Αφού, σε ηλικία είκοσι πέντε ετών, εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο Γυναίκα στον καθρέφτη που συλλογίζεται το τοπίο, Ενρίκε Βίλα-Μάτας έχει κυκλοφορήσει πληθώρα νέων βιβλίων κάθε είδους, δοκίμια με ευρεία θεματολογία, ιστορίες και μυθιστορήματα. Σήμερα είναι ένας από τους πιο πολύτιμους συγγραφείς στη χώρα μας, με πολλά βραβεία για το δοκίμιο και το αφηγηματικό του έργο..
Ένας βασικός συγγραφέας των στίχων μας για τη δημιουργική του ικανότητα και για τη λογοτεχνική του μίμηση, ένα είδος υπόθεσης του πρωταγωνιστικού ρόλου για να ξεδιαλύνει τη στριμμένη προοπτική του συγγραφέα που αναζητά την αθανασία και τη δόξα στην υποτιθέμενη υπέρβαση της τόλμης να αφηγηθεί τον κόσμο και που, στην εποχή του, ξεπέρασε την αντίφαση να νιώθει την ανάγκη να κρυφτεί από τα πάντα, να απομονωθεί στο ασκητικό του γραφείο.
Μεταξύ Ενρίκε Βίλα-Μάτας και ο χαρακτήρας του Γιατρός Πασαβέντο λαμβάνει χώρα μια σύντηξη που μεταφέρεται από το χαρτί στην πραγματική ζωή, ένα αξιοθαύμαστο ενσωματωμένο πάθος για τη λογοτεχνία και τη ζωή.
Και εδώ έρχεται η στιγμή μου επιλογή μυθιστορημάτων του Enrique Vila-Matas.
3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Enrique Vila-Matas
Απάτη
Μυθιστόρημα αυθεντικά μυθιστόρημα. Από τότε που ο Enrique Vila-Matas εξακολουθούσε να μην αναμειγνύει την πραγματικότητα και τη μυθοπλασία ως ζωτικό αφηγηματικό πόρο. Ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα που ανεβάζει την αδυναμία της μνήμης και της ταυτότητας.
περίληψη: Η ανακάλυψη ενός άστεγου άνδρα χωρίς μνήμη στο νεκροταφείο της Βαρκελώνης, που πιάστηκε να κλέβει τα τεφροδοχεία, αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστο ενδιαφέρον την ίδια στιγμή που η φωτογραφία και η περιγραφή του εμφανίζονται σε μια εφημερίδα από τη δουλειά και τη χάρη του ασύλου στο οποίο μένει.
Δύο οικογένειες θα αναγνωρίσουν αμέσως τον εν λόγω ιππότη: από τη μία πλευρά είναι ο Ramón Bruch, ένας Φαλαγγιστής συγγραφέας του οποίου τα ίχνη χάθηκαν όταν πολεμούσε στη Ρωσία στο Blue Division. από την άλλη, είναι ο Κλαούντιο Ναρτ, ένας απατεώνας. Ποιος είναι αλήθεια αυτός ο ξεχασιάρης;
Παιδιά χωρίς παιδιά
Βιβλίο ιστοριών στο οποίο ο μαθητής ξεπερνά τον δάσκαλο. Το σύνολο υποτίθεται ότι έχει μια επίγευση ΚάφκαΤο Όμως, ενόψει της αναφοράς, θα τελειώσω διαβεβαιώνοντας ότι αυτό το βιβλίο είναι καλύτερο από τον ιδιόμορφο σουρεαλισμό και με μικρότερο υπόβαθρο του αναφερόμενου συγγραφέα.
περίληψη: Κάθε μια από τις ιστορίες που απαρτίζουν αυτό το βιβλίο κρύβει ένα απόσπασμα από τον Κάφκα, ίσως τον άτεκνο γιο κατ 'εξοχήν, την επιτομή του ατομικισμού και, ταυτόχρονα, την αδιαφορία.
Όλοι οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται εδώ είναι αυτοδύναμοι, θα μπορούσαν να είναι ανύπαντρες μηχανές -ακόμα και παντρεμένοι- και να παραμείνουν δεμένοι με την πραγματικότητα μόνο με μια κλωστή αράχνης. Ωστόσο, υφαίνουν επίσης τη συντομευμένη και φορητή ταπισερί μιας συγκεκριμένης ιστορίας της Ισπανίας που καλύπτει μόλις 41 χρόνια, την ηλικία του Κάφκα όταν πέθανε στο Κίρλινγκ.
