Ο Δανός συγγραφέας Thomas Rydahl, μια νέα και ακμάζουσα φωνή της σκανδιναβικής μαύρης λογοτεχνίας (πρέπει ακόμα να φτάσει Τζο Νέσμπο, Καμίλα Λάκμπεργκ και τόσα άλλα...) με μισή ντουζίνα μυθιστορήματα πίσω του, πριν από μερικά χρόνια δημιούργησε ένα εξωτικό σκηνικό για τους αναγνώστες της χώρας του, με το οποίο να σπάσει πατριωτικά κλισέ ιστοριών υπό αμυδρό φως, σε παγωμένα σκηνικά της σκανδιναβικής του γη.
Και μετά πήγε το τέταρτο μυθιστόρημά του στη Φουερτεβεντούρα. Ήταν ο Ερημίτης. Μια ιστορία που, αν και στη Δανία είχε μεγάλη επιτυχία, έφτασε στην Ισπανία με εκείνη τη μυθιστορηματική μπάντα που βρίσκεται στην πατρίδα και η αλήθεια είναι ότι ξεφούσκωσε λίγο.
Κατά τη γνώμη μου, πιστεύω ότι το πρόβλημα αφορούσε περισσότερο την ίδια τη μετάφραση, την ανεπάρκεια των ματιών και των πόρων από τη μια γλώσσα στην άλλη.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι η ιστορία φαινόταν καλή στην αρχή, μόνο που σταδιακά κατέρρευσε λόγω αυτού του ουρλιαχτού που αποδίδεται περισσότερο στην κυριολεξία της μετάφρασης και στην έλλειψη πόρων με τους οποίους να ανακατευθύνουν ειρωνείες και ρητορικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη δανική χώρα.
Κι όμως, σε αυτή τη δεύτερη δόση φαίνεται σαν να είχε αλλάξει ο μεταφραστής. Γιατί η αφήγηση προχωρά με διαφορετικό ρυθμό, πιο φυσικά, με τον Έρχαρντ, τον απόλυτο πρωταγωνιστή, που είναι πιο μέσα στο κλίμα. (Το ότι ο τύπος είναι ταξιτζής, παίζει πιάνο και καταλήγει να φροντίζει ένα κοπάδι κατσίκες μπορεί να θεωρηθεί ως ένας εκπληκτικός χαρακτηρισμός ή ως αληθινό γκροτέσκο, ανάλογα με το αν μεταφέρεται ή όχι η πιο αυθεντική πρόθεση του συγγραφέα)
Σε αυτό το μυθιστόρημα γνωρίζουμε πτυχές του Έρχαρντ, του ερημίτη, που στην πρώτη δόση δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε. Και είναι ότι η μοίρα του μοναδικού ήρωα που προτιμά την ανωνυμία μπορεί να διαταραχθεί για πάντα υπό το φως των γεγονότων που συμβαίνουν ενώ ξεκινά μια νέα αποστολή με ιδιαίτερη έμφαση στη μετανάστευση Αφρικανών που αναζητούν διαβατήριο στο νησί απευθείας προς η πολυπόθητη Ευρώπη.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα Οι αγνοούμενοι, το νέο βιβλίο του Thomas Rydahl, εδώ: