Βιβλία ιστορίας
Τίποτα τόσο αλλοτριωτικό όσο ο πόλεμος. Μια ιδέα αλλοτρίωσης που αποτυπώνεται τέλεια στο ονειρικό εξώφυλλο αυτού του βιβλίου, που με τη σειρά του παρέχει μια δυσοίωνη προοπτική. Χρησιμεύστε ως μια τέλεια πρόοδος επειδή αυτός ο χαρακτήρας μεταξύ προστατευμένου και κρυμμένου, φορέα λουλουδιών που θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει σε ...
Η διαφορά μεταξύ της ιστορίας και της ιστορίας δίνεται από μια λεπτή διαφορά στην πρόθεσή τους. Η ιστορία μπορεί να είναι λίγο πολύ μια επίπεδη ιστορία, η ιστορία, ωστόσο, είτε στη βρεφική είτε στην ώριμη εκδοχή της, προσπαθεί πάντα να συγκαλύψει την πραγματικότητα, να προσφέρει ήθος, να φανταστεί αυτό που δεν είναι. ...
Είναι περίεργο, αλλά μπορούμε να βρούμε πολλά βιβλία με ιστορίες που μας παρουσιάζονται με τίτλους rimbonbantes, επιμήκεις, σκόπιμα τεντωμένους, σαν να θέλουν να αντισταθμίσουν τη συντομότερη θεματική τους. Μπορώ να σκεφτώ εκείνο το Oscar Sipán "Θα ήθελα να έχω τη φωνή του Leonard Cohen να σας ζητήσει να φύγετε" ή "Θα ήθελα κάποιον ...
Κάποια στιγμή σταμάτησα να σκέφτομαι ότι ο Κουέντιν Ταραντίνο ήταν σκηνοθέτης του υποείδους gore, ότι κάποιος ισχυρός στην κινηματογραφική βιομηχανία τον είχε συμπαθήσει. Και δεν ξέρω γιατί σταμάτησα να το σκέφτομαι. Στο τέλος της ημέρας, πρόκειται για αίμα και βία, αν όχι άσκοπη, ναι…
Διάφορες φωνές μας προσφέρουν μαύρες ιστορίες, αστυνομία, μικρά σενάρια βγαλμένα από πραγματικά σκηνικά, την αντίθετη προσέγγιση των συνηθισμένων ... Επειδή η πραγματικότητα δεν ξεπερνά τη μυθοπλασία, απλώς την συμπληρώνει. Η πραγματικότητα είναι μια απάτη, τουλάχιστον αυτή που περιορίζεται στην εξουσία, τα συμφέροντα, την πολιτική όλο και περισσότερο κάθε μέρα ...
Οι ιστορίες ήταν, και θέλω να πιστεύω ότι εξακολουθούν να είναι, ένας υπέροχος τρόπος για να σχηματίσεις μια φυλή, να εμπλέξεις τα μικρά σε πεποιθήσεις, μύθους, αξίες και άλλες περιστάσεις κάθε είδους που αφορούν μια κοινότητα, περιοχή, χώρα. ή ακόμα και στην ήπειρο. Η Αφρική είναι μια ποικίλη ήπειρος αλλά μια ήπειρος που αποτελεί…
Τα παιδιά είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ξαναγίνουμε παιδιά. Αυτή η φαντασία κολλημένη ανάμεσα σε φορμαλισμούς, χρήσεις και έθιμα των ενηλίκων εξαφανίζεται όταν αλληλεπιδρούμε με τα παιδιά. Και μπορούμε να γίνουμε αφηγητές που κρατούν τα μικρά μας μαγεμένα. Αλλά μάλλον δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον ρόλο γονέα-κηδεμόνα μας. Μύθοι χτισμένοι...
Ο νεαρός συγγραφέας Emiliano Monge μας παρουσιάζει μια σύνθεση υπαρξιστικών ιστοριών. Ο άνθρωπος μπροστά στον καθρέφτη της αντικειμενικής και υποκειμενικής του υπόστασης. Τι θα θέλαμε να είμαστε και τι είμαστε. Τι πιστεύουμε και τι πιστεύουν αυτοί για εμάς. Αυτό που μας καταπιέζει και την επιθυμία μας για ελευθερία ... Αιμιλιάνο ...
Ο ουράνιος θόλος, αυτός προς τον οποίο μερικές φορές κοιτάμε, μέρα ή νύχτα, όταν ταξιδεύουμε με αεροπλάνο ή όταν αναζητούμε τον αέρα που μας λείπει υποβρύχια. Ο ουρανός είναι ο ορίζοντας της φαντασίας και είναι γεμάτος όνειρα, γεμάτος επιθυμίες που οδηγούν λαμπερά αστέρια που πυροβολούν ...
Τον τελευταίο καιρό έχω βρει πολύ καλά βιβλία με ιστορίες. Είτε τυχαία είτε όχι, για μένα ήταν μια επανεκκίνηση αυτού του αφηγηματικού στυλ. Τα τρέχοντα βιβλία όπως το La acoustica de los Iglús, της Almudena Sánchez ή το Música noche de John Connolly είναι σαφείς εκφραστές αυτής της εμφάνισης, τουλάχιστον ...
Η πρώτη ιδέα που μου έκανε εντύπωση όταν ανακάλυψα αυτόν τον τίτλο ήταν ότι έδωσε μια πολύ ολοκληρωμένη αίσθηση, γεμάτη αποχρώσεις. Ο ήχος μέσα σε ένα ιγκλού που αναπηδά ανάμεσα στους παγωμένους τοίχους, μεταδίδοντας αλλά μη μπορώντας να επικοινωνήσει μεταξύ του αέρα που διατηρείται στο κρύο. Ένα είδος σουρεαλιστικής μεταφοράς, ...
Μια τερατώδης πόλη όπως το Τόκιο μπορεί να φιλοξενήσει συντρόφους ψυχής. Ένα ηλιοβασίλεμα ανάμεσα στα πρώτα φώτα της μεγάλης πόλης μπορεί να είναι η δικαιολογία για να συνυφαστούν οι υπάρξεις με το νήμα της επιβλητικής φύσης της ζωής, της λαχτάρας και της τελικής ελπίδας ανάμεσα σε ένα κοινό ηλιοβασίλεμα μελαγχολίας. Μπανάνα…