واقعا؟ 3 فیلم برتر جورج کلونی

من از این فیلم غافلگیر شدم و توسط ساندرا بولاک که دیگر آن بازیگر نقش های بی مزه نبود تا نقش یک زن تنها در وسط فضا را نزدیک تر کند. چیزی که دقیقاً به خاطر آن نکته ساده لوحانه ای که دختر را به صورت سریال همراهی می کند، احساسات آن دنیای سرد و تاریک بالای آسمان ما را به هم نزدیکتر کرد.

شکی نیست که زوجی که توسط کلونی و بولاک تشکیل شده اند، این احساس را به عنوان رقصنده در لباس فضایی خود بدوزند و آخرین رقص خود را در میان ستاره ها اجرا کنند. و این فیلم که برای لذت بردن به همان اندازه طراحی شده است که احساس اندوه در مقابل زیباترین تنظیمات را داشته باشد، باعث می شود 90 دقیقه آن به سرعت بگذرد.

زیرا در حالی که دو قهرمان داستان از زمان تصادف سعی می کنند پوست خود را نجات دهند، اتفاقات زیادی نمی افتد، اما هر دو موفق می شوند هر لحظه را به ما منتقل کنند، آن هم بین فلش بک ها و برخی هذیان. جزئیات فنی که می تواند آنها را سالم به زمین بازگرداند تا حد زیادی اضافی است. زیرا به نظر می رسد تنها شانس می تواند کاری را به خوبی پیش برود. و در مواقعی فیلم، ماورایی لذیذی است در میان سکوت و سرمایی که می‌تواند قهرمان‌های داستان را به مرگی شیرین سوق دهد، غرق در نیستی، نوازش آن جاذبه‌ی صفری که ما را از همه‌ی صداهای بدن دور می‌کند.

در حین تعمیر یک ماهواره در خارج از کشتی، دو فضانورد دچار حادثه ای جدی می شوند و در فضا شناور می مانند. آنها دکتر رایان استون، یک مهندس باهوش در اولین ماموریت فضایی خود، و فضانورد کهنه کار مت کوالسکی هستند. مأموریت خارجی معمولی به نظر می رسید، اما بارانی از زباله های فضایی به آنها می رسد و فاجعه رخ می دهد: ماهواره و بخشی از کشتی نابود می شوند و رایان و مت کاملاً تنها می مانند و از این نقطه آنها به هر طریقی سعی می کنند راه حلی برای بازگشت بیابند. به زمین.

آسمان نیمه شب