3 labing kaayo nga libro ni Luis Mateo Díez

Mga singkwenta ka libro ug hapit tanan ang labing kadako nga nakolekta nga mga pasidungog sa panitikan (uban ang summit sa Cervantes Award 2023) isip opisyal nga pruweba aron maseguro nga kita naghisgot bahin sa gidaghanon ug kalidad. Luis Mateo Diez mao ang usa ka hinungdanon nga magsusugilanon sa istorya sa atong panahon, mabungahon ingon Jose Maria Merino kang kinsa masiling nga siya nagsulat usa ka tandem sa kaliwatan ug sa dili ikalimod nga katakus sa paglalang. Alang sa kanilang duha wala’y panic sa usa ka blangko nga panid.

Sa pag-atubang sa daghang mga istorya, Gidumala ni Mateo Díez ang tanan nga swerte ug sa diha nga kini daw gisugdan sa usa ka Kafkaesque surealismo o bisan mga nota sa dystopian sci-fi (nag-compose sa usa ka kahayag nga talan-awon nga gikan sa elucubrate sa usa ka existentialist tono), ingon nga siya mikupot sa yuta uban sa nga telluric realismo sa costumbrismo ug kasuod diin ang iyang paglalang sa Celama concentrate singular nga pwersa. Mga nobela, istorya, sanaysay ug leyenda. Ang punto mao ang pagsulat ingon usa ka hinungdanon nga kabilin.

En usa ka tagsulat nga nahinungod sa panitikan ingon usa ka hinungdan nga sukaranan Kini kanunay nga delikado nga itudlo ang iyang labing kaayo nga mga buhat. Tungod niini nga hinungdan, sa kini nga okasyon, labi sa kaniadto, kinahanglan nga ipunting nga sa hilisgutan, sa rekomendasyon kaysa sa determinasyon, ingon, dugang pa, dili gyud mahimo kung dili.

Nag-una nga 3 girekomenda nga libro ni Luis Mateo Díez

ang tuburan sa edad

En los mundos más grises, miserables y desprovistos de esperanza, entregarse a lo abominable es parte de la rutina hacia la supervivencia. Cultivar imaginación y color en ese erial es un ejercicio de esperanza que solo está a la altura de los últimos humanos. Esos que se empeñan, pese a todo, en seguir dotando a la noción de lo humano patrones morales tan extrañantes, entre lo decadente, como necesarios.

Corren los penosos años cincuenta en una ciudad de provincias sumida en la penuria y el olvido. Los integrantes de una peculiar Cofradía (más encaminada a lo etílico y a lo esotérico que a los rigores de la penitencia) inician una noche una disparatada aventura, dirigida al hallazgo de una mítica fuente de aguas virtuosas, de la que un día bebió, a lo que parece, un eximio canónigo de dilatada memoria.

La aventura de los cofrades marcará la línea simbólica a partir de la cual se abrirá una vía de escape del mundo estrecho y ramplón que les rodea. Y ese será, naturalmente, el tema sustancial de la novela: el enfrentamiento entre la vida real y la imaginaria, la lucha entre el disparate (teñido también de inocencia) y lo convencionalmente establecido por una sociedad sin imaginación.

El amo de la pista

Sin música, con las luces apagadas. El amo de una pista donde no suena nada ni nadie baila. El abismo es esa oscuridad que queda después de terminar la última canción, y donde nada se alcanza con manos ni con pies. Toda vida necesita una sintonía reconocible que nos haga movernos. En otro caso quedamos expuestas a sonidos monocordes como insanas obsesiones; a agudos que espantan y graves que subsumen la voluntad hasta el convencimiento de que nunca hubo música para uno. Solo los nuevos tonos de cualquier creencia reveladora.

Cantero es un joven desorientado y sin voluntad que no sabe qué hacer con su vida. Perdió a sus padres y ha sido expulsado de la casa de su tío, que se siente traicionado por él. Vive a la que salta y acaba a merced de Cirro Cobalto, un personaje que lo enreda de mala manera y lo mantendrá bajo sus órdenes con extrañas encomiendas. Otros dos misteriosos personajes, Denís y Lombardo, intervendrán en los acontecimientos que le llevarán a las más inesperadas situaciones, entre el riesgo y la irrealidad de lo que pudiera parecerse a una disparatada película.

El amo de la pista es una novela plena de ingenio e imaginación prodigiosa sobre la vulnerabilidad y la capacidad de manipulación de los seres humanos y la peligrosa fascinación de los mistificadores. Una fábula que puede inquietarnos, si pensamos en el mundo en el que estamos gobernados. En ella, Luis Mateo Díez se muestra de nuevo como uno de los creadores más originales de la literatura española actual.

Kabatan-onan nga Crystal

Ang matahum mahuyang. Bahin kini sa kapalaran sa nag-usab-usab nga kalibutan. Ang kabatan-onan sa kaugalingon usab adunay ideya sa pagkaanaa ingon ka bug-os sa ingon kini lumalabay ra. Ug tingali didto magsugod ang labing kadaghan nga mga kalisdanan sa labing matahum nga edad.

Todas las contradicciones se observan con el tiempo como lagunas, algo así como inconcreciones vividas entre hormonas pujantes y neuronas rabiosas de actividad. Hasta que una amarga lucidez nos devuelve a la idea de que no. Todo aquello de la juventud fue lo auténtico, lo completo, lo esencial.

Gikan sa pagkahamtong, nahinumduman ni Mina ang iyang pagkabatan-on nga ingon nahikalimtan sila nga mga bayanan gikan sa usa ka daan nga sine. Kini ang mga panumduman sa usa ka panahon kung kanus-a wala’y pahulay ug hilas nga si Mina nga malinglahon nga gipahinungod ang iyang kaugalingon sa pagtabang sa uban ingon usa ka paagi sa pag-asumir sa iyang kaugalingon nga mga kakulangan. Gusto nga higugmaon ang ilang katuyoan. Ingon sa nahunong ang iyang kaugalingon nga paglungtad, nahukman sa usa ka pagkatangoy nga gikan diin gisulayan niya nga makalikay sa pagpuyo sa mga tawo sa iyang palibut.

En Kabatan-onan nga Crystal Gihatag ni Luis Mateo Díez ang nagsulti nga tingog sa usa ka nuanced ug Moving character nga babaye, nga napikas taliwala sa kalibog sa iyang mga impulses ug emosyon, ug nga kauban sa uban pang mga nagmahal ug chimerical nga mga binuhat diin ang mga kinutuban sa panaghigalaay ug paghigugma adunay kalagmitan nga madaot.

Narrador magistral, dotado de una capacidad extraordinaria para la evocación y un dominio del lenguaje en la mejor herencia de nuestros clásicos, Díez deslumbra en esta novela sobre la juventud, esa etapa de la vida en la que todo es posible, pero también frágil, como el cristal de una copa delicada que contuviera la esencia de lo que acabaremos siendo.

Uban pang girekomenda nga mga libro ni Luis Mateo Díez

Ang mga tigdumala sa sidereal

Ingon usa ka sukwahi sa malumo ug dili maayo nga pagsaysay bahin sa kabatan-onan nga gitumong sa tagsulat sa miaging nobela, kini nga uban nga istorya naghunahuna sa antithesis nga laraw, ang pamaagi sa ubang poste diin ang tanan nga biyolohikal ug pangisip naghimog usa ka dili maayong symphony, usahay mahika sa kagubot niini.

Ang El Cavernal, kung diin kini nga nobela gihimo, mahimo’g ingon usa ka maabiabihon nga katukuran nga puno sa tigulang nga mga tawo sa lainlaing mga lahi ug gidumala sa mga igsoong babaye nga Clementine. Mahimo usab nga hunahunaon nga kini usa ka aerolith nga nahimulag gikan sa pipila ka stratospheric nga labaw sa diin ang edad o oras wala’y kalabutan sa mga nagpuyo niini. O, sa katapusan, sa usa ka barko nga kawanangan nga mogikan uban ang labing utokan ug chimerical nga tigulang nga mga lalaki, nga gikidnap.

Sa bisan unsang kaso, kung unsa ang mahitabo sa Cave wala'y bisan kinsa nga mag-ayo niini ug ang tanan naapil sa usa ka klase nga buang nga panimpalad nga gitagna nga peligro. Ang nobela nga nagdala sa amon sa kana nga pagtukod mahimo’g kataw-anan ug, sa parehas nga oras, misteryoso ug dili makalibog.

