Το είδος των μυθιστορημάτων περιπέτειας είχε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ακόμη και την εξαγορά πολλών από τους Αμερικανούς συγγραφείς του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Έτσι, όταν το είδος απολάμβανε ήδη την ακμή του με τον σπόρο που έσπειραν οι Ευρωπαίοι. Πρώτα απ 'όλα, για Daniel Defoe, και μετά από Julio Verne, Robert Louis Stevenson και παρέα, τα τελευταία συνοδεύονταν ήδη από συμμετρικά βιβλία του Mark Twain, Τζακ Λόντον, τους οποίους φέρνω εδώ σήμερα, και περισσότερους συγγραφείς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Η περίπτωση του Τζακ Λονδίνο είναι το στερεότυπο του τυχοδιώκτη ως μια ζωτικής σημασίας απόφαση που τελικά μεταφέρθηκε στη λογοτεχνία. Γιατί ο νεαρός Τζακ δεν ήταν ακριβώς παράδειγμα μοντέλου μαθητή. Οι ανησυχίες του τον εμπόδισαν να παραμείνει στο σχολείο πέραν των 14 ετών. Και σε εκείνη την τρυφερή ηλικία άρχισε ήδη να ψάχνει τη ζωή με διαφορετικά αποτελέσματα που τον οδήγησαν να αντιμετωπίσει κάθε είδους αδικίες με περισσότερη ή λιγότερη περιουσία (πρέπει να θυμόμαστε ότι μπήκε ακόμη και στη φυλακή για περιπλάνηση εδώ κι εκεί).
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το υπόβαθρο, είναι εύκολο να ερμηνευθεί ότι ο συγγραφέας Τζακ Λόντον, εκτός από χαρακτηριστικός των ανησυχιών του, βασίζεται σε μια αυτοδίδακτη προσέγγιση της λογοτεχνίας. Στη διάσπαρτη ζωή του, ο παλιός καλός Τζακ δεν έχασε την ευκαιρία να επιδοθεί στο διάβασμα, ειδικά στην παιδική του ηλικία και στα πρώτα νιάτα του.
Μερικά μοναδικά λυγαριά που οδήγησαν τελικά σε έναν από τους μεγάλους συγγραφείς του είδους περιπέτειας, εκείνο το θεμελιώδες είδος της φανταστικής αφήγησης που είχε ξεκινήσει ο Θερβάντες με τον Δον Κιχώτη ...
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Jack London:
Λευκό χαυλιόδοντο
Δεν είναι κάτι αποκλειστικό, αλλά είναι αλήθεια ότι πολλοί από αυτούς που υποφέρουν από την κοινωνική απογοήτευση του ανθρώπινου πολιτισμού καταλήγουν να ανακαλύπτουν στα σκυλιά αξίες που σίγουρα υποφέρουν οι άνθρωποι σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Ο Τζακ Λόντον χρησιμοποίησε αυτό το μυθιστόρημα για να κάνει μια σκιαγράφηση της καταστροφικότητας του ανθρώπινου είδους, μεταξύ των οποίων ακόμη και ένας πιστός όντας σαν σκύλος μπορεί να καταλήξει να ξυπνήσει το εσωτερικό του θηρίο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του από ένα επιθετικό περιβάλλον.
Στο τέλος, στην υπέροχη ενσυναίσθηση που μπορούμε να νιώσουμε στον άγριο σκύλο, ανακαλύπτουμε την ήδη λανθάνουσα σύγκρουση μεταξύ του πολιτισμένου και του φυσικού, στην ήδη αναμενόμενη αίσθηση του ανθρώπου ως ένα είδος πληγής που είναι υπεύθυνο για την κατάληψη ενός κόσμου που καταλαβαίνει πλήρως το δικό του.
Ο λύκος της θάλασσας
Οι θάλασσες και οι ωκεανοί και η αιώνια εικόνα της περιπέτειάς τους. Δεδομένου ότι ο άνθρωπος μπόρεσε να κατασκευάσει ένα πλοίο με το οποίο να απολαμβάνει την αίσθηση και το ιδανικό της ελευθερίας και ταυτόχρονα να ελέγχει ένα ξένο περιβάλλον στη θάλασσα, έγινε έμβλημα που αξιοποιείται στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, ακόμη και τη μουσική.
Σε αυτό το μυθιστόρημα, το ταξίδι στις θάλασσες μας παρουσιάζει μια αναγκαστική συνάντηση μεταξύ του καλού της ανθρώπινης ψυχής και όλων των κακών που μπορεί να φιλοξενήσει.
Μεταξύ του ναυαγίου Χάμπρεϊ και του διασώστη του, καπετάνιου Γουλφ Λάρσεν, αναπτύσσεται μια τεταμένη σχέση. Κάτω από το τοπίο των βορειότερων θαλασσών, όπου το πλοίο δεν σταματά να ψάχνει για φώκιες, απολαμβάνουμε ένα είδος υπαρξιακής μονομαχίας ανάμεσα στην πιο δυσοίωνη πλευρά μας και τη βαθιά μας επιθυμία για λύτρωση με έναν κόσμο καταδικασμένο για την μεθυστική ομορφιά του.
Γιατί ο Χμπρέι και ο Γουλφ μερικές φορές φαίνονται τα ίδια μάτια γιατί βλέπουν και οι δύο το ίδιο περιβάλλον που τους κάνει ασήμαντους, μπροστά στην αίσθηση του οποίου ο άνθρωπος προσπαθεί να μεγαλώσει τον εαυτό του με κάθε μέσο.
Η σιδερένια φτέρνα
Το 1908 ο Τζάκ Λόντον δημοσίευσε αυτό το μυθιστόρημα που κατέληξε να θεωρηθεί ως κοινωνικοπολιτική αναφορά που σίγουρα θα χρησιμοποιηθεί ως αναφορά από τους τρεις μεγάλους δυστοπικούς αφηγητές: George Orwell, Bradbury o Aldous Huxley.
Γιατί ο Τζακ Λόντον είχε γράψει την πρώτη κραυγαλέα δυστοπική μυθοπλασία στην ιστορία. Από εκείνο το 1908, ο Τζακ Λονδίνο πρόβαλε την ιστορία του μέχρι το έτος 2600. Και εκείνο το έτος συναντάμε τον Άντονι Μέρεντιθ, ο οποίος με τη σειρά του γοητεύεται από ένα βιβλίο που έγραψε ο ιδεαλιστής
Ο Avis Everhard μερικές δεκαετίες πριν από το τέλος του εικοστού αιώνα, με την κυβέρνηση της σιδερένιας φτέρνας σε πλήρη ισχύ παγκοσμίως. Perhapsσως ο συγγραφέας να μην είχε προφανώς πολιτική πρόθεση, αν και γνώριζε καλά την ευρωπαϊκή μαρξιστική ιδεολογία, αλλά η αλήθεια είναι ότι το μυθιστόρημά του έγινε το έμβλημα του αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό άγριο και τρομερά σοφό, ικανό να χειραγωγεί, να δημιουργεί εφημερίδες και να διαιρείται σε οι λιγότερο ευνοημένες τάξεις ή χώρες ... ακούγεται οικείο;
