20 Απριλίου 1969. Τα ογδόντα γενέθλιά μου
Σήμερα είμαι ογδόντα χρονών.
Αν και δεν μπορεί ποτέ να χρησιμεύσει ως εξιλέωση για τις τρομακτικές αμαρτίες μου, μπορώ να πω ότι δεν είμαι πια ο ίδιος, ξεκινώντας από το όνομά μου. Τώρα με λένε Φρίντριχ Στράους.
Ούτε σκοπεύω να ξεφύγω από οποιαδήποτε δικαιοσύνη, δεν μπορώ. Για συνείδηση πληρώνω την ποινή μου κάθε νέα μέρα. "Ο αγώνας μου«Theταν η γραπτή μαρτυρία του παραληρήματός μου, ενώ τώρα προσπαθώ να διακρίνω τι πραγματικά έχει απομείνει μετά το πικρό ξύπνημα στην καταδίκη μου.
Το χρέος μου απέναντι στη δικαιοσύνη των ανθρώπων δεν έχει νόημα να το συλλέξω από αυτά τα παλιά κόκαλα. Θα άφηνα τον εαυτό μου να καταβροχθιστεί από τα θύματα αν ήξερα ότι ανακούφισε τον πόνο, αυτόν τον ακραίο και ριζωμένο πόνο, παλιό, μπαγιάτικο, προσκολλημένο στην καθημερινή ζωή μητέρων, πατέρων, παιδιών, ολόκληρων πόλεων για τους οποίους το καλύτερο θα ήταν αν δεν είχα γεννηθεί.