Ezin dut izenburu honen analogiari eutsi nire istorioa aurkezteko «Haizean hautsa«, Kansaseko abesti homonimoaren hondoarekin soinuarekin. Hori Leonard Padura Barkaidazu ...
Azken galdera da izenburu horrek, abesti edo liburu batengatik, iragankortasuna adierazten duela, gure baldintza gastagarriaren, gure izate iragankorraren sentsazio gupidagabea.
Eguna gaizki hasten zaio Adelari, jatorri kubatarra duen New Yorkeko gazte batek, amaren deia jasotzen duenean. Urtebete baino gehiago daramate haserre, Adela Miamira joan ez ezik, Marcosekin bizi baita, duela gutxi iritsi zen Estatu Batuetara habanar gaztea, guztiz seduzitu zuena eta amak baztertzen duena, bere jatorria dela eta.
Marcosek Adelan uhartean izandako haurtzaroko istorioak kontatzen dizkio, gurasoen lagun talde batek inguratuta, Clan izenekoa, eta duela hogeita bost urte elkarrekin egon ziren azken otorduaren argazkia erakusten dio. Adelak, eguna bueltatuko zela sumatzen zuen, aurpegien artean ezaguna den norbait topatuko du. Eta amildegi bat irekitzen da haren oinen azpian.
Haizearen hautsa bezala Bartzelonan, Estatu Batuetako ipar-mendebaldeko muturrean, Madrilen, Puerto Ricon, Buenos Airesen ... Zerekin egin du bizitza haiek, hainbeste maite zutela elkar? Zer gertatu zen alde egin zutenekin eta geratzea erabaki zutenekin? Nola aldatu ditu eguraldiak? Kide sentimendu magnetismoak, afektuen indarrak elkartuko al ditu? Edo beraien bizitza haizearen hautsa al da dagoeneko?
Diasporaren traumatismoan eta loturak desegitean, eleberri hau ere adiskidetasunaren ereserkia da, maitasunaren eta antzinako leialtasunen hari ikusezin eta indartsuen. Eleberri liluragarria, giza erretratu hunkigarria, Leonardo Paduraren beste maisulan bat.
Leonardo Paduraren «Hautsa haizean bezala» eleberria erosi dezakezu hemen: