Literaturaren zirkulu alternatiboetan ere badago, benetakotasunak narrazioa egiten duela aurkitzen dugu. Argitaletxe handi guztiak ez direlako zeren arabera argitaratzen ausartzen. Edo agian zurea da Daniel Barnabas kasu honetan egia deserosoen aldeko apustua egin ez duten argitaletxeen arabera seinalatzen ez duena.
Asmatu dezakezu egile hau ez dela fikzioa. Ez behintzat esklusiboki. Daniel Bernaberen sinadurarekin bat aurkitu dugulako saiakeragilea de primer orden en cuanto al patio actual de la literatura española. Y es que el pensamiento crítico encaja en el ensayo como una pieza perfecta que sirve para el análisis. Además de ser útil para el despertar de conciencias, para el planteamiento de alternativas a círculos de poder donde siempre se las apañan para ir sofocando alternativas a lo que hay.
Beraz, kontzientziari ur hotz bainu ona eman nahi badiozu, Daniel Bernaberen libururen batekin ausartu zaitezke. Liburu on bat irakurrita hasten da eta baliteke kontzientzia lozorrora edo, hobeto esanda, drogatuta itzultzea ...
Daniel Bernabéren gomendatutako 3 liburu nagusiak
Aniztasunaren tranpa
Batasunerako deia egungo aktibismoak sustatutako zatiketaren aurrean edo neoliberalismoak langile klasearen nortasuna nola zatitu zuen. Nola iritsi gara ezarritako ordenaren defendatzaileak politikoki okerrak diren eta aurrez aurre daudela diruditen paradoxa honetara? ohitura onetan gida-preskriptore izaten amaitzen al du? Ba al dago delituaren neurri handirik edo, aitzitik, eskubidea izan al da gatazken adostasun sozialean eragiteko gai den ezkerraren kontraesanaz baliatzeko, baina ez horien zergatiak?
El activismo se esfuerza en buscar las palabras adecuadas para marcar la diversidad, creando un entorno respetuoso con nuestras diferencias, mientras el sistema nos arroja por la borda de la Historia. Ya no se busca un gran relato que una a personas diferentes en un objetivo común, sino exagerar nuestras especificidades para colmar la angustia de un presente sin identidad de clase.
Dagoeneko zerbaiten amaieran geunden
Daniel Bernabe-k saiakera adimentsu eta argidun polemiko honetan, kezkagarria bezain zehatza den tesia aurkezten digu: 2021ean gertatu zen eta gero harritu behar gaituen ezer ez. Izan ere, pandemia eta, batez ere, sortu duen aurrekaririk gabeko krisia ez da istripua izan, larrituta zegoen mekanismoan huts egite hutsa baizik. Gure gizartea dagoeneko mugan zegoenez, zerbaiten amaieran geunden eta pandemia ez da erregaia izan, bizi dugun leherketa handi honen azeleratzailea baizik.
Bernabé-k gure garaia amaitzear zegoela etengabe egiten duen disekzioa egiten du eta dena aldatzera iritsi den krisi hau arretaz aztertzen du. Dena den, kexetan eta deitoretan geratzetik urrun, egileak gure patuaren jabe izatera bultzatzen gaitu eta krisi handi honetan irakurri genuen post-normaltasuna atzean utzi genuena baino agertoki hobea izateko aukera eta dena, tamaina horretako krisia berriro bizi ez dezagun.
Orainalditik Distantzia
Quizá en el pasado no estén todas las soluciones, pero sí que podemos descubrir el cómo llegamos hasta donde estamos. Y el hecho de descubrir el salto generacional en la forma de afrontar los problemas generales acaba por despertar esa conciencia de que peor no se pudo haber evolucionado.
Este libro es mucho más que un viaje en el tiempo, una mera colección de hechos y cifras, de acontecimientos y personajes. Pretende ser un manual de supervivencia, un Códice para entender cómo hemos llegado hasta aquí y por qué somos como somos. Y para eso tenemos que indagar en nuestro pasado más reciente, en ese momento donde todo pudo cambiar –y cambio, de hecho– pero poderosas fuerzas se conjuraron para que, si algo tenía que variar, lo hiciera dentro de un orden. Su orden.
