ከእንግዲህ ተስፋ አልያዝም። ወደ ውስጤ ጠልቄ ገብቻለሁ ፣ ወደ ሀሳቤ ፀረ -ፓፓዶች ፣ ነፍሴ ወይም ቆዳዬ የሸፈነውን ሁሉ። እኔ ግን ባዶ ቦታ ውስጥ አልቆምም። ሊቋቋሙት የማይችሉት የተረጋጋና ጨለማ እንደመሆኑ መጠን ከእኔ በታች ውቅያኖስ ይዘረጋል።
ሁሉንም ታሪኮቼን እና ልብ ወለዶቼን ጽፌያለሁ ፣ አሁን ውድቅ ሆኖ የቆየ የትርፍ ጊዜ ማሳለፊያ። በታሪኮቼ አማካኝነት እያንዳንዱን አማራጮች እየመዘነሁ ፣ ወደ መድረሻ የሚያመለክቱትን እያንዳንዱን መንገድ በመጓዝ ሁሉንም ሊሆኑ የሚችሉ ሕይወቶቼን አሳደግኩ። በእርግጠኝነት ለዚህ ነው ምንም የቀረኝ። እራሴን ደክሞኛል።
እርምጃዎቼ ሁል ጊዜ በኖርኩበት ከተማ ባልታወቁ ጎዳናዎች ውስጥ ያለ መንገድ ይመሩኛል። አንድ ሰው ፈገግ እያለ ሰላምታ ይሰጠኛል ፣ ግን እኔ ሌላ ሰው ላለመሆን በብዙ እንግዳ ፊቶች መካከል እንደተደባለቀ ይሰማኛል። እኔ የምረዳው መጨረሻው ወደ አሳዛኝ የተሻሻለ ዜማ ወደሚሠራው የፉጨት ድምፅዬ ነው።
ከረጅም ጊዜ በፊት ከተጀመረው የሕይወት ልምምድ የተወሰደ በጥንት ትዝታዎች መካከል እጓዛለሁ። እነሱ ምናልባት በጭራሽ የማይከሰቱ አፍታዎችን በማዋሃድ በሐሰተኛ መግለጫ ጽሑፎች በማስታወሻዬ ሴፒያ ምስሎች ሊምቦ ውስጥ ያቅዳሉ።
የርቀት ክፍል ጥርት ያለ ይመስላል ፣ እኔ ግን ስለ ዛሬው ዋና አካሄድ ለማሰብ ከሞከርኩ ለብዙ ዓመታት ያልበላሁ ይመስላል። በዝቅተኛ ድምጽ አስተያየት እሰጣለሁ - “የፊደል ሾርባ”።
ወደ አሮጌ መናፈሻ እመጣለሁ። እኔ ቢያንስ አንድ ጊዜ እዚያ እንደሆንኩ ስለገመትኩ “አሮጌ” እላለሁ። እግሮቼ እርምጃዎቹን ያፋጥናሉ። አሁን ሁል ጊዜ መንገዱን የያዙ ይመስላል። እነሱ በ “አሮጌ” በደመ ነፍስ ተነድተው ተንቀሳቀሱ።
በአእምሮዬ ውስጥ ሁለት ቃላቶች ተገለሉ - ካሮላይና እና ኦክ ፣ እንደዚህ ባለው ደስታ ቆዳዬን ቆልጠው ፈገግታዬን ቀሰቀሱ።
እሷ እንደገና ትጠብቀኛለች ፣ በአንድ መቶ ዓመት ዛፍ ጥላ ውስጥ። በየቀኑ ማለዳ እንደሚሆን አውቃለሁ። እስረኛ ለመጨረሻ ጊዜ ያቀረብኩት ጥያቄ ነው ፣ በእኔ ሁኔታ የአልዛይመርን ፍርድ በሚመለከት በየቀኑ የሚደጋገም ልዩ መብት ነው። ከዚህ የጭካኔ የመዘንጋት ዓረፍተ ነገር በላይ እራሴን እንደገና አስተዳድራለሁ።
የእኔ እርምጃዎች የእኔን ጀብዱ የሚደመደመው ከምወዳት ካሮላይና ፊት ለፊት ፣ ለዓይኖ close በጣም ቅርብ ፣ ምንም እንኳን የተረጋጉ ናቸው።
"በጣም ጥሩ ውዴ"
እሷ ጉንek ላይ ስትስመኝኝ ፣ ብርሃኑ እንደ አጭር እና ግሩም የፀሐይ መውጫ በውቅያኖስ ላይ ለጥቂት ጊዜ ይወድቃል። እንደገና ሕያው ሆኖ ይሰማኛል።
መወለድ በዚህ ዓለም ለመጀመሪያ ጊዜ የመድረስ ጉዳይ ብቻ አይደለም።
"ዛሬ የፊደል ሾርባ አለን?"