Θέλετε να μην το κάνετε, μεγαλώστε με την αναφορά μιας από τις τελευταίες μεγάλες ιδιοφυίες της λογοτεχνίας ως Gabriel García Márquez καταλήγει να δημιουργεί αυθόρμητα σχολείο. Perhapsσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην Κολομβία εμφανίζονται καλοί και ενδιαφέροντες αφηγητές με αυτή τη φυσικότητα που περνάει από αρκετές γενιές εραστών της καλής λογοτεχνίας. Από Λάουρα Ρέστρεπο πάνω Πιλάρ Κουιντάνα ή από Mario Μεντόζα πάνω Έβελιο Ροζέρο, Τα κολομβιανά γράμματα γιορτάζουν πάντα κάθε νέο που δημοσιεύεται από μια ποικιλία μεγάλων συγγραφέων.
Στην περίπτωση του Evelio Rosero βρίσκουμε έναν από αυτούς τους καλλιεργητές διαφόρων ειδών στο έλεος μιας δημιουργικότητας που δεν καταλαβαίνει τις ετικέτες. Μυθιστοριογράφος φυσικά αλλά και συγγραφέας διηγημάτων και ποιητής, ή δοκιμιογράφος, ή θεατρικός συγγραφέας. Μια αξιέπαινη μεταβλητότητα σήμερα, όταν η καταναλωτική λογοτεχνία φαίνεται να επιδιώκει το αντίθετο, να περιορίζει και να χαρακτηρίζει τα πάντα πιο οργανωμένα και αναγνωρίσιμα.
Para esta ocasión y este espacio, rescatamos algunas de sus mejores novelas. Tramas donde los protagonistas se asoman a esos abismos del alma que prorrumpe de manera inesperada como un volcán. Frente a la impostura, las costumbres y el carnaval cotidiano, los personajes de Rosero se encargan de saltar todo por los aires para manifestar estridencias de todo tipo en eso de vivir en sociedad. Las diversas circunstancias históricas de Colombia atraviesan su bibliografía como escenografía perfecta para asaltar nociones más universales del mundo.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Evelio Rosero
Σπίτι της οργής
Είναι Απρίλιος 1970 και το επιβλητικό σπίτι Caicedo, που βρίσκεται σε μια από τις πιο διακεκριμένες γειτονιές της Μπογκοτά, ετοιμάζεται να γιορτάσει την επέτειο του γάμου των πατριάρχων της οικογένειας: Alma Santacruz και Magistrate Nacho Caicedo. Η μέρα και οι γιορτές προχωρούν, την ίδια στιγμή που μια παρέλαση διαφόρων χαρακτήρων - που μπαίνουν και βγαίνουν από τον τόπο - συνυφαίνουν τις ιστορίες τους και σφραγίζουν τα πεπρωμένα τους στη ζωή, την ευχαρίστηση και τον θάνατο.
Με ιλιγγιώδη ρυθμό και εκρηκτική πεζογραφία, ο Έβελιο Ροζέρο επιστρέφει με μια περίεργη τραγικομανία που αποπνέει δόσεις μαύρου χιούμορ και δράματος και φτιάχνει ένα λαμπερό πορτρέτο μιας κοινωνίας που έχει συνηθίσει να διασκεδάζει με τον ρυθμό των παθών της, ενώ η καταστροφή εξαπολύει. Σπίτι της οργής Είναι μια ιστορία που αφαιρεί τα θεμέλια και βυθίζει τον αναγνώστη σε θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με την Κολομβία, την ανθρώπινη κατάσταση και την προέλευση της βίας.
Οι στρατοί
Ο Ismael, ένας ηλικιωμένος συνταξιούχος δάσκαλος, και η σύζυγός του, Otilia, ζουν στην πόλη San José για τέσσερις δεκαετίες. Ο Ismael του αρέσει να κατασκοπεύει τη γυναίκα του γείτονά του και η Otilia τείνει να τον μαλώνει, αμήχανα. Μέχρι που η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα της πόλης γίνεται σπάνια. Κάποιες εξαφανίσεις σκορπούν φόβο στους κατοίκους του Σαν Χοσέ και φαίνεται να προλογίζουν ακόμη πιο σοβαρά γεγονότα.
