تمرین در موارد متعدد الف جنسیت سیاه کاملاً ایتالیایی ، با تبعاتی در جنبه های گانگستری ، Sciascia در کار ادبی خود بیشتر بیان حیاتی راوی قوی را متمرکز کرد که به عنوان کفاره لازم خلاقانه به اشعار می رسد.
در تکامل شدید خود از طریق نامه ها ، Sciascia در معاصر خود و همچنین سیسیلی یافت شد کامیلری یک مرجع ، یک پشتیبان ، یک دوست و همچنین یکی از آن مخالفان در دنیای نامه ها که همیشه مستعد اختلافات و افزایش لحن است که در مورد دو حرفه ای می تواند به حد غیرقابل تصوری برسد.
اما این موضوع همیشه در آن دوراهی در ژانر پلیسی که کامیلری سرانجام در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شده بود ، همیشه حکایتی باقی می ماند.
در ترکیب بین مبارزه نفسانی نویسنده و دوستی اجتناب ناپذیر برای نزدیکی ، هر دو نویسنده موفق به ایجاد یک حرفه پربار شدند که کشف آن لذت بخش است. در مورد Sciascia به دلیل تنوع بین ژانرها ، از جمله انتقال جالب بین عمومی ترین بلوک های داستانی و غیر داستانی.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط لئوناردو اسکیاسیا
مورد مورو
یکی از کتابهایی که بیشترین تأثیر را در کتابشناسی Sciascia دارد ، این نوع رمان کوتاه است ، وقایع نگاری برگرفته از یکی از قسمت های سیاه قرن 60 در ایتالیا ، مرگ آلدو مورو ، سیاستمدار. قاتلان او وارثان انقلاب فاقد تمرکز دهه XNUMX در ایتالیا و تقریباً در کل اروپا بودند.
تیپ های سرخ و به ویژه رهبر آن ماریو مورتتی یکی از مهمترین سیاستمداران ثروتمند ایتالیا را در میانه قرن بیستم از وسط حذف کردند ، چیزی کمتر از نخست وزیر سابق جمهوری که ظاهراً از این سازمان تشویق های پرولتری بود. یک دشمن نمادین بود که در مرگ او می توان تصویر مبارزه اجدادی بین کارگران و سرمایه را بازیابی کرد.
Sciascia بخشی از کمیسیونی بود که در مورد مرگ سیاستمدار تحقیق می کرد و نبض او نمی لرزید تا به سرعت به این کتاب نزدیک شود ، زیرا موضوع آنقدر داغ بود که می توانست در دستان او منفجر شود. و البته هر کتابی در مورد قتل تا حدی به دنبال یک رمان جنایی و تا حدی به ستایش از متوفی واقعی است. از نامه های نوشته شده توسط خود مورو ، Sciascia آن داستان را نیمه بیگانگی مرد محصور ساخت و هدف آن اعدام فرض شده او بود ، نیمی از وقایع سیاه روزهای تاریک ایتالیا که مانند تقریباً هر کشور خوب ریشه ای اروپایی ، همیشه با هیولاهای قطبی شدن مدنی آنها
روز جغد
ژانر سیاه Sciascia شاید بیشتر یک رئالیسم خام باشد ، یک وقایع ناهنجار در جهت نمایش نهایی انسان از بدبختی های برهنه آن. من این را می گویم زیرا این رمان در محیطی بسیار معمول برای نویسنده تصور می شود که ماکوندو از هر نویسنده ای تصمیم می گیرد آنچه را که ذات خود را جعل کرده است بازگو کند. ما از بد بهتر می آموزیم تا از خوب. مثال بدی که فقط یکبار دیده می شود بیشتر از تکرار خوبی است که بارها و بارها مورد تاکید قرار می گیرد. از آن تصور ، این طرح پیشرفت می کند ...
در میدان شهر سی سیسیل ، سالواتوره کولاسبرنا ، شریک یک شرکت پیمانکاری کوچک و آجرچی سابق ، هنگامی که قصد سوار شدن به اتوبوس عازم پالرمو را دارد ، ترور می شود. مسافران برای فرار می شتابند ، و هیچ کس چیزی ندیده است ، یا آنها می گویند. اما شرایط مرگ او پیچیده تر به نظر می رسد و ناپدید شدن مرموز مندولیای دهقان ممکن است مربوط به این پرونده باشد.
کاپیتان جوان کارابینری د سی ، بلودی ، پارتیزان سابق از شهر پارما ، مسئولیت انجام تحقیقات و شکستن سکوت سربی کل جامعه را با عزم خود بر عهده خواهد داشت. تحقیقات شفاف او می تواند او را به بن بست برساند یا پس از کشف پیامدهای جدی سیاسی و اقتصادی شبکه مافیایی که اومرتà از آن محافظت می کند ، او را برای همیشه از ایده آل های عدالتش دور کند.
دریای شرابی رنگ
قدم زدن در فضاهای دیگر که قلم او در آن زندگی می کند ، در قلم مستعد تغییرپذیری مانند لئوناردو اسکیاسیا ، هرگز دردناک نیست. و داستان همیشه یک تغییر مهم در ثبت است ، اگرچه به نظر نمی رسد زیرا همیشه ما را در قصه های داستانی قرار می دهد ، زیرا به دلیل لایحه بسیار متفاوت آن ، نویسنده چگونه می تواند در منابع تجدید نظر کند و این شدت را تقویت کند ، قابل توجه است. مختصر یا در جستجوی آن درخشندگی سادگی ، سناریوی زودگذر پر از شک و تردید در انتهای باز ... در El mar color de vino - داستانی که عنوان خود را به این حجم از داستانها می دهد - ، مهندس بیانچی ، ایتالیایی از شمال ، برای اولین بار به سیسیل سفر می کند.
در محفظه قطار او با یک خانواده جزیره ای معمولی ملاقات می کند: چند معلم ، که صحبت و آزار مسافر را متوقف نمی کنند ، با فرزندان خود ، بی روح و بی قرار ، و زن جوانی که با آنها سفر می کند ، محجوب و خجالتی اما بصیر هستند. مهندس ، با توجه به واقعیتی که در برابر چشمانش آشکار می شود ، جامعه سیسیلی و تناقضات آن را به شدت تجزیه و تحلیل می کند ...
در سال 1973 ، خود Sciascia ، از بین داستانهای خود که بین 1959 تا 1972 نوشته شده بود ، این داستانهای xxx را انتخاب کرد تا به قول خودش "نوعی خلاصه از فعالیتهای من تا کنون بوده است ، که نشان می دهد (و پنهان نیست که من تا حدی احساس رضایت می کنم ، در عمومی ترین و دائمی ترین نارضایتی ام) که در این سالها راه خود را دنبال کرده ام ... و این که بین اولین و آخرین این داستانها یک نوع دایره گردی وجود دارد ، که اینطور نیست از سفیدی که دمش را گاز می گیرد ».
