Ez dakit salmenten kopuruak nola joango diren, baina ziur asko mahaigaineko argitaletxeak ia ia munduko edozein lekutan argitaratutako liburuen zati handi bat osatzen dute. Eta literatura demokratizatu egiten da. Denok baitugu zerbait kontatzeko.
Horren mesedetan idazten has zaitezke, zehaztugabeko beharrizan indartsu batek eramaten utziz. Edo, agian, gure buruak jazartzen dituen ideia oneko zerbait da eta hori egitera ausartzen gara hura moldatzeko gai garen ikusteko. Kontua da behin idazteko arteari buruzko aurreiritzitako ideia guztiak askatzeko beharrezko zereginaren aurrean; Burmuinak estutu eta bakoitzak eskatzen duen bezala inspirazioa eta izerdia orekatu ondoren, egun on bat iritsiko da liburu hori.
Erditzea bezala minik egiten ez duen lana, zalantzarik gabe. Baina munduarekin nolabaiteko erditze antzekotasuna duen zerbait da. Eta noski, guztiok nahi dugu onena gure izakientzat.
Bitxia bada ere, hainbeste idazlek beren ibilbide literarioari hasiera ematen dion autoedizioa errepikatzen ari den formula bihurtzen ari da. Izan ere, alderantzizko prozedura ikusi da. Zeren lehen argitaletxeen bila ari ziren idazleak baziren, orain badaude goi mailako argitaletxe batzuk, idazle ugari biltzen duten aterkiak bezalako etiketak sortzen dituztenak.
Nahiz eta, nire ikuspegitik, mahaigaineko argitalpenaren ideiak zentzuzkoa den argitaletxe txikiago eta irisgarriagoetan. Zeren, azkenean, Caligrama-rekin argitaratzea Penguin Random House-rekin loturiko zigiluak gehiago dirudi liburu bat ekoizpen-kate industrial bati entregatzea zure lana (semea) mundura zabaltzeaz arduratzen den argitaletxe bati baino.
Beharbada, prozesuen kontrol sentsazioagatik edo, ia erromantikoa, esku artean dugun gai bati buruzko tratamendu pertsonalena dela eta. Gure semeak arazoak baldin baditu irtenbideak bilatzen hasi beharko genukeelako. Zentzu horretan, gure liburuak zenbait gabezia aurkezten baditu edo balizko hobekuntzak eskaintzen baditu, beti jaso dezakegu horri buruzko kritika editorea hurbilagotik edo bere zuzendaritza bulegotik (edo guardiako sailari deitzen zaion edozein dela ere).
Kontua da gure liburua harro aurkeztu ahal izatea. Eskaini eleberri edo saiakera irakurle mota guztiei iritzi liluragarrien bila gure idazlearen alderdia elikatzen duten mota guztietako kritiken moduan. Baietz, idazten hasten denean zaletasunak deia egiten du, lanbide bihurtu nahi du baina beti mundu berriekin erlazionatutako bakardadean gozatzen du.
Mahaigaineko argitaletxe ezagunez gain, autoedizioaren aukera ere badugu. Kontuz, autoedizioaren eta autoedizioaren arteko termino bien artean alde ona egiten dudala. Ez baita batere berdina. Auto-argitaratzen dugunean ez gara inolako estilo edo ereduetara atxikitzen, gure lana mundura zabaltzen dugu eta Jainkoak nahi duena izaten utzi ...
Hor nabarmentzen da Amazonentzako Kindle aukera. Munduaren aurrean bakarrik zuk kargatu dezakezu zure liburua liburu elektronikoan saltzen saiatzeko eta baita paperean ere. Maketazio zerrendak eta zure diseinuak, asko izorratuko ez zarenaren esperantzarekin, zuk zeuk berrikusitako testua igotzen duzu nahikoa objektiboa izan eta akatsak eta bestelako kitak antzemateko gai izanaren itxaropenarekin ... Zulora jauzi egiten duzu editorial zigilurik gabe. atzean, baina tira, aukera beti dago kamikaze idazleentzat pazientzia eta dedikazio minimo bat izan gabe ...