Βετεράνος Πέτρος μάρκαρης διατηρεί το μαύρο είδος που συνδέεται με τις πιο αυθεντικές καταβολές του, όπου η ετικέτα του «μαύρου» επεκτείνεται στην αφάνεια της πολιτικής και της κοινωνίας ως κριτικός τόσο σκισμένος όσο και ευσυνείδητος.
Γιατί μετά από κάθε μυθιστόρημά του, σε κάθε περίπτωση του πρωταγωνιστής πρωταγωνιστής ο Κώστα Τζαρίτος ή οποιοδήποτε άλλο, αντικατοπτρίζει τη δεσμευμένη φύση ενός συγγραφέα που, εκτός από την αφήγηση, βρίσκει την ευχαρίστηση να ανεβάζει φουσκάλες, την πρόθεση να συγκαλύψει τα χαλιά και τη θέληση να αερίζεται έτσι ώστε το ρεύμα να παίρνει αυτό που είναι κατάλληλο ...
Φαίνεται σκόπιμο να επισημανθεί αυτή η πτυχή του Markaris γιατί στις μέρες μας το μαύρο είδος δεν κολλάει πλέον σε αυτά τα μοτίβα σε όλες τις περιπτώσεις και δεν πρόκειται να είμαι αυτός που αμφισβητεί νέους ορίζοντες, στο μείγμα και την ποικιλία υπάρχει χάρη. Η λογοτεχνία μπορεί να είναι (εκτός από πολλά άλλα πράγματα) συναρπαστική ή καλλιεργητική ψυχαγωγία. Ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη από την άλλη.
Με τον ίδιο τρόπο που είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε παραλλαγές μιας πρωτότυπης ιδέας, είναι πάντα ευχάριστο να επιστρέψουμε στην προέλευση αυτού του μεγάλου είδους. Και εκεί, ανάμεσα Μάνκελ o Βάζκεζ ΜοντάλμπαnΓια να αναφέρουμε δύο σπουδαίους κλασικούς, ο Πέτρος Μάρκαρης διατηρεί αυτή τη στιγμή το ιστολόγιο του μαύρου είδους.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Πέτρου Μάρκαρη
Κοντά στη στεριά
Αυτό το μυθιστόρημα του Μαρκάρη βάφει μαύρα την παγκόσμια οικονομία. Μια θαρραλέα άσκηση στη λογοτεχνία. Ο κόσμος περνά στο ρυθμό ενός γιγάντιου αστυνομικού μυθιστορήματος. Παράλληλα με την παγκοσμιοποίηση, τα σκοτεινά σενάρια που όχι πολύ καιρό πριν οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων ήταν υπεύθυνοι για τη μεταφορά στη μυθοπλασία, έκαναν ένα ποιοτικό άλμα.
Ο κόσμος είναι η αγορά που θα καταστραφεί από τις μαφίες. Ο έλεγχος της απόλυτης εξουσίας επιδιώκει πιο εξελιγμένα συστήματα παρέμβασης και με μεγαλύτερη διείσδυση στα όργανα λήψης αποφάσεων.
Ο Πέτρος Μάρκαρης ήταν από τους πρώτους που απεικόνισαν στη μυθοπλασία αυτό που σιγοβράζει στην πραγματικότητα. Από την Ελλάδα στον κόσμο. Η εμβληματική ελληνική χώρα, ένα ευρωπαϊκό παράδειγμα της κρίσης, φαίνεται να έχει γίνει διαπραγματευτικό χαρτί για πλαστά συμφέροντα.
Οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης ενάντια στην υπόθεση της δουλείας με το κόστος του συμβολαίου τείνει να καταπνίγεται από τα ΜΜΕ, χωρίς να ξεχνάμε άλλους πόρους εάν ήταν απαραίτητο να καταφύγουμε σε βία. Το να διαβάζετε το "Offshore" σημαίνει να σκεφτείτε πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η τρέχουσα δύναμη για να υποβάλει διαθήκες αντίθετες με τα συμφέροντά της.