Ο Μακ και η αποτυχία του
Η φύση των εμμονών προχωρεί πολύ για να δημιουργήσει μια πλοκή μερικές φορές σε αυταπάτες, άλλες φορές έντονες. Τα πάντα για το εμπόριο, την αφοσίωση ή το πάθος για τη συγγραφή.
περίληψη: Ο Μακ μόλις έχασε τη δουλειά του και περπατά καθημερινά στο Ελ Κογιότ, τη γειτονιά της Βαρκελώνης όπου ζει. Έχει εμμονή με τον διπλανό του, διάσημο και γνωστό συγγραφέα και νιώθει ενοχλημένος κάθε φορά που τον αγνοεί. Μια μέρα τον ακούει να μιλάει με τον βιβλιοπώλη για το ντεμπούτο του Walter και την αποτυχία του, ένα νεανικό βιβλίο γεμάτο αταίριαστα αποσπάσματα, τα οποία θυμάται αόριστα, και ο Mac, που χαϊδεύει την ιδέα της γραφής, στη συνέχεια αποφασίζει να το τροποποιήσει και να το βελτιώσει πρώτη ιστορία που ο γείτονάς σας θα προτιμούσε να αφήσει στη λήθη.
"Τα μυθιστορήματα που μου αρέσουν είναι πάντα σαν κινέζικα κουτιά, είναι πάντα γεμάτα ιστορίες", λέει ο αφηγητής αυτού του καταπληκτικού μυθιστορήματος που μεταμφιέζεται σε ένα ξεκαρδιστικό ημερολόγιο, ένα δοκίμιο για την προέλευση και τη διαδικασία συγγραφής, μια ποινική έρευνα και μυθιστόρημα Μάθηση.
Ο Enrique Vila-Matas καταστρέφει τον μύθο της ανάγκης για δική του φωνή ενώ επεξεργάζεται την παράδοση για να δείξει ότι είναι ο κάτοχος μιας από τις πιο προσωπικές φωνές στη σύγχρονη λογοτεχνική σκηνή. Η λογοτεχνική δημιουργία μπορεί να προσεγγιστεί σε βάθος χωρίς να σταματήσει να παρέχει στον αναγνώστη στιγμές γνήσιου γέλιου. εξυμνεί την κανονικότητα μέσω ενός εκκεντρικού και ιδιότυπου πρωταγωνιστή και προσποιείται αυτοσχεδιασμό σε ένα αριστοτεχνικό μυθιστόρημα που περιέχει διάφορα επίπεδα ανάγνωσης, εκπλήξεις πλοκής, πραγματικά μεγάλα ευρήματα, χάρη σε μια δομή ικανή να γυρίσει σαν κάλτσα από τη μέση ακριβώς του βιβλίου, αφήνοντας το αναγνώστης με το στόμα ανοιχτό μέχρι το τέλειο τέλος του.
Άλλα προτεινόμενα βιβλία του Enrique Vila-Matas είναι
Αυτή η τρελή ομίχλη
Η φιγούρα του συγγραφέα είναι το παράδειγμα όλων, όλων των αφηγημένων, όλων των πρωταγωνιστών μπροστά στον καθρέφτη στον οποίο βρίσκουν τον συγγραφέα, αναιρώντας την ύπαρξή του μπροστά από τον Θεό που κάποτε ήταν προικισμένος με ένα στυλό, μετά με τον ανησυχητικό θόρυβο του των πλήκτρων και αργότερα απλά σύροντας τα δάχτυλά σας σε ένα εικονικό πληκτρολόγιο. ΚΑΙ Ενρίκε Βίλα-Μάτας ξέρει. Δεν κρύβεται στην ψεύτικη σεμνότητα ή δεν προσφέρει τεχνητά επιχειρήματα. Ο συγγραφέας γράφει και δημιουργεί κόσμους. Συνεπώς, το να γράφεις για έναν συγγραφέα που κάθεται μόνος είναι κάτι σαν να αφηγείσαι τις περιπέτειες του Θεού την 1η ημέρα πριν από το πουθενά.
