Μια περίεργη συμμετρία εμφανίζεται από ακτή σε ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών στο πιο γνήσιο τρέχον είδος νουάρ. Στα δυτικά, με τη θέα στον Ειρηνικό, έχουμε Τζέιμς Έλροι. Ενώ στην πλευρά του Ατλαντικού βρίσκουμε α Γιώργος Πελεκάνος που αφθονεί σε ακτές και hangover του είδους, συγκεντρώνει απομακρυσμένες μεσογειακές εμπνεύσεις από ένα Μαρκάρης με τον οποίο μοιράζεται ελληνικές ρίζες και νουάρ σκηνικά που κυκλοφορούν μέσα και έξω ανάμεσα σε γραφεία και κλαμπ, ή από γειτονιές όπου όλες οι έξοδοι οδηγούν στην απώλεια.
Ο Πελεκάνος λοιπόν δεν μπορεί να απογοητεύσει κανέναν αναγνώστη αναζητώντας τα αρώματα εκείνου του μεγάλου αστυνομικού που χάνεται στην ομίχλη του χρόνου. Ένα νουάρ παραδόξως τοποθετημένο ανάμεσα σε θρίλερ και μαύρα μυθιστορήματα μερικές φορές φορτωμένο με τη στάση του εγκληματία στο καθήκον. Έλα, αρκεί να έχουν instagram και να ανεβάζουν φωτογραφίες από τις ατάκες τους...
Ναι, η αυθεντικότητα είναι σπάνια από την απόφαση μιας περιπολίας αναγνωστών που αναζητούν φευγαλέες ικανοποιήσεις για φλερτ που έχουν ήδη κατανοηθεί ως κάτι περιττό. Αλλά… Τι θα γινόταν με το είδος νουάρ ως λογοτεχνία αν αφορούσε μόνο την ψυχαγωγία στο έγκλημα και τον εθισμό στο σασπένς; Χάρη σε τύπους όπως ο Pelecanos μπορούμε ακόμα να γευτούμε ένα κλασικό μενού με το οποίο θα καταλήξουμε ικανοποιημένοι μέχρι δυσπεψίας αν θέλει. Δεν θα είναι για καρυκεύματα με τα οποία συμπληρώνονται οι πλοκές με αυτό το ξινό άρωμα να απλώνεται σε οποιαδήποτε κοινωνική σφαίρα...
Μεταξύ της έρευνας και της ανακάλυψης του δολοφόνου ως επωδός, ή την πιο μιμητική προσέγγιση με το δέρμα του αδίστακτου δολοφόνου, μπορεί να υπάρχει μια μέση λύση όπου μπορείτε να βρείτε καλές ιστορίες ικανές να συνθέσουν το καλύτερο από κάθε προσέγγιση... Ο Πελεκάνος είναι μια καλή λύση.
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα μυθιστορήματα του Γιώργου Πελεκάνου
Ο άνθρωπος που επέστρεψε στην πόλη
Κατά κάποιο τρόπο, για ορισμένες ψυχές, η απώλεια είναι εκείνο το μέρος όπου κάποιος ήταν ευτυχισμένος και στο οποίο δεν πρέπει ποτέ να επιστρέψει. Αλλά πρόκειται για αυτό, για ψυχές και μαγνητισμούς μεταξύ του τελουρικού και του υπαρξιακού. Δεν υπάρχει καλό που δεν έρχεται για το κακό ή τέλος που δεν έχει ξαναγραφτεί με την ευκαιρία μιας αδέσποτης σφαίρας. Το θέμα είναι ότι ο χορός της απώλειας ξεκινά σε αυτό το υποβλητικό μυθιστόρημα με αυτή την ακρίβεια που σηματοδοτεί τα βήματα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα είναι το τελικό βήμα που θα τινάξει τα πάντα στον αέρα...