Σε ποιο βαθμό επιτρέπεται η τρέχουσα νομιμότητα να είναι τέτοια νομιμότητα και αν η αστυνομία μπορεί να ερευνήσει τα πάντα. Ποτέ το κακό δεν είχε τόσες πολλές δυνατότητες για να υλοποιηθεί. Και το αστυνομικό μυθιστόρημα δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά στη λογοτεχνία όσο μια κοινωνική δέσμευση να αφηγηθεί αυτό που κανείς δεν λέει.
Ο διάσημος επίτροπος Jaritos, με τον οποίο ο συγγραφέας αυτός έχει ήδη θριαμβεύσει σε όλο τον κόσμο, δεν θα μπορέσει ποτέ να υποψιαστεί σε ποιο βαθμό η έλλειψη ελέγχου κρύβεται υπό το πρόσχημα της δημοκρατίας, με το υποτιθέμενο πνεύμα λαϊκής βούλησης. Οι μεγάλες αρετές των σημερινών μαφιών είναι οι μεγάλες κακίες και τα ελαττώματα της χειραγώγησης μεταξύ υπερβολικής και παραπληροφόρησης.
Εν ολίγοις, το Offshore είναι ένα θρίλερ δολοφονίας με όλη τη γεύση ενός μεγάλου αστυνομικού μυθιστορήματος. Το ερώτημα είναι αν τέτοιες μυθοπλασίες θα θεωρηθούν ιστορικά έργα σε κάποιο μελλοντικό σημείο.
Βραδινά νέα
Η ζωή έχει μια εύκολη και χαμηλή τιμή σύμφωνα με την οποία τα κοινωνικά στρώματα. Όταν ένα ζευγάρι Αλβανών βρίσκεται δολοφονημένο, ο Επίτροπος Κώστας Γιαρίτος παίρνει την υπόθεση μεταξύ της ρουτίνας και του ενοχλητικού.
Το ζήτημα μοιάζει περισσότερο με διακανονισμό λογαριασμών στην τιμή ενός υπολοίπου ή ως εκδίκηση καρδιοκατακτημάτων. Ένας άλλος Αλβανός αναλαμβάνει σύντομα τις δολοφονίες. Και αν μπορούσε για τον Κώστα Γιαρίτο, το θέμα θα είχε διευθετηθεί γρήγορα υπό το φως αυτής της δήλωσης.
Μόνο η Yanna Karayorgui, δημοσιογράφος και ειδικός στο να ψάχνει πέρα από τον λογαριασμό, ανακαλύπτει πτυχές που μπορούν να οδηγήσουν σε πιο αποτρόπαια σχέδια από μια απλή δολοφονία ως εκδίκηση μεταξύ ίσων.
Πράγματι, ο Κώστας Γιαρίτος θα δει κάτι άλλο στο κάτω μέρος της θήκης. Και τότε είναι που απολαμβάνουμε τις παράξενες αρετές του Κώστα να ξετυλίγει τα πάντα, ή τουλάχιστον να προσπαθεί, στην επιθυμία του να διασφαλίσει ότι όσοι κινούν τις χορδές πέφτουν επίσης στη μέση του τέλματος ...
Τέλεια αυτοκτονία
Χωρίς αμφιβολία το καλύτερο μυθιστόρημα του Μάρκαρη για να γνωρίσετε από κοντά τον χαρακτήρα του Κώστα Γιαρίτου. Οι συνθήκες της προηγούμενης «περιπέτειάς» του στον υπόκοσμο της Αθήνας παραλίγο να τον σκοτώσουν.
Όπως θα το είχε η τύχη, η σφαίρα που τον χτύπησε δεν ήταν θανατηφόρα. Μόνο που τώρα, σε αυτή τη νέα δόση, η ανάρρωση γίνεται χειρότερη μερικές φορές, ένας ζωντανός θάνατος μακριά από την έντονη ρουτίνα της. Κι όμως, θα είναι το κουραστικό ανόητο κουτί που θα τον επαναφέρει στη δράση. Η ακραία βία με την οποία χρησιμοποιείται απροσδόκητα μια ζωντανή τηλεοπτική προσωπικότητα, τους ξενερώνει.
Τότε είναι που ο Κώστας μπαίνει στο παιχνίδι σε αυτόν τον τέλειο συνδυασμό κυνηγόσκυλου, ναυαγοσώστη και εκκεντρικού ερευνητή. Η αλήθεια περιμένει ... και αυτή τη φορά όλη η Ελλάδα θα χρειαστεί να γνωρίζει, όλα ή μόνο ένα μέρος ...
Άλλα βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη ...
Πανεπιστήμιο δολοφόνων
Μερικές φορές οι συγκρίσεις είναι συγκλονιστικές. Το ότι το καλό του Μάρκαρη θεωρεί το πανεπιστημιακό περιβάλλον ως το μικρόβιο του κακού για ένα μυθιστόρημα εγκληματικότητας μας δείχνει διαβόητες θολές υποθέσεις γύρω από ένα συγκεκριμένο ισπανικό πανεπιστήμιο ... Με τη δυσοίωνη πλευρά του ακόμη και όταν οι δεσμοί διδασκαλίας και πολιτικής σφίγγονται για αποτρόπαια ενδιαφέροντα.
Είναι αλήθεια ότι η επαίσχυντη υπόθεση του URJ δεν έφτασε στην κυκλοφορία του αίματος (που γνωρίζουμε). Και έτσι, στην περίπτωση των Ισπανών, ο τίτλος θα ήταν Πανεπιστήμιο για Κλέφτες, υπογεγραμμένο από τη Valle Inclán αντί του Markaris ...
Αλλά μια ένωση ιδεών εκτός, αυτό το νέο μυθιστόρημα του Μάρκαρη μας εισάγει σε αυτόν τον ελιτίστικο κόσμο των πανεπιστημιακών θόλων και τις συνηθισμένες πόρτες εισόδου και εξόδου στην πολιτική, οι οποίες, αν και φαίνονται κατάλληλες για ανθρώπους προετοιμασμένους σε διάφορα θέματα, καταλήγουν να είναι κρεβάτι ευεργεσίας και υποτέλειας σε περισσότερες από μία περιπτώσεις. Σε σημείο ακραίας εκδίκησης και θανάτου.
Όλα συμβαίνουν σε μια περίοδο μετάβασης στην οποία ο ήδη αθάνατος επίτροπος μας Κώστας Γιαρίτος κοιτάζει τη σκυτάλη στο μέλλον της αθηναϊκής αστυνομίας. Είναι ο εκλεκτός του απερχόμενου σκηνοθέτη Guikas και είναι αναμενόμενο ότι μετά την αναπαραγωγή των κατάλληλων πλήκτρων η αντικατάσταση θα γίνει φυσικά.
Αλλά η φυσικότητα των γεγονότων και η μορφή του Κώστα γίνεται πάντα μια αντίφαση. Όλα μπλέκονται με τον θάνατο ενός πολιτικού, κάποτε καθηγητή Νομικής στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας. Αυτό που αρχίζει να αποκαλύπτεται από τον παλιό καλό Κώστα, με περισσότερη αποφασιστικότητα από ποτέ, να κερδίσει ακόμη περισσότερα αν είναι εφικτή η αστυνομική ηγεσία της πόλης, αρχίζει να κινείται σε απρόβλεπτα μονοπάτια στα οποία η παλιά πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου σκοτεινιάζει γύρω από χαρακτήρες όσο μαθαίνουν όσο είναι σκοτεινά.
Ο παλιός καθηγητής έχει δηλητηριαστεί με μια τούρτα. Η εμπιστοσύνη του δασκάλου με τον οποίο το πήρατε σπίτι θα πρέπει να είναι μέγιστη. Ο κύκλος κλείνει στο πλησιέστερο περιβάλλον του ή, ίσως, σε εκείνο το άλλο πιο άγνωστο περιβάλλον που μερικές φορές περιβάλλει επίσης τη ζωή των πιο άξιων και αναγνωρισμένων χαρακτήρων του κατ 'εξοχήν πνευματικού πεδίου, του πανεπιστημίου.
