کامل ناپایدارترین اذهان ثابت شود.
در جامعه‌ای و در یک جامعه تخیلی که هنوز توسط مردسالاری مدون شده است، جایی که درصد بسیار کمی از خوانندگان مرد داستان‌های نوشته شده توسط زنان را می‌خوانند، این مجموعه گفتگوهای شگفت‌انگیز، نویسندگانی را به ما نشان می‌دهد که خستگی ناپذیر برای زندگی و نوشتن بر اساس قوانین خود جنگیده‌اند. ; برای سرنگونی تعصبات و تسخیر حقوق؛ به لطف ارزش متون و فراتر از تعلق آنها به یک ژانر، جایگاهی را که شایسته آن است، اشغال کنند.
خواننده از طریق پرسش‌ها و پاسخ‌هایی که این گفتگوهای صمیمی، روان و هوشمندانه را تشکیل می‌دهد، متوجه خواهد شد که چه چیزی افکار و آثار این نویسندگان را متمایز می‌کند، که اگر هنوز نخوانده باشند، برایشان روشن می‌شود که چرا باید.
در عین حال، خواندن آنها با هم یک قلمرو مشترک را به ارمغان می آورد: زن بودن و نویسنده بودن در این قرن، با تمام آنچه که دلالت دارد. و این است که علاوه بر تأمل در کتاب‌های خود و معنای نوشتن برای هر یک از آنها، به بررسی روابطی که مثلث ادبیات، زندگی و جامعه را بیان می‌کند، به مشکلات و چالش‌های زمانه می‌پردازند. آنها را برای زندگی
از کارمن ماریا ماچادو، جوان‌ترین، تا ایدا ویتال، مسن‌ترین، از طریق زادی اسمیت، آن تایلر، مارگارت اتوود، النا پونیاتوسکا، سیری هاستودت و بسیاری دیگر، این کتابی است برای ورود به اتاق‌های نویسندگان بزرگ زمان ما، زنان بی‌نظیری که می‌دانند چگونه نخ‌های نوشته‌ها و زندگی‌شان را با نبوغ، اصالت و شجاعت ببافند.
