Mikel Santiagoren liburua
Autoediziotik erreskatatutako egile handien mordoa handitzen ari da pixkanaka. Ez dago erreferentzia hoberik argitaletxe nagusientzat irakurleek autoedizioaren ozeanotik bere espazioa bilatzen duen autore bati buruz egiten duten balorazio zuzena baino. Eta bai, halaber, ezarritako egile batekin gertatu zen...
Badirudi gaztelaniazko suspense egileen sorta handi batek tentsio handiko trama batetik bestera modu frenetikoan eramaten gaituzten irakurketetan atsedenik ez emateko konspiratu dutela. Tartean Javier Castillo, Mikel Santiago, Víctor del Arbol o Dolores Redondo besteak beste, istorioaren aukerak lortzen dituzte...
Aitzakia, defentsa, engainua, patologia kasurik txarrenean. Gezurra gizakiaren elkarbizitzarako espazio bitxia da, gure izaera kontraesankorra hartuz. Eta gezurra ere aurrez pentsatutako ezkutaketarekin bat etor daiteke. Arazo txarra eraikuntzaren biziraupenerako errealitatea ezkutatzea ezinbestekoa denean ...
Mikel Santiago idazlea edozein liburu-dendetako lehen postuak hartzen dituzten eleberri edo thriller sortzaile handien argitalpen erritmo frenetikoa hartzen ari da, Joël Dicker-etik hasita. Dolores Redondo, bi adibide nabarmen aipatzearren. Beste gauza bat da Mikel Santiagoren estiloa...
Norbaitek huts egin duzula pentsatu izana, ondorengo gertakari zorigaiztokoak ikusita hotzikara daiteke. Agian ez zara guztiz erruduna dena hain gaizki atera delako, baina zure huts egitea hilgarria izan da. Hori da honen irakurlea jazartzen duen ikuspegia ...