Μια συλλογή όλων αυτών του Θεού και του συγγραφέα, θυμάμαι έναν άλλο σπουδαίο εγγενή συγγραφέα, το αμέτρητο Μανουέλ Βίλας, στο προφίλ του οποίου στο facebook, απολαμβάναμε συνομιλίες μεταξύ Θεού και Βίλας, δύο τύπων που πάντα μπορούσαν να διαλύσουν την πραγματικότητα για να ανακαλύψουν το πιο ξεκαρδιστικό κομμάτι της.
Σχετικά με όλα αυτά για τη δημιουργία, για τη δύναμη που μετατρέπει τα ανθρώπινα όντα σε έναν νέο Θεό μέσω της γλώσσας, είναι αυτό το μυθιστόρημα «Αυτή η παράλογη ομίχλη». Πίσω από τον επιτυχημένο συγγραφέα Gran Bros κρύβεται ο συγγραφέας αναφοράς μας σε αυτή την ιστορία, ο Simon Schneider. Ο Σάιμον είναι αυτός που είναι υπεύθυνος, από το καταφύγιό του σε μια γωνιά της Καταλανικής Μεσογείου, να παρέχει επιχειρήματα για να συνεχίσει να τροφοδοτεί τον μύθο της Gran Bros, που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου, ανάμεσα στους προβολείς των ουρανοξυστών. Αλλά προς τιμήν του δεν είναι μόνο αυτό το έργο στη σκιά για τη δόξα του συγγραφέα της στιγμής. Τα έργα του έχουν φτάσει σε πολλούς άλλους γνωστούς συγγραφείς. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη δόξα του, που το έργο του ανήκει σε άλλους, που τα λόγια του και οι ευρηματικές του συνθέσεις ανταμείβονται για να φτάσουν σε εκατομμύρια αναγνώστες. Γιατί κατά βάθος είναι αυτός που διαβάζουν, αν και κανείς δεν θέλει να μάθει...
Χωρίς αμφιβολία ένας έπαινος στη δημιουργική διαδικασία, με εκείνο το αδύνατο σημείο του μοναδικού δημιουργικού ενδιαφέροντος ως ένα μονοπάτι χωρίς τέλος ή δόξα στο οποίο ο Βίλα-Μάτας αφθονεί στο παράδοξο του αφηγητή Θεού. Μέχρι που ο Simón, σε μια γόνιμη μέρα γραφής, ανακαλύπτει ξαφνικά ότι του λείπει αυτή η φράση που ενώνει τα πάντα. Ένα απόσπασμα που είχε εκεί, σε αναμονή στον εγκέφαλό του όσο έγραφε γι' αυτό, μέχρι που εξαφανίστηκε όταν πήγε να το ψάξει...
Δεν μπορεί να παραμείνει καθισμένος, σκεπτόμενος το ραντεβού σε καθαρή φυγή. Εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα ο Simón αναδύεται από το καταφύγιό του στον κόσμο και, όπως ο Κιχώτης, ή μάλλον σαν Θερβάντες, βγαίνει αναζητώντας το απόφθεγμα που οριοθετούσε την αιωνιότητα, που καταδίκαζε τα πάντα, που περιέγραφε τη διαδικασία και την τελική βάση της γραφής...
Χωρίς αμφιβολία, ο Δρ Pasavento είναι, μαζί με τον Bartleby και την παρέα και την ασθένεια του Montano, το καλύτερο έργο του, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου.
Ευχαριστώ πολύ για τη συνεισφορά σου, Σαλβαδόρ!
Το βιβλίο που μετά από χρόνια που διάβασα τον Βίλα Μάτας με είχε επηρεάσει πολύ, νόμιζα ότι η αφηγηματική του ικανότητα είχε μειωθεί, ήταν το «Dublinesca». Ένα τεράστιο βιβλίο.
Σε συγγραφείς τόσο ιδιαίτερους όπως ο Vila-Matas μπορεί να είναι θέμα της στιγμής που το πιάνεις περισσότερο από το ίδιο το έργο.
Έλα, για να βάλεις νέες εστίες.
Ευχαριστώ για το σχόλιο, Richard.