Του φιλόσοφου σαν Μιγκέλ ντε Ουναμούνο που μετατράπηκε σε συγγραφέα μπορεί να προβλέψει το βάθος της αφηγηματικής του πρότασης. Αν προσθέσουμε σε αυτήν την έννοια ένα παρακμιακό και σίγουρα δυσοίωνο ιστορικό πλαίσιο, καταλήγουμε να χαρακτηρίζουμε τον συγγραφέα ως χρονικό εν μέσω ιστορικών καταστροφών, υπαρξιακού μοιρολατισμού και ανησυχητικών δημιουργικών περιορισμών.
Και παρόλο που μερικές φορές υπέκυψε στο μοιραίο, ο Unamuno αντιστάθηκε στους κορσέδες, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ορίσει τα μυθιστορήματά του ως nivola, έναν νεολογισμό που διαφοροποιούσε, όχι χωρίς σαρκασμό, το γεγονός ότι τα μυθιστορήματά του, αν έπρεπε να είναι σύμφωνα με τα πρότυπα που είχαν οριστεί , τότε θα ήταν κάτι άλλο: νιβόλα.
Έτσι φτάνει στους χαρακτήρες της η φιλοσοφία που αγαπήθηκε τόσο από τον Unamuno. Το καθένα είναι αυτό που μιλάει. Και η ανακάλυψη των χαρακτήρων των «νίβολας» του Unamuno είναι διαφωτιστική. Φιλοσοφία μπορεί επίσης να είναι η σκέψη ότι ο καθένας εφαρμόζει στον υποκειμενικό του κόσμο και το σύνολο των προοπτικών είναι αυτό το είδος κοινής φιλοσοφίας που οδηγεί στην ιδιοσυγκρασία.
Εάν στην ικανότητά του να παρέχει υπερβατική σκέψη σε κάθε χαρακτήρα, προσθέτουμε τη θέληση του συγγραφέα να ξεφύγει από αυστηρά προηγούμενα ρεύματα σε θεματικές και επίσημες πτυχές και το γούστο του για την ενδοϊστορία μεταξύ ζοφερού και αυθεντικού της εξαντλημένης και ηττημένης Ισπανίας στα τελευταία της προπύργια. λαμπρότητα, καταλήξαμε να σκιαγραφήσουμε έναν από τους πιο γνήσιους συγγραφείς αυτής της επισήμανσης συγγραφέων της γενιάς του 98 όπου θα τον συνοδεύει πάντα, κατά τη γνώμη μου, ως τον πιο εξαιρετικό, Pio Baroja.
Ανακτήθηκε προς το παρόν χάρη στην ταινία του Amenabar «Ενώ ο πόλεμος διαρκεί», δεν βλάπτει ποτέ να επιστρέψουμε σε μια από τις μεγάλες πολιτιστικές αναφορές μας.
3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Miguel de Unamuno
Ομίχλη
Τίποτα πιο ελαφρύ από μια ιστορία αγάπης κάτω από το στυλό του Unamuno δεν γίνεται πλαίσιο προς την ψυχή. Για να μας πει ότι ο Augusto Pérez απολαμβάνει την ιδανική αγάπη για να καταλήξει να υποφέρει από καρδιές, ο συγγραφέας θολώνει την πραγματικότητα γύρω από αυτό. Αφορά το να σηκώνεις μια μαγική ομίχλη κάποιες φορές σουρεαλιστικές και άλλες στιγμές ονειρικές.
Ακόμα και ο σύντροφος σκύλος του Augusto καταλήγει να δίνει διαλέξεις για το καλό και το κακό για να ολοκληρώσει μια σειρά αξέχαστων μονολόγων. Οι φωνές των χαρακτήρων φαίνεται να φτάνουν στο επίπεδο του ακουστού, σαν να τολμάει κάποιος να σας πει την ιστορία της ζωής του.
Το τέλος του βιβλίου μοιράζεται ίσα μέρη τραγική γεύση και γλυκιά επίγευση. Ένα βιβλίο που συμβάλλει πολύ στον αναγνώστη σε ένα σύνολο μεταβλητών εντυπώσεων σε διαφορετικές αναγνώσεις.
Άγιος Μανουήλ Καλός, Μάρτυς
Κατά κάποιο τρόπο πρέπει να γίνει κατανοητό ως το αγαπημένο έργο του συγγραφέα. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, ο Unamuno αναγνώρισε πώς είχε αδειάσει μέσα της.
Και όταν ένας συγγραφέας μεγάλης σημασίας όπως ο Unamuno ξεχύνεται σε ένα μυθιστόρημα, να είστε σίγουροι ότι θα βρείτε τον υπαρξισμό, αλλά και πολύ διαφορετικές εντυπώσεις σε ένα υπέροχο μωσαϊκό για τη ζωή και τις εποχές που ζήσαμε. Η Ángela Carballino επιμένει να μεταγράφει, όπως ακούγεται, μια ολόκληρη ζωή, σαν να ήταν ένα άθροισμα λέξεων.
Η αξιέπαινη πρόθεσή του επικυρώνεται καθώς μας λέει ποιος ήταν ο Δον Μανουέλ Μπουένο. Επειδή ο Δον Μανουήλ, ο ιερέας της ενορίας έρχεται να ομολογήσει ότι δεν πιστεύει πλέον στον Θεό. Είναι κάτι σαν να ξυπνάς στο κάλεσμα. Και τα κίνητρα του ιερέα είναι τόσο διαυγή όσο και διαφωτιστικά για όλους.
Θεία Τούλα
Θα οφείλεται στη μουσικότητα του τίτλου. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το μυθιστόρημα είναι ένα από αυτά που κάποιος σας ονομάζει πρώτο. Δεν θα αρνηθώ ότι είναι ένα καλό μυθιστόρημα, αλλά όχι πάνω από τα άλλα δύο. Η ιστορία αποπνέει μια αγωνία που φαίνεται να καθορίζει σε όλες της τις πράξεις τι ήταν μια Ισπανίδα των αρχών του εικοστού αιώνα.
Δούλα των ηθικών αρχών και αποφασισμένη να ακυρώσει τον εαυτό της υπέρ της οικογένειας ταυτόχρονα ως θύμα των παθών της κλειδωμένο ανάμεσα στα κόκαλα και την ψυχή της. Χωρίς να γίνει ένα μυθιστόρημα που διεκδικεί τον φεμινισμό, φαίνεται να ανοίγει τα φτερά του προς μια εσωτερική απελευθέρωση οποιουδήποτε ατόμου.
Η αυταπάρνηση είναι καλή για τους μάρτυρες, τους αγίους και άλλους, αλλά η αναγνώριση και η παραδοχή των εσωτερικών παθών τίθεται ως απαραίτητη ισορροπία. Η Unamuno φάνηκε να διανοείται ότι πολλές από αυτές τις γυναίκες που απεικονίζονται στην υπερβολή της θείας Τούλας θα ήθελαν καλύτερα σενάρια από αυτά.