Ang hulagway sa taliwala sa ekspresyonista ug surealista diin kini gisulat ug gilaraw adunay makahulugan nga hangin sa mga hitabo ug karakter nga lisud kalimtan, bisan kung kinahanglan adunay peligro nga mahimong mga magbabasa nga dili mabalhin sa Cave, usa ka kasinatian nga sama ka makatugaw niini. makalingaw

Ang kahoy sa mga sugilanon

Ang imahe sa titulo sama sa sine sa Tim Burton. Ang gituohang pag-usik sa imahinasyon nga gitumong sa hinanduraw nga ideya nagtapos sa pagkarga sa bukag sa usa ka pag-ani sa mga lami nga prutas, managlahi apan gikan sa parehas nga kahoy diin ang kamubo sa mga pagsaysay nakakonektar sa kusganon nga walay katapusan nga hinanduraw sa istorya ingon usa ka dili masayup nga pagpadala kinsa ang kita na.

«Ang paghiusa sa mga istorya nga akong gisulat ug gipatik sa usa ka taas nga panaw sa kompyuter tali sa 1973 ug 2004 dili sayon ​​alang kanako. Ang mga istorya wala na sa kamot, ang mga nobela labi nga nahigot sa akon, bisan kung kinahanglan ko usab nga isugid ang akong kahimtang sa tapulan nga tag-iya sa akong mga tinuohan. Ang nahasulat na kanunay nga nakapainteres kanako labi pa sa giuswag nga proyekto, ug ang pagkahilig sa mga imbensyon alang sa dili pagpahibalo sa ngalan kanunay nga nakadani kanako.

Ang mga istorya wala nakuha sa nawala ug nakuha nga mga libro, sa tagsatagsa nga koleksyon, usab sa mga libro nga dili istrikto bahin sa mga istorya, libro diin adunay mga istorya ingon man uban pang mga butang. Aron sila magkahiusa mao ang pag-ila kanila, aron sila makabalik ug makuha ang pagkamakanunayon sa mga sanga sa kahoy diin sila nahisakop.

Wala’y duhaduha adunay sulud sila nga dili mabalhin nga mga timaan sa akong kalibutan sa panitik, lainlain nga mga kusog ug mga nahibal-an ug mahimo pa nga tubagon ang magkasumpaki nga mga interes ug hagit, pagkahuman sa pag-anod sa daghang mga tuig. Ang kahingpitan sa kalimot, ang moral ug katahum nga ambisyon nga ang usa ka fiction dili kinahanglan usa ka tag-iya, maayo kaayo nga katugbang sa ambisyon sa usa ka hingpit nga istorya, ingon imposible nga kini hinungdanon.

Wala'y kapilian nga magkumpyansa nga mga istorya, ang kinabuhi nga nakuha sa fiction kinahanglan kanunay nga labi ka kusgan kaysa sa tinuud.

Ang limbo sa mga sinehan

Usa ka gihulagway nga gidaghanon aron makadugang sa bag-ong mga aspeto sa paglalang sa usa ka bibliograpiya nga halos dili masabtan sa usa ka bag-ong magbabasa sa iyang trabaho. Usa ka tinuod nga kalipay alang sa usa ka ilustrador sama ni Emilio Urberuaga nga hingpit nga nagsagol niini nga duality sa mga letra ug mga imahe, sa mga intensyon sa pagsaysay, mga eksena ug mga simbolo.

Labaw pa sa usa ka sugyot nga sama niini nga midangop sa meta aron matubag ang cinematographic isip arte apan usab trompe l'oeil, idealization ug realidad, ang mga karakter ug ilang mga aktor... kinabuhi sa esensya nga pagbalhin gikan sa usa ka kilid sa screen ngadto sa ang uban sa usa ka existential osmosis nga nagbilin sa tanan nga juice.

Sa dose ka mga istorya nga naglangkob sa The Limbo of the Cinemas, si Luis Mateo Díez, usa sa labing giila ug gihatagan og award nga magsusulat sa atong nasud, nagdala kanato sa sulod sa mga sinehan. Kini usa ka pagbiyahe sa nangagi, ug usab sa karon, kung unsa ang mahitabo sa usa ka mangitngit nga kwarto kung ang mga protagonista sa mga pelikula nabuhi ug nangadto sa mga stall, o mga Martian nga mitugpa sa sinehan sa Cosmo sa Bericia, o usa ka pagpatay sa mga Clarities sa sinehan... Gipakita ni Luis Mateo Díez kanato niining talagsaong libro ang iyang labing makalingaw ug makalingaw nga bahin aron paghatag ug pasidungog sa mga sinehan, nga maanyag nga gihulagway sa bantugang Emilio Urberuaga.