Ο Μάικλ Χάντσον μόλις βγήκε από τη φυλακή. Του γλίτωσε μια μακρά ποινή χάρη στον Phil Ornazian, έναν ντετέκτιβ που έκανε τα νήματα για να αποσύρει την καταγγελία εναντίον του αγοριού. Αποφασισμένος να μεταρρυθμιστεί, ο Μάικλ θέλει να βρει μια τίμια δουλειά και να ζήσει μια ήρεμη ζωή στην Ουάσιγκτον, αλλά ο Ορναζιάν θέλει να του ανταποδώσει την χάρη και τον πιέζει να τον βοηθήσει να κάνει ένα τελευταίο χτύπημα...
Χωρίς επιστροφή
Πολλοί από τους χαρακτήρες του Pelecanos έχουν αυτό το αναγνωρίσιμο σημάδι. Το σημάδι, το στίγμα, το τατουάζ. Οι περιστάσεις κυριαρχούν και από τα πιο απροσδόκητα σημεία καμπής, τα ρολόγια, τα αποθέματα και οι δυνατότητες ανύποπτης σημασίας προσαρμόζονται. Ένα υπέροχο μυθιστόρημα για αυτό το κρίσιμο σημείο χωρίς επιστροφή που μας θέτει σε αμφιβολίες για την μη αναστρέψιμη φύση της ζωής, για τη μοναδική ευκαιρία για όλα όσα μπορεί να έρθει σε ένα μόνο δευτερόλεπτο.
Ένα ζεστό απόγευμα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1972, τρεις λευκοί έφηβοι - ο Alex Pappas και οι φίλοι του Billy Cachoris και Pete Whitten - αποφασίζουν να οδηγήσουν σε μια παραγκούπολη της Ουάσιγκτον. Η επιδρομή σημαίνει ότι έξι ζωές αλλάζουν για πάντα. Λόγω της αντιπαράθεσης με τρία μαύρα αγόρια, ο Μπίλι σκοτώνεται και ο Άλεξ τραυματίζεται σοβαρά.
Το 2007, ο Άλεξ διευθύνει την καφετέρια της οικογένειάς του και θρηνεί το θάνατο του γιου του, που έπεσε στο Ιράκ. Τότε ένας από τους μαύρους που επέζησαν από το περιστατικό του '72 επικοινωνεί μαζί του, ανοίγοντας την πόρτα της συμφιλίωσης. Την ίδια ώρα όμως, ένας άλλος επιζών, ο άνθρωπος που τραυμάτισε τον Άλεξ, βγαίνει από τη φυλακή με σκοπό να τον εκβιάσει.
ο νυχτερινός κηπουρός
Ένα από τα πιο αναγνωρισμένα μυθιστορήματα από την πλειοψηφία των αναγνωστών του Πελεκάνου. Οπότε δεν μπορώ να σταματήσω να σας το προτείνω. Αν και για μένα βρίσκεται σε χαμηλότερη θέση από τα προαναφερθέντα γιατί έχει αυτή την πινελιά σασπένς κατά καιρούς που διαστρεβλώνει όλες τις δυνατότητές του ως το μεγάλο serial killer έργο που θα μπορούσε να ήταν. Ακόμα κι έτσι, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι ο Πελεκάνος κατέχει αυτή την αστυνομική ίντριγκα 100%.
Όταν το πτώμα ενός εφήβου βρίσκεται σε ένα δημόσιο πάρκο στην Ουάσιγκτον, ο ντετέκτιβ Γκας Ραμόν αναβιώνει έντονα μια έρευνα στην οποία συμμετείχε είκοσι χρόνια νωρίτερα. Ο δολοφόνος, τον οποίο τα ΜΜΕ ονόμασαν Νυχτερινό Κηπουρό, σκόρπισε τα πάρκα της πόλης με θύματα και ξέφυγε μαζί του. Το νέο έγκλημα θα συγκεντρώσει τους τρεις άνδρες που συμμετείχαν σε εκείνη την υπόθεση και θα τους δώσει την ευκαιρία να την κλείσουν. Ίσως τώρα πιάσουν τον Νυχτερινό Κηπουρό...
