Πολλοί από εμάς θυμόμαστε ακόμα την παραφθορά του Βαρουφάκης πιο μαχητικός εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που θυμάται από τη συντριβή των 29 (βελτίωση της παγκόσμιας κρίσης του 2020 χάρη στην πανδημία). Οπωσδηποτε Ταν το αποτέλεσμα ενός σχεδόν μεσσιανικού οράματος εκείνου του άντρα που ανέβασε τη φωνή του ως μεγάλος ρήτορας, το οποίο Μαρξ, για να μαστιγώσει ληθαργικές συγκαταβατικές συνειδήσεις με το τέρας της οικονομίας να καταβροχθίζει την Ελλάδα.
Και ότι αυτός ο Έλληνας οικονομολόγος δεν ήρθε να πει κάτι καινούργιο. Είναι φανερό ότι ο άκρατος καπιταλισμός δεν είναι ρεαλιστικός σε έναν κόσμο πεπερασμένων πόρων. Ότι οι τσάντες είναι η αμαρτωλή πόλη των απελπισμένων παικτών, είναι επίσης αλήθεια. Ότι δεν έχουμε λύση, το τρίτο μέρος ως συμπερασματική σύνθεση κλείνει κάθε συμπέρασμα.
Όχι όμως για αυτόν τον λόγο, μέσα σε μια μοχθηρή φανερότητα, πρέπει να σταθμεύσουμε τους υποστηρικτές της συνείδησης όπως ο Βαρουφάκης. Είναι το στερεότυπο ενός ανθρώπου που είναι πεπεισμένος και αποφασισμένος στη διαδρομή της ζωής του. Μια διαδρομή πριν από την οποία άλλοι μπορούν να στραφούν και ακόμη και να σταματήσουν για να τους ακούσουν.
Το κακό είναι ότι η προβολή αυτού του είδους των απαραίτητων διαλυτών χάνει τη σημασία του καθώς η αδράνεια επαναλαμβάνεται και η ρουλέτα συνεχίζει να μας σέρνει όλους. Ευτυχώς, τα βιβλία του παραμένουν ...
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Γιάνη Βαρουφάκη
Ο παγκόσμιος μινόταυρος
Με τον καιρό όλα φθείρονται. Και ακόμη και η μεγάλη αμερικανική αυτοκρατορία, που μέχρι χθες στόχευε να διοικήσει για πάντα το τιμόνι του κόσμου, φαίνεται να μπαίνει σε άγχος με το απρόβλεπτο των πανδημιών και των έκτακτων αναγκών στην Ασία. Αλλά για να ξέρουμε πού βρισκόμαστε είναι πάντα ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ποιο ήταν το προηγούμενο σχέδιο...
Ο Γιάνης Βαρουφάκης καταστρέφει τον μύθο ότι η χρηματοοικονομικοποίηση, η αναποτελεσματική ρύθμιση των τραπεζών και η παγκοσμιοποίηση ήταν οι αιτίες της οικονομικής κρίσης. Μάλλον, τα βλέπει ως συνέπεια ενός φαινομένου που γεννήθηκε τη δεκαετία του XNUMX, το οποίο αποκαλεί «Παγκόσμιο Μινώταυρο». Τόσο οι Έλληνες όσο και ο υπόλοιπος κόσμος διατήρησαν μια σταθερή ροή φόρων τιμής στο θηρίο, στέλνοντας μεγάλα ποσά κεφαλαίων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Wall Street και κάνοντας τον παγκόσμιο Μινώταυρο τον κινητήρα της παγκόσμιας οικονομίας.
Η κρίση στην Ευρώπη, οι συζητήσεις για τη λιτότητα εν όψει των δημοσιονομικών κινήτρων στις ΗΠΑ και η σύγκρουση μεταξύ των κινεζικών αρχών και της κυβέρνησης Ομπάμα για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι αποτέλεσμα ενός μη βιώσιμου και μη ισορροπημένου συστήματος. Ο Βαρουφάκης εκθέτει τις επιλογές που έχουμε στη διάθεσή μας για να επαναφέρουμε ένα μικρό ποσοστό καλής λογικής σε ένα παράλογο σύστημα.
Μια άλλη πραγματικότητα: Πώς θα ήταν ένας δίκαιος κόσμος και μια ισότιμη κοινωνία;
Βρισκόμαστε στο 2025. Πριν από χρόνια, μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, γεννήθηκε μια νέα μετα-καπιταλιστική κοινωνία, ένας γενναίος νέος κόσμος στον οποίο οι αρχές της δημοκρατίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης είναι πραγματικά ριζωμένες στην οικονομία.