Ένα πρωί, μετά την επιστροφή του από έναν περίπατο, ο Ισμαήλ μαθαίνει ότι μερικοί στρατιώτες από εκείνον δεν ξέρουν ποιος στρατός πήρε τους γείτονές του. Οι επιθέσεις συνεχίζονται και, όταν ξεσπάσει βία, οι επιζώντες αποφασίζουν να φύγουν πριν να είναι πολύ αργά. Αλλά ο Ισμαήλ επιλέγει να μείνει στην κατεστραμμένη πόλη. Μια απόφαση που θα αποκαλύψει ένα σκοτεινό και απρόβλεπτο πεπρωμένο.
Plum Plum
Los motivos para el homicidio, considerado como el distintivo de la persona capaz de matar a un semejante, supone un descenso a los condicionantes de todo tipo que pueden derivar en esa violenta reacción más o menos alevosa, casual o premeditada, en cadena o aislada. Toño Ciruelo es el monstruo capaz de materializar esa pulsión apaciguada para todo humano, despojándose de todo filtro y liberándose de la moral imperante, desde lo individual hasta lo universal.
Παρά την μάλλον υπερβατική εισαγωγή μου, αυτό που κάνουμε σε αυτό το βιβλίο είναι να αναζητήσουμε μια αδύνατη ενσυναίσθηση με τις συνθήκες, την εκπαίδευση, τα συναισθήματα και όλα όσα καταλήγουν να σφυρηλατούν τον Toño Ciruelo ως δολοφόνο. Όταν γνωρίζουμε μια δολοφονία, εξετάζουμε αμέσως τον ψυχοπαθή, κάποιον που χαρακτηρίζεται από το γενετικό ή το τραυματικό, που ξεπερνιέται από κάποιον ανυπέρβλητο φόβο ή από μια ανεξέλεγκτη δυσαρέσκεια, ή ίσως ένα μείγμα όλων αυτών.
Αυτός που μας βοηθά σε αυτήν την περίπτωση στην αναδημιουργία του προφίλ του Toño Ciruelo είναι ο Eri Salgado. Είναι αυτή που μας κάνει να συμμετέχουμε στο ζωτικό πέρασμα αυτού που είναι ικανός να σκοτώσει. Γεννιέται ή φτιάχτηκε ο δολοφόνος; Θα μπορούσε κάποιος που σκοτώνει να ήταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος; Αμφιβολίες που ανακαλύπτουμε με το ρυθμό μιας αφήγησης της θαυμάσιας λογοτεχνίας του ανθρώπου σε όλες τις πτυχές της.
Στο βάθος υπάρχει κάποια θεατροποίηση στη ζωή του Toño Ciruelo. Γνωρίζει ότι η επιθυμία του να σκοτώσει δεν είναι συνηθισμένη και γι 'αυτό πρέπει να υιοθετήσει μάσκες με τις οποίες θα προσαρμόζεται σε κάθε στιγμή της ζωής του. Η απρόβλεπτη αγάπη του για τον θάνατο άλλων περιγράφεται λεπτομερώς από τον Έρι σε μια μοναδική μελέτη του δολοφόνου.
Κοινές πτυχές με οποιοδήποτε άλλο άτομο και μοναδικές αποχρώσεις που κάνουν τον Toño το τέρας που καταλήγει να είναι. Διαφορές λίγο πολύ αισθητές, εκπληκτικές συμπτώσεις με το κοινό των θνητών και οριστικά γεγονότα που γεννιούνται από τα τετριμμένα. Προσπαθώντας να καταλάβω την κρίσιμη στιγμή κατά την οποία κάποιος σβήνει το φως ενός άλλου παρόμοιου όντος ...
