Γιατί να βάλεις έναν απλό τίτλο σε ένα βιβλίο και μπορεί να το βάλεις πολύ μεγάλο. Μόνο Λούις Πιεδραχίτα και ο Θερβάντες με το "The genious hidalgo Don Qujijeto de la Mancha" έχουν τολμήσει να βάλουν έναν τίτλο με περισσότερες από επτά λέξεις
Αλλά φυσικά, είναι επίσης αλήθεια ότι η γενική ιδέα του βιβλίου θα πρέπει να γίνεται σαφής στον τίτλο. Για να μην παραπλανηθεί ένας δυνητικός αναγνώστης για να πάρει μαζί του τη νέα αναθεώρηση του εγκυκλοπαιδικού λεξικού. Ο κόσμος είναι γεμάτος από δυσαρεστημένους αναγνώστες που παραπονιούνται για απατηλούς συγγραφείς. Και όχι, ο Λουίς δεν ήθελε να είναι κρέας φυλακής.
Παρόλο που δεν είναι λιγότερο αληθινό από εμάς που γνωρίζουμε τον Luis Piedrahita, γνωρίζουμε ήδη την αγάπη του για τα hendéasaslalables, την περιφορά και τους νεολογισμούς, ειδικά τον τελευταίο. Ο Λουίς έχει τη σωστή λέξη για κάθε διανοητικό κενό, λέξεις που γεννήθηκαν τυχαία και έρχονται να επαναπροσδιορίσουν το κακώς καθορισμένο. Όροι που υποτίθεται καλύτερα από τον εγκέφαλο λόγω της άμεσης νοητικής του εικόνας.
Perhapsσως η γλώσσα μας πρέπει να αναδιαρθρωθεί, τουλάχιστον όσον αφορά το μέρος της ομιλίας της ...
Έτσι, αν θέλετε να μην μάθετε να μιλάτε και να μάθετε να εκφράζεστε όπως ο Θεός ήθελε, έχετε δύο επιλογές: να μελετήσετε το ενημερωμένο λεξικό Maria Moliner ή να παραδοθείτε στη μάθηση μέσω του γέλιου, μια τέτοια αδύνατη υπόσχεση από έναν τσαρλατάνο.
Εκτός από αστεία, όχι αστεία, οι όροι που μας παρουσιάζει ο Luis Piedrahita για να μπορούμε να ονομάζουμε καθημερινές πτυχές είναι τόσο φωτεινοί όσο είναι εμφανείς, τόσο υπέροχοι όσο και φυσικοί. Όπως ήδη ανακοινώνει η σύνοψη, αυτό το βιβλίο έρχεται να καλύψει τα κενά που η Βασιλική Ακαδημία της Γλώσσας αδυνατεί να καλύψει. Και αυτό…, που ο Λουίς τους καλύπτει, καλώς ή κακώς.
Μπορείτε να αγοράσετε τώρα Αλλάζοντας πολύ λίγο κάτι πηγαίνει από το να είναι καλογραμμένο σε κακό όσχεο, το νέο βιβλίο του Luis Piedrahita, εδώ: