Ανακαλύψτε τα 3 καλύτερα βιβλία του Alberto Fuguet

Όταν κάποιος ρωτάει γιατί γράφει; Μπορείτε να προσπαθήσετε να δώσετε μια ακριβή απάντηση καταφεύγοντας σε κάποια έργα όπως το "Όπως γράφω" του Stephen King ή το "Γιατί γράφω" του Χαβιέρ ΡωμαίοςΤο Or μπορείτε απλά να εφαρμόσετε την τιτάνια στρατηγική του Αλμπέρτο ​​φουγκέτΤο Αυτή που για κάθε απάντηση ισχυρίζεται ότι "ακριβώς επειδή", ο λόγος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα μεγάλα πράγματα.

Όχι μάταια, ο Fuguet γράφει τα πάντα με ένα ολιστικό όραμα της αφήγησης. Βιβλία που άλλοτε είναι καθαρά μυθοπλασία και άλλοτε στηρίζονται στον ρεαλισμό του χρονικού, ή στην τσαχπινιά του δοκιμίου ή στη διερεύνηση βιογραφικών ουσιών... Η γραφή είναι αυτό. Συγγραφέας είναι κάποιος που αρχίζει να αφηγείται με μοναδικό ενδιαφέρον να αναδείξει αυτή την ιστορία, ή αυτήν την έρευνα ή την ιδέα ότι συνεχίζουν να χτυπούν τις πόρτες της φαντασίας.

Δεν είναι λοιπόν εύκολο για τον Fuguet να επικεντρωθεί στα καλύτερα μυθιστορήματά του ή στα καλύτερα δοκίμια του. Οι πολύ απατεώνες κάνουν ζιγκ -ζαγκ για σύγχυση. Γιατί υπάρχει ένας χώρος μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας στον οποίο όλοι ζούμε. Εκεί όπου τα κατώφλια είναι ομιχλώδη είναι εκεί που οι ιστορίες του Fuguet μας πιάνουν και μας κερδίζουν για την αιτία τους να κάνουν λογοτεχνία για τα πάντα.

Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Alberto Fuguet

Σούντορ

Ότι ο κόσμος της λογοτεχνίας είναι η ζούγκλα των συγγραφέων, δεν υπάρχει αμφιβολία. Μεταξύ των ανεξέλεγκτων εγωισμών, οι συγγραφείς κοιτάζονται μεταξύ τους με απειλητικά μάτια. Πρόκειται για τη διατήρηση του πρασίνου της γης του και τη γοητεία των μεγάλων ετικετών με το πολύχρωμο φτέρωμα της δημιουργικότητάς του που ειδωλοποιείται από αναγνώστες -φαντάσματα ...

Ιδιώδης, άγριος, Ο ιδρώτας είναι η κολοσσιαία ιστορία ενός συντάκτη που περιγράφει, με αυτοπεποίθηση και διαβρωτικό χιούμορ, τη λειτουργία και τις σχέσεις του λογοτεχνικού κόσμου, που σπρώχτηκε από την επίσκεψη και τις τυραννικές συμπεριφορές ενός σταρ συγγραφέα και του κακομαθημένου γιου του και προκλητικό.

Τυχερό για μια ανελέητη σάτιρα της έκθεσης ματαιοδοξίας που μπορεί να είναι οι περιοδείες των συγγραφέων στον Τύπο και οι απελευθερωμένοι εγωισμοί τους, αυτό το μυθιστόρημα είναι επίσης μια έρευνα χωρίς αναισθησία σε έναν γκέι υπόκοσμο όπου τα συναισθήματα υποβιβάζονται στο παρασκήνιο με την ανάπτυξη μιας σειράς εφήμερων και ακραίες σαρκικές σχέσεις, προωθούμενες από το Grindr, το επιτυχημένο κοινωνικό δίκτυο ομοφυλοφιλικών επαφών που χρησιμοποιεί ο Alf, ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος, με την ίδια συχνότητα με την οποία οι συντάκτες του τον χρησιμοποιούν ως σύμβουλο, σύμβουλο ή συνεργό. Εν τω μεταξύ, η πόλη του Σαντιάγκο, όπου περνούν οι λίγες μέρες που αφηγείται ο ιδρώτας, αποκτά μια ασυνήθιστη παρουσία που σπάνια μπόρεσε να της δώσει η χιλιανή αφήγηση.

