Δεν ξέρω πώς θα είναι τα στοιχεία των πωλήσεων, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτοεκδότες Αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο μέρος των βιβλίων που έχουν ήδη εκδοθεί σχεδόν οπουδήποτε στον κόσμο. Και η λογοτεχνία εκδημοκρατίζεται. Γιατί όλοι έχουμε κάτι να πούμε.
Μπορείτε να αρχίσετε να γράφετε μόνο και μόνο επειδή, αφήνοντας τον εαυτό σας να παρασυρθεί από μια έντονη ανάγκη που μερικές φορές είναι απροσδιόριστη. Ή ίσως είναι απλώς μια καλή ιδέα που βρίσκεται στο μυαλό μας και τολμάμε να τη δοκιμάσουμε για να δούμε αν μπορούμε να της δώσουμε σχήμα. Το θέμα είναι ότι μόλις αντιμετωπιστεί το απαραίτητο έργο της απελευθέρωσης όλων των ειδών προκατειλημμένων ιδεών για την τέχνη της γραφής. Αφού μαζέψετε τον εγκέφαλό σας και εξισορροπήσετε την έμπνευση και τον ιδρώτα στον βαθμό που το καθένα απαιτεί, μια μέρα τελικά αυτό το βιβλίο φτάνει.
Ένα έργο που δεν πονάει όπως ο τοκετός, χωρίς αμφιβολία. Αλλά είναι κάτι που μοιράζεται μια ορισμένη ομοιότητα φώτισης για τον κόσμο. Και φυσικά, όλοι θέλουμε το καλύτερο για τα πλάσματα μας.
Περιέργως, η αυτοέκδοση με την οποία τόσοι πολλοί συγγραφείς ξεκινούν τη λογοτεχνική τους καριέρα γίνεται επαναλαμβανόμενη φόρμουλα. Μάλιστα, έχει παρατηρηθεί και αντίστροφη διαδικασία. Γιατί αν πριν ήταν οι συγγραφείς που έψαχναν για εκδότες, τώρα είναι κάποιοι κορυφαίοι εκδότες που δημιουργούν ετικέτες σαν ομπρέλες που συγκεντρώνουν πλήθος συγγραφέων.
Αν και, από την άποψή μου, η ιδέα της αυτοέκδοσης είναι πιο λογική σε μικρότερους, πιο προσβάσιμους εκδότες. Γιατί τελικά η δημοσίευση με το Caligrama, το αποτύπωμα που συνδέεται με το Penguin Random House, μοιάζει περισσότερο με την παράδοση ενός βιβλίου σε μια αλυσίδα βιομηχανικής παραγωγής παρά σε έναν συντάκτη που είναι υπεύθυνος για την κυκλοφορία του έργου σας (γιος) στον κόσμο.
Ίσως οφείλεται ακριβώς στο αίσθημα ελέγχου των διαδικασιών ή σε αυτήν την ιδέα, σχεδόν ρομαντική πλέον, πιο προσωπικής μεταχείρισης για ένα θέμα όπως αυτό που εξετάζουμε. Γιατί αν το παιδί μας έχει προβλήματα θα πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε λύσεις. Υπό αυτή την έννοια, εάν το βιβλίο μας έχει κάποιες ελλείψεις ή προσφέρει πιθανές βελτιώσεις, μπορούμε πάντα να δεχόμαστε κριτική σχετικά με αυτό από έναν πιο στενό συντάκτη ή από το γραφείο διόρθωσης τους (ή όπως λέγεται το τμήμα που είναι εφημερεύον).
Το θέμα είναι να μπορούμε να παρουσιάζουμε περήφανα το βιβλίο μας. Προσφέρετε αυτό το μυθιστόρημα ή το δοκίμιο σε όλους τους τύπους αναγνωστών που αναζητούν συναρπαστικά σχόλια με τη μορφή κριτικής κάθε είδους που τροφοδοτεί τη συγγραφική μας πλευρά. Γιατί ναι, όταν κάποιος αρχίζει να γράφει το χόμπι συνεχίζει να καλεί, λαχταρά να γίνει χειροτεχνία, αλλά πάντα απολαμβάνει αυτόν τον χρόνο στη μοναξιά αφιερωμένη στο να αφηγείται νέους κόσμους.
Εκτός από τους πιο γνωστούς εκδότες αυτοέκδοσης, έχουμε και την επιλογή της αυτοέκδοσης. Και να προσέχετε να διακρίνω καλά και τους δύο όρους self-publishing έναντι self-publishing. Γιατί δεν είναι καθόλου το ίδιο. Όταν αυτοδημοσιεύουμε, δεν κολλάμε σε κανένα στυλ ή κατευθυντήριες γραμμές, λανσάρουμε τη δουλειά μας στον κόσμο και αφήνουμε να είναι αυτό που θέλει ο Θεός...
Εκεί ξεχωρίζει η επιλογή Kindle για το Amazon. Μόνο μπροστά στον κόσμο μπορείτε ο ίδιος να ανεβάσετε το βιβλίο σας για να προσπαθήσετε να το πουλήσετε σε ebook αλλά και σε χαρτί. Απογυμνώνεις τη διάταξη και τα σχέδιά σου, ελπίζοντας ότι δεν έχεις μπλέξει πολύ, ανεβάζεις το κείμενό σου αναθεωρημένο μόνος σου με την ελπίδα ότι ήσουν αρκετά αντικειμενικός και ικανός να εντοπίσεις λάθη και άλλες γκάφες... Πηδάς στο κενό χωρίς εκδοτική σφραγίδα πίσω σας, αλλά Έλα, η επιλογή είναι πάντα εκεί για τους συγγραφείς καμικάζι χωρίς ελάχιστη υπομονή και αφοσίωση...