Στο νέο του βιβλίο, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ένας από τους πολιτικούς, οικονομικούς και ηθικούς ηγέτες της εποχής μας, μας προσφέρει ένα συναρπαστικό και ευκίνητο όραμα αυτής της εναλλακτικής πραγματικότητας. Και το κάνει αντλώντας από τους σημαντικότερους στοχαστές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, από τον Πλάτωνα έως τον Μαρξ, καθώς και τα πειράματα σκέψης της επιστημονικής φαντασίας. Μέσα από τα μάτια τριών χαρακτήρων (φιλελεύθερος οικονομολόγος, ριζοσπαστικός φεμινιστής και αριστερός ειδικός τεχνολογίας) θα καταλάβουμε τι χρειάζεται για να δημιουργηθεί αυτός ο κόσμος, αλλά και ποιο είναι το κόστος για να γίνει αυτό.
Ένα μετασχηματιστικό όραμα που μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε τις ερωτήσεις και συμβιβασμούς που είναι το θεμέλιο όλων των κοινωνιών: πώς να βρούμε μια ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και δικαιοσύνης; Πώς να βελτιώσετε το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει η ανθρωπότητα χωρίς να ανοίξετε την πόρτα στο χειρότερο;
Μια άλλη πραγματικότητα απαντά σε μερικές από τις πιο πιεστικές ερωτήσεις του σήμερα για τον καπιταλισμό, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά μας προκαλεί επίσης να εξετάσουμε πόσο μακριά είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε για να πετύχουμε τα ιδανικά μας.
Συμπεριφέρεστε σαν ενήλικες
Τι σημαίνει να συμπεριφέρεσαι σαν ενήλικες στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα; Δεν είναι το χρηματιστήριο ένα ταμπλό για ιδιότροπα παιδιά που σκέφτονται μόνο να κερδίζουν όλο και περισσότερα χρήματα και να φτάσουν πρώτα στη γραμμή του τερματισμού;
Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να παίξεις. Και παρόλο που οι κανόνες μερικές φορές φαίνονται αυτοσχέδιοι, άλλες φορές άδικοι και πάντα συζητήσιμοι, δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να υποθέσουμε ότι ο κόσμος είναι ένας πίνακας παιδιών που παίζουν με το πεπρωμένο του κόσμου. Ένας από τους λίγους που προσπάθησαν ότι οι χώρες δεν ήταν κομμάτια για να παίξουν ξέρει πολλά για όλο αυτό το παιχνίδι: ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Την άνοιξη του 2015, οι διαπραγματεύσεις για την ανανέωση των προγραμμάτων διάσωσης μεταξύ της νεοεκλεγείσας ελληνικής κυβέρνησης του Σύριζα (του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος) και της τρόικας περνούσαν μια τόσο δύσκολη και συγκεχυμένη περίοδο που, σε μια στιγμή εκνευρισμού, η Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ζήτησε και οι δύο να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες.
Μέρος της σύγχυσης οφειλόταν στην εμφάνιση κάποιου που προσπαθούσε να αλλάξει τον τρόπο ανάλυσης της κρίσης χρέους στην Ελλάδα: ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης, υπουργός Οικονομικών, οικονομολόγος με εικονομαχικές ιδέες που περπάτησε στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες δερμάτινο μπουφάν και χωρίς γραβάτα. Το μήνυμα που κοινοποίησε ο Βαρουφάκης στους θεσμούς που διαπραγματεύτηκαν με την Ελλάδα ήταν σαφές: το χρέος που συσσωρεύτηκε από τη χώρα του ήταν απλήρωτο και θα ήταν ακόμη περισσότερο αν η λιτότητα που ζητούσαν οι πιστωτές της συνέχιζε να εφαρμόζεται. Δεν ωφελούσε να συγκεντρώνουμε τη μία διάσωση μετά την άλλη με περισσότερες περικοπές και αυξήσεις φόρων.
Αυτό που έπρεπε να κάνει η Ελλάδα ήταν πιο ριζοσπαστικό και άλλαξε τις οικονομικές ιδέες του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Σε αυτό το γρήγορο και συναρπαστικό χρονικό, ο Βαρουφάκης καταδεικνύει το ταλέντο του ως αφηγητή και εκθέτει τις συναντήσεις και τις διαφωνίες του με τους Ευρωπαίους πρωταγωνιστές της οικονομικής κρίσης, στις ατελείωτες συναντήσεις που έγιναν αυτούς τους μήνες. Με μια ασυνήθιστη σκληρότητα, αλλά και με κριτική αναγνώριση των λαθών της ελληνικής κυβέρνησης και των δικών του, δείχνει τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και τη διαπραγματευτική τους δυναμική, και τέλος την ελληνική παράδοση που συμβαίνει μετά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση.