Κόκκινο μελάνι

Η αναγνώριση ότι ως συγγραφέας αφήνετε πάντα κάτι από το δικό σας δέρμα στα έργα σας είναι μια καλή αφετηρία. Επειδή είμαστε άνθρωποι και τίποτα ανθρώπινο δεν μας είναι ξένο, όπως θα έλεγε ο σοφός ... Η ζωή μας είναι ένα μυθιστόρημα που όλο και περισσότερο φορτίζεται με μυθοπλασία όσο περνάει ο καιρός. Για να ξεκινήσουμε να γράφουμε είναι να εισέλθουμε πλήρως σε αυτούς τους μυστηριώδεις καθρέφτες με τους οποίους καταλήγουμε να παραμορφώνουμε τα πάντα.

«Ποτέ δεν πέρασα καλύτερα γράφοντας. Από τα μυθιστορήματά μου, αυτό είναι το πιο αυτοβιογραφικό, αλλά όχι για αυτό το πιο προσωπικό. Με το Red Ink προσπάθησα να καμουφλαριστώ, να επανεφευρίσκομαι, να κόψω τον εαυτό μου, να φύγω και ήταν ευχάριστο », γράφει ο συγγραφέας στον επίλογο της επανέκδοσης αυτού του ηλεκτρισμένου μυθιστορήματος, το οποίο διερευνά από ασυνήθιστες οπτικές τις συγκρούσεις της δημοσιογραφικής μάθησης , δουλειά, φιλία και σχέση πατέρα και γιου.

Ο Αλφόνσο, ένας νεαρός δημοσιογράφος στην πράξη για την εφημερίδα El Clamor, αφηγείται με ίλιγγο μια σειρά από αιματηρά γεγονότα που συνέβησαν στο Σαντιάγο τη δεκαετία του 80. Μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος διαδραματίζεται πάνω από το κίτρινο φορτηγάκι στο οποίο ο Αλφόνσο και οι σύντροφοί του αναφέρουν εγκλήματα, αυτοκτονίες κτλ και ατυχήματα ενώ μιλούν, συζητούν, αστειεύονται και προσπαθούν να διαβάσουν μια έντονη, ασφυκτική πραγματικότητα, για αυτούς πυκνή και ανάλαφρη ταυτόχρονα.

Αρχικά δημοσιεύτηκε το 1996 και έγινε ταινία στο Περού το 2000, η ​​Tinta roja σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στην αφήγηση της Χιλής που αργότερα θα γίνει υδατογράφημα στο έργο του Alberto Fuguet: αυτό του να παίρνεις απροσδόκητους δρόμους, πάντα.

Αποστολές τέλους κόσμου

Σε αυτό το υβριδικό βιβλίο, ο Alberto Fuguet απευθύνεται προσωπικά, αλλά με πολύ διαφορετικούς τρόπους, μια ιστορική χρονιά που ξεκινά με μια ολική έκλειψη, συνεχίζεται με μια πολλά υποσχόμενη άνοιξη που ξαφνικά δίνει τη θέση της σε ένα μεγάλο κοινωνικό ξέσπασμα και που επεκτείνεται σε ένα τεταμένο και φριχτό καλοκαίρι που οδηγεί σε μια πανδημία αδιανόητων διαστάσεων. Ιστορίες, ημερολόγια, σημειώσεις ανάγνωσης, διάλογοι, προβληματισμοί, ποπ χρονικά, αποφθέγματα και ακόμη και συνταγές μαγειρικής. «Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία ή χρονικό, αν και εν μέρει προέρχεται από εκεί, δεν είναι ούτε καθαρή μυθοπλασία, δεν είναι μυθιστόρημα, αν και μερικές φορές νομίζω ότι είναι, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα τρέιλερ αυτού που μόλις συνέβη», αναφέρει. . στην αρχή.

Οι σπάνιες και ταραγμένες εποχές στην οικεία, κοινωνική και πολιτική δεν είναι εύκολο να αφηγηθούν. Ωστόσο, ο Fuguet παίρνει μια ευκαιρία και δημιουργεί ένα έπος κατάρρευσης. Ο στόχος του ήταν τολμηρός: να καταγράψει συναισθήματα, περιβάλλοντα, φόβους, χαρακτήρες, πάρτι, αγωνία, γέλιο και ευχές που γεννήθηκαν μεταξύ 2019 και 2020. Φανταστείτε επίσης το μέλλον. Όλα αυτά, και περισσότερο, δίνουν μορφή σε αυτό το επείγον άλμπουμ που φροντίζει για όσα έγραψε ο ποιητής Frank O'Hara μια μέρα και αυτό είναι το επίγραμμα σε αυτές τις αποστολές από το τέλος του κόσμου: «Σε περιόδους κρίσης, πρέπει όλοι αποφασίζουμε ξανά και ξανά ποιον αγαπάμε ».