Ας το παραδεχτούμε, πόσες δουλειές είναι απολύτως επαγγελματικές; Η επιτακτική προσαρμογή του ανθρώπινου δυναμικού συνήθως καθιστά αδύνατη την αντιστοίχιση των προσδοκιών με τις θέσεις εργασίας που είναι προσαρμοσμένες σε αυτές. Και στις περισσότερες περιπτώσεις προκύπτει απογοήτευση.
Κάποια από αυτά είναι αυτά που συμβαίνουν στην Claire Flannery. Χορτασμένη από μια δουλειά που δεν την παρακινεί καθόλου, μια ωραία μέρα τα αφήνει όλα και σκέφτεται να επικεντρωθεί στην αληθινή της αποστολή. Μόνο που αυτό το επάγγελμα δεν έχει ακόμη καθοριστεί.
Η Claire είναι ένας ξεκάθαρος εκφραστής γενεών για τους νέους των τελευταίων γενεών. Προσδοκίες, προπόνηση, ιδανικά..., και η σύγκρουση με την πραγματικότητα. Αλλά αυτό που κάνει η Κλερ μπροστά στην άβυσσο της αναποφασιστικότητας είναι να το χαλαρώσεις. Μια περίοδος ενός έτους ακούγεται ενδιαφέρουσα ως περίοδος για να ανακαλύψει κανείς τον εαυτό του ανάμεσα στη δίνη της κοινωνίας και την αγορά εργασίας.
Αλλά ο ελεύθερος χρόνος δεν χρειάζεται να είναι η λύση στις αμφιβολίες. Χωρίς ξεκάθαρο στόχο και χωρίς να το διευκρινίζει πλήρως, οι μέρες περνούν ενώ το κορίτσι παρακολουθεί πώς όλοι οι άλλοι, όσοι εργάζονται, ξέρουν τι θέλουν και είναι υπέροχα ευτυχισμένοι, συμπεριφέρονται στις ρουτίνες τους με τρελή ηρεμία.
Ίσως όμως τελικά δεν είναι κακό να σταματήσεις να συλλογιστείς τη σκηνή, να αφήσεις τον κύκλο για να αποκτήσεις προοπτική και να αναζητήσεις τη θέση σου απ' έξω.
Μια ιστορία για την αναζήτηση της κοινωνικής ταυτότητας και τη φόρμουλα προς την αυτοπραγμάτωση. Ένα απλό μυθιστόρημα που προσπαθεί να προσφέρει λίγη ηρεμία ανάμεσα στον θόρυβο που επικρατεί, ενάντια στην ιδέα της τελειότητας προπόνησης για να πετύχεις την ιδανική δουλειά. Η Claire μπορεί να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό της, με τις ιδιορρυθμίες και τις δυνάμεις της, και από αυτή την εκτίμηση του εαυτού της στο σύνολό της, να βρει την καλύτερη σύνθεση.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Και τώρα αυτό;, το νέο μυθιστόρημα της Λίζα Όουενς, εδώ: