Επισκεφτείτε σπουδαίους θεατρικούς καλλιτέχνες τόσο διαφορετικούς όσο ο ίδιος ο άνθρωπος Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα o Κοιλάδα Inclán, Σταματώ σήμερα σε έναν θεατρικό συγγραφέα που προκαλεί ταινία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κ. Tennessee WilliamsΤο Επειδή η σκηνογραφία που πρότεινε αυτός ο γίγαντας των αμερικανικών γραμμάτων κατέληξε σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, εισβάλλοντας στη μεγάλη οθόνη με τους πιο διάσημους ηθοποιούς.
Από τις ιδιαίτερες κόλασεις του, ο Ουίλιαμς αντανακλούσε στα έργα του όλες εκείνες τις παραμεθόριες ανησυχίες για την τρέλα της καθημερινότητας, για το αμείλικτο πέρασμα του χρόνου, για τους χαμένους παράδεισους, για το οικείο και τα άκρα του, για τη μοναξιά και την κακή προσαρμογή. Μόνο που η συνηθισμένη αισθησιακή μεταμφίεση των χαρακτήρων που οδηγούνταν μεταξύ των πιο άκαιρων κινήσεων, στις πιο συνηθισμένες αντιφάσεις και ανάμεσα στις πιο προβληματικές περιπλοκές των ανθρώπινων σχέσεων του έδωσε αυτό το φωτοστέφανο ενός έντονου και αξέχαστου θεατρικού συγγραφέα. Και οι θρίαμβοι τους επαναλαμβάνονταν με κάθε νέα αφίσα.
Στη σκιά της δημιουργικότητας του Τενεσί, η αδερφή του Ρόουζ βρισκόταν πάντα., ξεπερνώντας περιέργως ολόκληρη την οικογένειά της, σαν ένα λανθάνον φάντασμα από την τρέλα της και τη δραστική ιατρική της θεραπεία που την άφησαν δεμένη στην καρέκλα. Η Ρόουζ Γουίλιαμς πέθανε το 1996, περισσότερο από μια δεκαετία αφότου ο αδερφός της βγήκε από τη δική του πιο τραγική σκηνή, σε ένα μοναχικό δωμάτιο ξενοδοχείου, ανάμεσα σε βαρβιτουρικά που του έκαναν αδύνατο να έχει το φυσικό αντανακλαστικό φίμωσης που θα τον εμπόδιζε να πνιγεί.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία από τον Tennesse Williams
Η γάτα στην καυτή στέγη κασσίτερου
Περίεργη για μένα είναι η αναλογία ως προς τον τίτλο αυτού του έργου με το «One Flew Over the Cuckoo's Nest» του Ken Kesey. Και η αλήθεια είναι ότι η ομοιότητα στο μυθικό δείχνει το σουρεαλιστικό, το ονειρικό, την παραμορφωτική συνείδηση της τρέλας και της καταστροφής που μπορεί να κατοικήσει στα ανθρώπινα όντα ως διαφορετικό χαρακτηριστικό σε σύγκριση με τα ζώα.
Δύο εμβληματικοί τίτλοι για δύο δημιουργούς που γνώριζαν καλά εκείνη τη σκοτεινή πλευρά του μυαλού που μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή του δικού του, είτε του εαυτού του είτε της οικογένειάς του. Στην περίπτωση της «γάτας», το έργο βρίσκεται σε εκείνο τον αμερικανικό Νότο (από το Τενεσί στη Νέα Ορλεάνη) που ακόμη και στα μέσα του εικοστού αιώνα φαινόταν να διέπεται από τις δικές του ηθικές κατευθυντήριες γραμμές πιο ανάδρομες από τις υπόλοιπες χώρες της Βόρειας Αμερικής. Ανατολικά, πιο ανοιχτά στον κόσμο..
Βασιζόμενοι σε ένα τυπικό περιβάλλον γύρω από μια φυτεία βαμβακιού, ανακαλύπτουμε μια πλούσια οικογένεια σε επιχειρήσεις που εκρήγνυται πάνω από τη δική της πραγματικότητα που θάβεται για χρόνια από την ηθική γύρω από μυστικά και ενοχές που μετατρέπονται σε τέρατα εν μέσω συνύπαρξης.
Επιθυμία με το αυτοκίνητο
Η επιθυμία ως σεξουαλική ορμή πρέπει σίγουρα να καλυφθεί σε ένα Τενεσί παγιδευμένο από τους συναισθηματικούς του περιορισμούς.
Αλλά η λογοτεχνία ή μάλλον το θέατρο σε αυτή την περίπτωση, μπορεί πάντα να εξάχνει, να επαναπροσδιορίσει ποιοι είμαστε και να μας μεταμορφώσει εντελώς. Το έργο αφθονεί στα πιο εξωτικά πάθη, ανοίγοντας το δρόμο μεταξύ τελωνειακών περιορισμών. Ο Μπλανς Ντουμπουά (που όλοι λένε ότι είναι το πορτρέτο της Ρόουζ, αδερφής του Τενεσί), έρχεται αντιμέτωπος με την ένταση σε αυτούς τους προορισμούς μυθοπλασίας που ο συγγραφέας θα ήθελε για τη δική του αδερφή.
Μια ιστορία στην οποία ο Τενεσί άδειασε τις απογοητεύσεις του με τη μορφή παθιασμένης σκηνής, χωρίς να μπορεί να αγνοήσει το πιο σκοτεινό μέρος κάθε πάθους στη φαντασία ενός δημιουργού που διασχίζεται από ενοχές, δυστυχισμένη παιδική ηλικία και ασυμβίβαστο με τη ζωή.
Αν η Ρόουζ μπορούσε να ήταν η Μπλανς, πιθανότατα θα κατέληγε να κυριαρχείται εξίσου από τους δαίμονές της, αλλά θα ήταν μια άλλη τρέλα, η οποία εκλύεται όταν κάποιος μπορεί να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της, αν και στο τέλος ηττάται εξίσου.
Ο γυάλινος ζωολογικός κήπος
Για άλλη μια φορά γυναίκα, η Αμάντα Γουίνγκφιλντ. Και πάλι μια προβολή της Ρόουζ, της αδερφής στην οποία ο Τενεσί βρήκε παιδικό καταφύγιο και συντονισμό μέχρι που το μυαλό της αδερφής της άρχισε να αποσυντονίζεται από τον κόσμο.
Το παρελθόν της Αμάντας ζει μαζί της με τη μορφή αναμνήσεων που είναι ακόμα πιο λαμπρές σήμερα στο γκρίζο της καθημερινότητάς της. Η Λόρα, η κόρη της Αμάντα δεν αντέχει το βάρος της μοίρας μιας μητέρας που θα ήθελε να δει σε αυτήν, τουλάχιστον, μια υπέρβαση των συνθηκών της.
Μεταξύ της μελαγχολίας της Αμάντα και των φυσικών και συναισθηματικών περιορισμών της Λόρα, η σκέψη για τη σύνθεση μιας νέας οικογένειας από τη Λάουρα στους απογόνους εμφανίζεται ως αδύνατο να επικυρωθεί με τον πιο απρόσμενο τρόπο μόλις η Λάουρα συναντήσει τον άνθρωπο που θα έπρεπε να είναι στη ζωή της.
Τα όνειρα της Αμάντα και της Λόρα είναι βαθιά ίδια, λαχτάρα για το αδύνατο, για ένα παρελθόν που έχει φύγει ή για έναν άνθρωπο που δεν γίνεται ποτέ.
3 σχόλια στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του Τένεσι Ουίλιαμς”