Η επαγγελματική παραμόρφωση είναι υπέροχη μερικές φορές. Με την βιβλίο μίλα μου απαλάΌλοι σκεφτόμαστε, σωστά κατά τη γνώμη μου, το ραδιοφωνικό πρόγραμμα Hablar por Hablar που μας παρουσιάζει ο συγγραφέας Macarena Berlin τα ξημερώματα.
Και αναφέρω την επαγγελματική παραμόρφωση γιατί η Πίτα, η πρωταγωνίστρια αυτού του μυθιστορήματος μας εμφανίζεται στα μισά του δρόμου μεταξύ του ρόλου της ως σκηνοθέτη ενός ραδιοφωνικού προγράμματος και της υποψηφιότητάς της για αυθόρμητη παρέμβαση σε ραδιοφωνικό πρόγραμμα τα ξημερώματα.
Η Πίτα θα μπορούσε να είναι μία από αυτές εκείνες τις φωνές που αφήνει να μιλήσει η Μακαρένα, να επικοινωνήσει, να μεταδώσει στα κυματικά όσα συμβαίνουν με μια ζωή που δεν φαίνεται πια δική του, που ξεφεύγει από τα χέρια του. Αυτή η κατάσταση τρομοκρατεί την Πίτα, όπως συμβαίνει σε όλους εμάς που ανακαλύπτουμε πώς το πηδάλιο παίρνει μια απρόβλεπτη κατεύθυνση κατά τη διάρκεια του προγραμματισμένου προορισμού μας.
Το κενό, ο φόβος για εκείνους που είναι περισσότερο από πιθανό βανδαλισμό της μοίρας ξεπερνιέται όσο μπορεί όταν συμβεί. Η Πίτα είναι μια γεμάτη γυναίκα, στην πιο κοινωνική της όψη. Αλλά το εσωτερικό κοίλο είναι πάντα εκεί, περιμένοντας, περιμένοντας μια αλλαγή των συνθηκών για να εκδηλωθεί πλήρως.
Από την Πίτα μαθαίνουμε ότι ο φόβος είναι απαραίτητος. Χρειαζόμαστε έναν εσωτερικό φόβο που μας ωθεί να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, που μας φέρνει αντιμέτωπους με τη ζωή. Διαφορετικά, σε μια ζωή χωρίς ξεπερασμένους φόβους, μπορεί να υπάρξει μια στιγμή που το κενό τρώει τα πάντα, ακόμη και το πεπρωμένο.
Φαίνεται πολύ σωστό να κλείσουμε αυτήν την κριτική με μια σχετική ιδέα, αυτή που μας έθεσε ο Μίλαν Κούντερα ένα άλλο υπαρξιακό βιβλίο, Η αφόρητη ελαφρότητα του είναι:
«Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να ξέρει τι πρέπει να θέλει, γιατί ζει μόνο μία ζωή και δεν έχει τον τρόπο να τη συγκρίνει με την προηγούμενη ζωή του ή να την τροποποιήσει στη μετέπειτα ζωή του. Δεν υπάρχει δυνατότητα επαλήθευσης ποια από τις αποφάσεις είναι η καλύτερη, γιατί δεν υπάρχει σύγκριση. Ο άντρας το ζει όλη την πρώτη φορά και χωρίς προετοιμασία. Σαν ένας ηθοποιός να εκτελούσε τη δουλειά του χωρίς κανενός είδους πρόβα. Αλλά τι αξία μπορεί να έχει η ζωή εάν η πρώτη δοκιμασία που ζούμε είναι ήδη η ίδια η ζωή; Γι 'αυτό η ζωή μοιάζει με σκίτσο. Αλλά ούτε ένα σκίτσο δεν είναι η ακριβής λέξη, γιατί ένα σκίτσο είναι πάντα ένα σχέδιο για κάτι, η προετοιμασία για έναν πίνακα, ενώ το σκίτσο που είναι η ζωή μας είναι ένα σκίτσο για το τίποτα, ένα σχέδιο χωρίς έναν πίνακα.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το Háblame bajito, το τελευταίο βιβλίο της Macarena Berlin, εδώ: