Όταν κάποιος ανακαλύπτει συγγραφείς όπως Schweblin o Τενενμπάουμ φαίνεται ότι έχει προσεγγίσει τη γερμανική αφήγηση. Αλλά τόσο η Samanta όσο και η Tamara, τα ονόματα που προηγούνται αυτών των επωνύμων, ανήκουν σε Αργεντινούς συγγραφείς που μας φέρνουν πιο κοντά στις αφηγήσεις τους με τη βιτόλα του Μπουένος Άιρες, για να αξιοποιήσουμε επίσης μια αργεντίνικη λογοτεχνία με λυγαριές οικουμενικότητας.
Αυτό που συνέβη με τον Schweblin είναι ήδη μια σημαντική διεθνής επίδραση. Από την πλευρά του Tenenbaum, το έργο του βασίζεται σε πολιτισμικές αντιθέσεις που συνθέτουν και συγχωνεύονται σε ένα χωνευτήρι, αφενός, πτυχές μιας αυστηρής εκπαίδευσης και αφετέρου στο αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ανακάλυψη και τη φυσική τάση αμφισβήτησης του πνεύματος. , του εκκολαπτόμενου συγγραφέα που βρίσκει πληθώρα θεμελίων για να γράψει.
Ξεκινώντας από το ανοιχτό δοκίμιο του τάφου για τον νέο κόσμο που άνοιγε, ο Tenenbaum έφτασε επιτέλους στο μυθιστόρημα διατηρώντας την επιθυμία να εξιστορήσει τον κόσμο του, την έξοδο από τη χρυσαλλίδα που είναι κάθε κλειστή κοινωνία...
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα βιβλία της Tamara Tenenbaum
The End of Love: Loving and Fucking in the XNUMXst Century
Αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται, τι θα έλεγα; Ντοσοθιέφσκι. Και αν ο γάμος δεν είναι πλέον ο ιερός θεσμός που ήταν, τότε τα τρία τέταρτα του ίδιου συμβαίνουν με την αγάπη...
Η Tamara Tenenbaum έμαθε τα συναισθηματικά και σεξουαλικά έθιμα του κοσμικού κόσμου ως ανθρωπολόγος που ανακαλύπτει έναν άγνωστο πολιτισμό. Με βάση τις σπουδές της στη φιλοσοφία και τη φεμινιστική μαχητικότητα, τις συζητήσεις με φίλους και συναδέλφους, τη δική της εμπειρία, ακόμη και το σώμα της, σε αυτό το βιβλίο κάνει μια ανασκόπηση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι νέοι σήμερα στην αρχή της ζωής τους ως ενήλικες.
Το τέλος της αγάπης διερευνά τι συμβαίνει όταν ο γάμος ή η μονογαμική σύντροφος δεν είναι πλέον ζωτικός στόχος, όπως ήταν για τους γονείς και τους παππούδες μας. Από την αξία της φιλίας στην κουλτούρα της συναίνεσης, μέσω της μητρότητας, της αγαμίας, της πολυγαμίας, των ανοιχτών ζευγαριών και της λειτουργίας τεχνολογιών επιθυμίας όπως το Tinder, ο Tenenbaum βυθίζεται στο σύμπαν των τρυφερών για να γιορτάσει το τέλος της ρομαντικής αγάπης και προτείνει, από τις στάχτες του, βγαίνει μια καλύτερη αγάπη, που κάνει τους άντρες και τις γυναίκες πιο ελεύθερους.
Κανείς δεν ζει τόσο κοντά σε κανέναν
Η εικόνα των υπερθρησκευτικών κοινοτήτων ως μυθιστόρημα που γράφτηκε από George Orwell έχει αυτή την έννοια του δυστοπικού που έχει ήδη εισαχθεί στις μέρες μας. Το θέμα είναι ότι δεν μιλάμε για αυτόματα που προϋποθέτουν συνθήματα αλλά για ανθρώπους ικανούς να ξυπνήσουν παρά τα πάντα...
Σε αυτές τις σελίδες ενός χονδροειδούς, ειρωνικού, ανησυχητικού ρεαλισμού, σκηνές εβραϊκής κουλτούρας κρυφά με φόντο τη γειτονιά Once του Μπουένος Άιρες. Απέναντί του ξεχωρίζουν, λίγο στη σειρά, οι χαρακτήρες ενός κλειστοφοβικού σύμπαντος, ίσως αυτοβιογραφικού, που έχει ως κέντρο την οικογένεια και την κοινότητα.
Παρά το γεγονός ότι όλοι δείχνουν να γνωρίζονται εκεί, η γνήσια επαφή, η ανοιχτή συγκίνηση, η προσέγγιση χωρίς μεσολάβηση είναι άπιαστα και ανεπαρκή. «Υποθέτω ότι είναι κάτι πολύ από την εποχή», λέει ο Tenenbaum, «η αίσθηση του να είσαι πάντα περιτριγυρισμένος από ανθρώπους αλλά πολύ μόνος, ο καθένας στο χορό του. Σχεδόν όλες οι ιστορίες είναι παραμορφώσεις ιστοριών ανθρώπων που γνωρίζω, ανέκδοτα που μου είπαν ή πράγματα που μου συνέβησαν.
Όλες οι κατάρες μας έγιναν πραγματικότητα
Να βρίζει αυτή της Κασσάνδρας, που ήξερε ακριβώς κάθε κακό που θα ακολουθούσε. Μετά από αυτή την ιδέα του προφητικού ως απλή συναγωγή, από την εξέλιξη των γεγονότων, βρίσκουμε την αφύπνιση μιας μη αναγώγιμης συνείδησης.
Αφήγηση της μετάβασης από την παιδική ηλικία στην ωριμότητα ενός κοριτσιού που μεγάλωσε σε μια ορθόδοξη εβραϊκή κοινότητα μέχρι που, ένα χειμωνιάτικο πρωινό, όταν ήταν μόλις 5 ετών, μια βόμβα αφαίρεσε τη ζωή του πατέρα της και εξερράγη όλες τις βεβαιότητές της. Χωρίς πατρική φιγούρα, η πρωταγωνίστρια μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν δυνατές γυναίκες, κάτι που θα της δώσει την απαραίτητη αποφασιστικότητα να αμφισβητήσει τις θρησκευτικές εντολές που την περιβάλλουν και τους περιορισμούς που επιβάλλει το φύλο της.
Η Tamara Tenenbaum αφηγείται μια προσωπική ιστορία που είναι επίσης γενεαλογική, που διασχίζεται από μια λανθάνουσα ένταση που διαμορφώνει όλους τους δεσμούς. Χρησιμοποιώντας ένα στεγνό, ειρωνικό ύφος, με έξυπνες λάμψεις χιούμορ, η συγγραφέας περιγράφει το κλίμα της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας μέσα στην ορθοδοξία και το συμβολικό και πραγματικό της διάλειμμα αναζητώντας λιγότερο ασφυκτικούς ορίζοντες. Αυτή η αναζήτηση θα φέρει την υπόσχεση για σεξουαλική ελευθερία και αγάπη, αλλά και σύγχυση, την ανεπάρκεια ενός κόσμου που δεν είναι πια σχεδιασμένος εκ των προτέρων.