Η ώρα των υποκριτών
Εδώ βρίσκουμε τον Μάρκαρη μη διαθέσιμο για αποθάρρυνση στην προσπάθειά του να μας αποκαλύψει την έκταση της ανθρώπινης απληστίας. Από τους χώρους εξουσίας όπου κατασκευάζεται η κατάσταση των πραγμάτων, με την παραιτημένη αίσθηση ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, μόνο χαρακτήρες όπως ο Επίτροπος Jaritos γίνονται ήρωες του συμβολικού.
Και για να γίνει αυτό, πρέπει απλώς να βρείτε ένα αρκετά έντονο κίνητρο για να αντιμετωπίσετε τα πάντα. Και, όπως συμβαίνει συχνά σε πολλές περιπτώσεις, το επίκεντρο του κακού καταλήγει να στραφεί εκεί που δεν περιμένουμε.
Για τον Jaritos, η πολυαναμενόμενη γέννηση του εγγονού του συνεπάγεται μια σημαντική αλλαγή στην ιδιωτική του ζωή. Ωστόσο, η χαρά αυτού του συγκινητικού γεγονότος επισκιάζεται από το κάλεσμα που αναγγέλλει τη δολοφονία ενός διάσημου επιχειρηματία, μεγιστάνα ξενοδοχείων, γνωστού για τις φιλανθρωπικές του συνεισφορές.
Μια νέα τρομοκρατική ομάδα; Προσωπική βεντέτα; Μόλις ξεκινήσει η έρευνα, εμφανίζεται ένα μανιφέστο που ισχυρίζεται τον θάνατο του επιχειρηματία, χωρίς ωστόσο να εξηγούνται οι λόγοι. Αυτό πρέπει να το ανακαλύψει η αστυνομία, την οποία περιγράφει ως μπράβο της εξουσίας.
Επιβεβαιώνεται μόνο ότι ο ξενοδόχος άξιζε τον θάνατο. Δεν θα είστε το μόνο θύμα που ισχυρίζεται αυτή η παράξενη ομάδα. Όλοι τους πέρα από κάθε κρίμα, προφανώς. Μέχρι που ο Τζάριτος αρχίζει να σκάβει.
Ο Μάρκαρης εστιάζει, για άλλη μια φορά, στα κέντρα λήψης αποφάσεων, όπου οι λαϊκιστικές πολιτικές είναι στην πραγματικότητα μια απλή πρόσοψη που κρύβει μια πιο σκληρή πραγματικότητα, γεμάτη υποκρισία.
Καραντίνα
Η πανδημία του κορωνοϊού έχει ανατρέψει τα πάντα: έχει αλλάξει συνήθειες, έχει εξοργίσει τις διαθέσεις και έχει κάνει τη ζωή ακόμη πιο δύσκολη για τους μειονεκτούντες. Επηρέασε επίσης τον Επίτροπο Jaritos, ο οποίος επιστρέφει για να διερευνήσει δύο από τις ιστορίες που απαρτίζουν αυτόν τον τόμο. όταν είναι εγκλωβισμένος λόγω στενής θετικής επαφής, θα πρέπει να αντιμετωπίσει δολοφόνους, με υπολογιστές (για να ερευνήσει χωρίς να φύγει από το σπίτι του)... και με τη σύζυγό του, την Adrianí, που φαίνεται να τα κάνει όλα καλύτερα από αυτόν.
Ωστόσο, η κατάσταση ήταν ανελέητη ιδιαίτερα με τους πιο ευάλωτους: ο Μάρκαρης τους αφιερώνει αξέχαστες ιστορίες, όπως αυτή με πρωταγωνιστές τους αλήτες Πλάτωνα, Σωκράτη και Περικλή ή από δύο άστεγους που βρίσκουν αλληλεγγύη μόνο μεταξύ άλλων μειονεκτούντων ανθρώπων. Μια ιστορία αντιπαλότητας μεταξύ ενός ελληνικού και ενός τουρκικού εστιατορίου στη Γερμανία ανοίγει για άλλη μια φορά τις πόρτες στην ελπίδα, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τον τρόμο εκείνων που βλέπουν την ίδρυση της επιχείρησής τους μετά από δεκαετίες προσπάθειας. Οι ιστορίες κλείνουν με μια οικεία και σαγηνευτική ανάμνηση του νησιού Jalki, όπου μεγάλωσε ο Πέτρος Μάρκαρης.
