Το νέο μπεστ σέλερ βασιλιάς, Τζόελ ντίκερ επιστρέφει με τη δύσκολη αποστολή της κατάκτησης και πάλι των εκατομμυρίων αναγνωστών του που επιθυμούν νέες πλοκές αφηγηματικών ρυθμών τόσο μεταβλητών όσο και μαγνητικών.
Η απόδραση από τον τύπο της επιτυχίας δεν πρέπει να είναι εύκολη. Ακόμα περισσότερο όταν αυτή η φόρμουλα φέρνει φρεσκάδα και εφευρετικότητα σε ένα από τα πιο δημοφιλή λογοτεχνικά είδη: το σασπένς.
Αξίζει να μελετηθεί η ικανότητα του Dickër να αποδομήσει τη χρονολογία μιας πλοκής διατηρώντας τον αναγνώστη τέλεια τοποθετημένο σε καθεμία από τις χρονικές ρυθμίσεις. Λες και ο Ντίκρ ήξερε για τον υπνωτισμό ή την ψυχιατρική και εφάρμοσε τα πάντα στα μυθιστορήματά του για την τελική απόλαυση του αναγνώστη που γαντζώθηκε από τα διάφορα εκκρεμή θέματα, όπως τα πλοκάμια χταποδιού.
Με τη νέα αυτή ευκαιρία επιστρέφουμε στους εκκρεμείς λογαριασμούς, στα θέματα ενός λίγο πολύ πρόσφατου παρελθόντος, στα οποία οι επιζώντες χαρακτήρες εκείνης της εποχής έχουν πολλά να κρύψουν ή να μάθουν επιτέλους για την αλήθεια.
Και εκεί μπαίνει στο παιχνίδι μια άλλη πραγματικά αξιόλογη πτυχή αυτού του συγγραφέα. Πρόκειται για το παιχνίδι με την υποκειμενική αντίληψη των χαρακτήρων της σχετικά με τη συντριπτική αντικειμενικότητα που ανοίγει το δρόμο της καθώς συντάσσεται η τελευταία ιστορία. Ένα είδος συμμετρικής ανάγνωσης στο οποίο ο αναγνώστης μπορεί να κοιτάξει τον χαρακτήρα και μια αντανάκλαση που τροποποιείται καθώς εξελίσσεται η ιστορία. Το πιο κοντινό στη μαγεία που μπορεί να μας προσφέρει η λογοτεχνία.
Στις 30 Ιουλίου 1994 ξεκινούν όλα (αυτό που ειπώθηκε, ο τύπος μιας προηγούμενης ημερομηνίας που σημειώθηκε με κόκκινο χρώμα, όπως η ημέρα του δράματος του η βαλτιμόρη ή τη δολοφονία της Νόλα Κέλεργκαρ από το Υπόθεση Χάρι Κέμπερτ)
Γνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα είναι μία, ότι μετά το θάνατο της οικογένειας του δημάρχου της Ορφέας μαζί με τη σύζυγο του Σαμουήλ Παλαντίν μπορεί να υπάρχει μόνο μία αλήθεια, ένα κίνητρο, ένας κατηγορηματικός λόγος. Και σε αυταπάτες μερικές φορές φαίνεται να γνωρίζουμε αυτήν την αντικειμενική πλευρά των πραγμάτων.
Μέχρι να ξεδιπλωθεί η ιστορία, συγκινημένη από αυτούς τους μαγικούς χαρακτήρες τόσο ενσυναίσθητους που δημιουργεί ο Τζόελ Ντίκερ.
Είκοσι χρόνια αργότερα ο Jesse Rosemberg πρόκειται να γιορτάσει τη συνταξιοδότησή του ως αστυνομικός. Η επίλυση της μακάβριας υπόθεσης του Ιουλίου 94 εξακολουθεί να έχει απήχηση ως μία από τις μεγάλες επιτυχίες του.
Μέχρι που η Στέφανι Μέιλερ ξυπνά στο Ρόσμπεργκ και στον σύντροφό της Ντέρεκ Σκοτ (ο άλλος που είναι υπεύθυνος για τη διαλεύκανση της περίφημης τραγωδίας) κάποιες δυσοίωνες αμφιβολίες που με το πέρασμα τόσων ετών προκαλούν σοκαριστικές αμφιβολίες.
Αλλά η Stephanie Mailer εξαφανίζεται αφήνοντάς τα στη μέση, με την αρχική πικρία του μεγαλύτερου λάθους της καριέρας της ...
Δώστε στον εαυτό σας εκείνη τη στιγμή, μπορείτε ήδη να φανταστείτε, το παρόν και το παρελθόν προχωρούν σε αυτή τη μεταμφίεση στην άλλη πλευρά του καθρέφτη, ενώ το άμεσο και ειλικρινές βλέμμα της αλήθειας γίνεται αντιληπτό στο αμυδρό φως στην άλλη πλευρά του καθρέφτη. Είναι μια ματιά που απευθύνεται απευθείας σε εσάς, ως αναγνώστη. Και μέχρι να ανακαλύψετε το πρόσωπο της αλήθειας δεν θα μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε.
Αν και είναι αλήθεια ότι ο προαναφερθείς πόρος των αναδρομών και η καταστροφή της ιστορίας είναι για άλλη μια φορά οι πρωταγωνιστές της πλοκής, αυτή τη φορά μου δίνει την εντύπωση ότι αυτή η αναζήτηση για την υπέρβαση των προηγούμενων μυθιστορημάτων, μερικές φορές καταλήγουμε ναυαγοί σε μια πανδημία δυνητικούς εγκληματίες που απορρίπτονται με μια ορισμένη εντύπωση ιλιγγιώδους επίλυσης.
Το τέλειο μυθιστόρημα δεν υπάρχει. Και η αναζήτηση για ανατροπές μπορεί να φέρει περισσότερη σύγχυση από τη δόξα της αφήγησης. Σε αυτό το μυθιστόρημα μέρος της μεγάλης έκκλησης του Ντίκερ θυσιάζεται, αυτή η εμβάπτιση περισσότερο…. Πώς να το πω…, ανθρωπιστή, που συνέβαλε σε μεγαλύτερες δόσεις συναισθημάτων για μια πιο νόστιμη ενσυναίσθηση στην περίπτωση του Χάρι Κέμπερτ ή του χεριού της Βαλτιμόρης Το
Maybeσως εγώ και άλλοι αναγνώστες προτιμούν αυτό το ιλιγγιώδες τρέξιμο ανάμεσα σε σκηνές και πιθανούς δολοφόνους με μια σειρά δολοφονιών πίσω τους που γελάτε με οποιονδήποτε κατά συρροή δολοφόνο. Ωστόσο, όταν βρέθηκα να τελειώνω το βιβλίο και να ιδρώνω σαν να ήταν ο ίδιος ο Jesse ή ο σύντροφός του Dereck, σκέφτηκα ότι αν επικρατούσε ο ρυθμός ήταν απαραίτητο να υποταχθώ σε αυτό και η εμπειρία ήταν τελικά ευχάριστη με αυτές τις μικρές πικρές ζύμες του καλού κρασιού εκτεθειμένοι στους κινδύνους της αναζήτησης του μεγάλου αποθέματος.
Με μια μικρή έκπτωση για τις προσβάσεις μέσω αυτού του ιστολογίου (που εκτιμάται πάντα), μπορείτε τώρα να αγοράσετε το μυθιστόρημα Η εξαφάνιση της Stephanie Mailer, το νέο βιβλίο του Joel Dickër, εδώ: