Έχοντας γράψει περισσότερα από 50 έργα σε ένα είδος επιστημονικής φαντασίας που απαιτεί πάντα δημιουργική επιπλέον προσπάθεια, λέει πολλά για την ικανότητα του συγγραφέα Orson Scott Card. Εάν επιπλέον πολλά από τα μυθιστορήματά του έχουν βραβευτεί με τα κύρια βραβεία αυτού του είδους, επικυρώνεται ότι δεν είναι η αβάσιμη αφθονία, αλλά μάλλον μια φαντασία που διοχετεύεται προς μια μέθοδο εργασίας που του επιτρέπει να πηγαίνει από το ένα έργο στο άλλο με ευκολία κάποιου που έχει βρει το τέλειο σύστημα που συνδυάζει δημιουργικότητα και επιχειρήματα.
Όπως συνήθως μου συμβαίνει σχεδόν κάθε φορά που ξεκινάω να διαβάζω έναν συγγραφέα, με ενδιέφερε η αρχή του. Πέρα από τις πρώτες λογοτεχνικές «συμπλοκές» σε μικρά περιοδικά, η μεγάλη μετατροπή του ερασιτέχνη σε συγγραφέα με το εμπόριο προέκυψε το 1977 μετά τη συγγραφή του μικρού μυθιστορήματος Ender's Game ... Αυτή πρέπει να ήταν η στιγμή που, μετά την ολοκλήρωση ενός ακόμη έργου less λιγότερο εκτενής, καλός παλιός Όρσον πρέπει να είχε σκεφτεί ότι αν γυαλίσει όλο αυτό το χείμαρρο της φαντασίας θα μπορούσε να γράψει ένα καλό μυθιστόρημα.
Και όταν το μυθιστόρημα Ender's Game έγινε παγκοσμίως γνωστό, θα σκεφτόταν να ολοκληρώσει την ιδέα με ένα έπος... Τότε ο Orson Scott Card είχε ήδη μάθει να τιθασεύει τη δημιουργικότητα, γεμίζοντάς την με αυτό το μεθοδικό σχέδιο που γέμιζε με αρετές όλα όσα επακολούθησαν , που Δεν ήταν λίγο.
Φυσικά, εκτός από το γράψιμο, ο Orson Scott Card ήθελε επίσης να ομολογήσει την επιτυχημένη φόρμουλα του και δεν σταματά ποτέ να παρουσιάζει μαθήματα δημιουργικής γραφής. Αν λοιπόν σκέφτεστε να βρείτε κανάλια για τη φαντασία σας όσον αφορά την αφήγηση, ξοδέψτε μερικά ευρώ και εγγραφείτε σε ένα από τα μαθήματά τους...
Πέρα από τα αστεία ή τις προτάσεις, τολμώ να επισημάνω ότι το σπουδαίο έργο του Orson Scott Card μοιράζεται, όσον αφορά τους τρέχοντες αφηγητές του είδους του, το καλύτερο John scalzi διοχετεύεται στη διαστρική επιστημονική φαντασία και τον θαυμαστό συγγραφέα του έπους και του φανταστικού Πάτρικ Ρόφφους, συνοψίζοντας και βελτιώνοντας κατά τη γνώμη μου τμήματα του ενός και του άλλου.
3 καλύτερα βιβλία Orson Scott Card:
Το παιχνίδι του Έντερ
Είναι συναρπαστικό να φανταζόμαστε αυτό το έργο στις αρχές του ως ένα μικρό μυθιστόρημα. Η σκέψη για το τι ήταν και τι κατέληξε να κλείσει ως ένα έπος έξι ογκωδών δόσεων, συνδέεται με την ιδέα της ανεξάντλητης πηγής της φαντασίας του συγγραφέα. Βρισκόμαστε σε ένα φουτουριστικό περιβάλλον με ορισμένους αέρηδες κοινωνικής δυστοπίας, όπου η ζωή περιορίζεται το πολύ σε παιδιά. Αλλά την ίδια στιγμή η προσέγγιση ανοίγει στην ιδέα ότι στην εξαίρεση, στο άνοιγμα των ιδεολογιών, μπορεί να βρίσκεται η λύση σε ένα πρόβλημα που μας εμποδίζει.
Η εξωγήινη απειλή με τη μορφή πανώλης φέρνει μια έννοια αναμφισβήτητης καταστροφής για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Είδη από άλλους κόσμους με το μέγεθος των εντόμων και την ικανότητα λογικής με την οποία να συντονίζουν τις επιθέσεις τους. Μόνο ο Έντερ, ο εκλεκτός, η εξαίρεση, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την επίθεση. Και από αυτή την προσέγγιση, που μπορεί να θεωρηθεί απλή, μια μεγάλη ιστορία απλώνεται ανάμεσα στο έπος, τον ρομαντισμό, την επιστημονική φαντασία και την ανθρωπιστική πινελιά που πάντα παρέχει μια ιστορία στην οποία η ύπαρξή μας είναι στα πρόθυρα της εξαφάνισης.
η φωνή των νεκρών
Είναι αδύνατο να αναφέρουμε το Ender's Game ως το καλύτερο μυθιστόρημα του Orson Scott Card και να μην τοποθετήσουμε αυτό το δεύτερο μέρος αμέσως μετά, το οποίο, ωστόσο, είναι σίγουρα ρηξικέλευθο. Μια συνέχεια προσδοκά πάντα γεύσεις που επεκτείνουν ό,τι έχει ήδη διαβαστεί. Κι όμως, αυτό το νέο μυθιστόρημα μπέρδεψε τους πάντες, καθώς διαδραματίζεται χιλιάδες χρόνια αφότου ο Έντερ ήταν επικεφαλής της δύσκολης αποστολής της εξάλειψης των εντόμων για τους πιο κακούς σκοπούς στην ιστορία της λογοτεχνίας.
Αυτή τη φορά ο κόσμος του Έντερ έχει εξελιχθεί. Θα έπρεπε να είναι μόνο μια ανάμνηση, ένας μύθος, ένας θρύλος που θάφτηκε από τους ομιλητές των νεκρών. Αλλά η επαφή με νέες μορφές ζωής από άλλους γαλαξίες καταλήγει να κάνει τον Έντερ να εμφανιστεί ξανά για να προσπαθήσει να απαλλάξει την ανθρωπότητα από επικείμενους κινδύνους.
Η μνήμη της Γης
Το The Return Saga είναι ένα από τα πιο μοναδικά σκηνικά στη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας. Σε αυτό το σύνολο εντάσσεται το θρησκευτικό φανταστικό των Μορμόνων, ως απόδειξη της δέσμευσης και του ηθικού χρέους του συγγραφέα με αυτήν την πεποίθηση. Αλλά πέρα από αυτή τη θρησκευτική πρόθεση, το έπος, με αυτό το πρώτο μυθιστόρημα στο επίκεντρο, έχει μια ενδιαφέρουσα λογοτεχνική όψη (αν και η υποβλητική θρησκευτική χροιά δεν μπορεί να αρνηθεί).
Οι άνθρωποι που επέζησαν από τις δικές τους καταστροφές μετανάστευσαν στον πλανήτη Harmony. Γνωρίζοντας τους περιορισμούς ενός πολιτισμού που παραδόθηκε στον εγωισμό που σχεδόν τελείωσε τα πάντα, οι νέοι άνθρωποι παραδίδονται στην Υπέρτατη Ψυχή, έναν υπολογιστή που θα θεσπίσει κανόνες, νόμους και θα τιμωρήσει ή θα ανταμείψει τη συμπεριφορά. Αλλά δεν συμφωνούν όλοι οι άνθρωποι με αυτήν την προσέγγιση και η αντιπαράθεση θα καταλήξει σε πλήρη εξαφάνιση Μόνο ο Φύλακας της Γης θα μπορέσει να λύσει το τέλος των ημερών μας.
1 σχόλιο στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του Orson Scott Card”