Σε έναν κόσμο εμφανούς συναισθηματικής μητριαρχίας, η σχέση και προς τις δύο κατευθύνσεις γονέων και παιδιών έχει εκείνο το σημείο της αποξένωσης της διαμάχης, της σιωπής λόγω ανικανότητας και απομόνωσης ως αμυντικό σύστημα. Ακόμα και με αυτό, η καθυστέρηση όλων αυτών των συναισθημάτων τόσο βαθιά ριζωμένων όσο και παράξενων προσφέρει ανύποπτες εκλάμψεις δράματος, χαράς, υπερβατικότητας και ανθρωπιάς, όπως Big Fish του Τιμ Μπάρτον, όπως κάθε σχέση πατέρα με τον γιο του με τα ταξίδια του μπρος πίσω από την αγκαλιά του στον κόσμο και πάλι στην αγκαλιά του.
Ο άντρας που λέει αυτή την ιστορία έχασε τη γυναίκα του και μεγάλωσε τα δύο παιδιά του στο μέτρο του δυνατού. Είναι δύο καλά και μορφωμένα παιδιά που αγαπούν τον πατέρα τους όσο και εκείνος, αν και δεν το εκφράζουν συχνά. Μοιράζονται την αγάπη για το ποδόσφαιρο, τις αναμνήσεις της μητέρας τους και την ταπεινή υπερηφάνεια της εργατικής τάξης. Μέχρι που ξαφνικά ο ηλικιωμένος μιλάει όλο και λιγότερο, απομακρύνεται από τον πατέρα του και αρχίζει να τρίβεται με τους νέους από την άκρα δεξιά.
Με την εύθραυστη και βαθιά ανθρώπινη ευαισθησία ενός που δεν έχει τα εργαλεία για να εκφράσει πώς αισθάνεται, γινόμαστε μάρτυρες της ιστορίας μιας ατελούς αγάπης μεταξύ ενός γιου και ενός πατέρα που δεν ξέρει πώς να αποτρέψει το αγόρι του να γεμίσει μίσος. Γιατί μπορεί κάποιος με νέα ζωή να κρατήσει τέτοια μανία; Μπορεί η αγάπη του πατέρα να τα συγχωρήσει όλα;
Αυτή η αξέχαστη ιστορία θέτει τις σωστές ερωτήσεις, αυτές που πονάνε περισσότερο και αυτές που ξεφεύγουν από μια εύκολη απάντηση. Επιλεγμένο ως το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς από Γάλλους μαθητές, αντηχεί έντονα σε έναν κόσμο που ζαλίζεται από την άνοδο του μίσους και της παρεξήγησης.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα «Τι λείπει τη νύχτα», από Laurent Petitmangin, εδώ:
