Ο νεαρός συγγραφέας Emiliano Monge μας παρουσιάζει μια σύνθεση υπαρξιστικών ιστοριών. Ο άνθρωπος μπροστά στον καθρέφτη της αντικειμενικής και υποκειμενικής του υπόστασης. Τι θα θέλαμε να είμαστε και τι είμαστε. Τι πιστεύουμε και τι πιστεύουν αυτοί για εμάς. Αυτό που μας καταπιέζει και την επιθυμία μας για ελευθερία ...
Ο Emiliano Monge παρουσιάζει πάντα μια αφήγηση χωρίς περισυλλογή ή σκέψη. Η σκληρότητα των ιστοριών του χρησιμεύει για να αποκαλύψει τις αλήθειες και τις δυστυχίες του πολιτισμού μας. Αυτή η επιλογή ιστοριών εξυπηρετεί τον αναγνώστη να βρει την άβυσσο, αυτό που μένει όταν εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας στο κακό από συνήθεια, κάτω από μια πατίνα κοινωνικού αγαθού από την οποία, τελικά, κανείς δεν ωφελείται.
Η βαθύτερη επιφάνεια είναι κληρονομιά του ανθρώπου ως λύκου του εαυτού του: από την άνυδρη οικειότητα του οικογενειακού τρόμου μέχρι το άφθονο λιντσάρισμα, φυσικό ή μέσο, ο θυμός και η διάβρωση κυριαρχούν εδώ. Σαν οι χαρακτήρες να ήταν πιόνια μιας ατμόσφαιρας αλλά απόλυτης βούλησης, η προσωπική μοίρα και η κοινωνική εξέλιξη λειτουργούν σε αυτές τις ιστορίες ως μια ανώνυμη δύναμη που διατάζει τα πάντα. Δηλαδή: διαλύει τα πάντα.
Με αδιάλλακτο στυλ, ο Emiliano Monge χτίζει ακριβείς ατμόσφαιρες καταπίεσης. Από τις πρώτες λέξεις κάθε ιστορίας, υποδηλώνεται μια διαφαινόμενη ασάφεια, ένα κενό που διευρύνεται έντονα μέχρι να οδηγήσει τα μικροσυμπαντικά στην τελική τους διάλυση.
Μαύρες τρύπες ειρωνείας ανοίγουν παντού, αλλά σε αυτή την περίπτωση το χιούμορ δεν προσφέρει ανακούφιση ή διέξοδο, αλλά βαθαίνει τη διάβρωση. Οι χαρακτήρες - και οι αναγνώστες - ανακαλύπτουν τον εαυτό τους υποπτευόμενοι ότι ίσως δεν ήταν ποτέ εδώ, σε αυτό το λεπτό βάθος που ονομάζουμε κόσμος, και στο τέλος δεν υπάρχει άλλη παρηγοριά εκτός από αυτή της διαδρομής.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Η βαθύτερη επιφάνεια, το τελευταίο βιβλίο του Emiliano Monge, εδώ: