Hasρθε η στιγμή, το αναμενόμενο κλείσιμο, το τέλος της τριλογίας της Λευκής Πόλης...
Εύα Γκαρσία Σαένζ Έδειξε ότι η συνηθισμένη επιμονή όταν πρόκειται για σάγκα και με τους The Time Lords ολοκληρώνει την τριλογία του, ένα συναρπαστικό σύνολο που έχει εξαπλωθεί σαν φωτιά στους μανιώδεις αναγνώστες εκείνου του τυχερού μίγματος μαύρου μυθιστορήματος, θρίλερ και μυστηρίου που είναι μόνο ένα στυλό προικισμένο με η παρεξήγηση των λογοτεχνικών ειδών μπορεί να καταλήξει να προσφέρει.
Οι άρχοντες του χρόνου, με την αξιοσημείωτα κλασματική αφηγηματική πρόταση μεταξύ μακρινού παρελθόντος και παρόντος, μερικές φορές μπορούν να προκαλέσουν Μαρία Ορνού (μια άλλη αυξανόμενη αξία της ισπανικής μαύρης αφήγησης) στο μυθιστόρημά του Ένα μέρος για να πάει. Πρόκειται για την κοινή χρήση ενός εμπνευσμένου στοιχείου που σε προηγούμενες περιπτώσεις χρησίμευε ήδη την Εύα ως πόρο. Το παρελθόν που διασώθηκε για την περίσταση γίνεται ένα είδος ψυχρού ρεύματος αέρα που φαίνεται να έρχεται από πολύ μακριά και που ξυπνάει την ανατριχίλα στον αναγνώστη, αφού μπήκε στο παιχνίδι των καθρεφτών ανάμεσα στο χθες, το σήμερα και τα μυστήρια που περνούν από το ένα στο η άλλη πλευρά.
Στη συνέχεια, η πλοκή κινείται σε πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Και η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την τρίτη δόση που διαβάζεται με αυτή τη φιλοδοξία ανάγνωσης, η Εύα εμφανίζει μια δουλειά που επιτυγχάνει αφηγηματική αριστεία. Με τη σιωπή της λευκής πόλης μαγνήτισε χιλιάδες αναγνώστες που εξακολουθούν να προσεγγίζουν το έργο με την ικανοποίηση ότι μπορούν να βρουν άμεση συνέχεια. Η άφιξη του Los ritos del agua ήταν πολύ περισσότερο από επιβεβαίωση, καθώς η εκτίμηση αυξανόταν. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα για το τελευταίο μυθιστόρημα, ήρθε η ώρα να εμβαθύνουμε στο δημιουργικό και την πλοκή.
Με αυτή τη μαγική αίσθηση του εξαιρετικού από κοντά, συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε μια πόλη όπως η Βιτόρια, στολισμένη για τη λογοτεχνική υπόθεση και γεμάτη μυστήρια που μας παρουσιάζονται μεταξύ 1192 και σήμερα.
Τίποτα καλύτερο από ένα μυθιστόρημα που βυθίζεται σε ένα άλλο μυθιστόρημα. Γιατί αυτή η πλοκή μας εισάγει στην παρουσίαση ενός άκρως επιτυχημένου μυθιστορήματος στο φανταστικό σκηνικό του σήμερα. «Οι κύριοι του χρόνου», με την υπογραφή του Ντιέγκο Βεϊλάζ φτάνει σε μεγάλα ύψη επιτυχίας, αλλά, ταυτόχρονα, ο φίλος μας ο Ουνάι, ή μάλλον ο Κράκεν, ανακαλύπτει δυσοίωνες αναλογίες μεταξύ των αφηγημένων στο βιβλίο και μακάβριες αναπαραστάσεις του θανάτου με μεσαιωνικές αποχρώσεις.
Αν και όλα δείχνουν έναν τρελό με προηγούμενη γνώση για δηλητήρια από άλλες εποχές ή τρόπους δολοφονίας που είναι σίγουρα ανησυχητικοί, οι συμπτώσεις των περιπτώσεων με το εν λόγω μπεστ σέλερ θα καταλήξουν στις έρευνες προς εσωτερικές πτυχές που περιβάλλουν ιστορικά γεγονότα βυθισμένα στο νεφέλωμα των Μύθων και των θρύλων.
Ο πύργος του Nograro, προγονικά χρέη αίματος και προδοσίας, τελικές δυνάμεις, σκοτεινοί θρύλοι που αποκτούν ανησυχητική ισχύ από τη δημοσίευση του μυθιστορήματος. Μια περιεκτική, υπνωτική και εξαιρετικά ενοχλητική πλοκή που οδηγεί σε ένα τρομερό τέλος.
Αν μου επιτρέπετε μια μικρή σφήνα, σύμφωνα με αυτό το είδος μυθιστορημάτων που όλοι καταβροχθίζουμε με διάβασμα, μπορείτε επίσης να απολαύσετε το μυθιστόρημά μου «El sueño del santo«, Ένας συνδυασμός μεγάλων μυστηρίων, έντασης και ενός αγγλικού εγκλήματος για 1 € για ένα ebook, και επίσης διαθέσιμο σε χαρτί, που δημοσιεύτηκε από τη Mira Editores ...
Σφήνες εκτός από αυτόν τον ταπεινό μπλόγκερ, για τους υπόλοιπους, μπορείτε ήδη να αγοράσετε το βιβλίο Οι κύριοι του χρόνου, το νέο μυθιστόρημα της Εύας Γκαρθία Σενζ και το τέλος της τριλογίας της Λευκής Πόλης, εδώ: