עס זענען פאראן בעסט-פארקויפער מחברים, וואס פילן זיך נישט באקוועם, אויב זיי פילן נישט אויס זייערע וואלומינאָוס ביכער מיט עטלעכע הונדערט בלעטער. עס מיינט אַז אַ לאַנג פּיידזשינג גיט מער פּרעסטיזש צו געשעפט ליטעראַטור. אָדער לפּחות דאָס איז דער געדאַנק וואָס רעזאַנייץ אין דעם קאָמפּלעקס פון די שרייבער אויף פליכט ...
אן אנדער זייער אַנדערש זאַך איז דער פאַל פון נינאָ האַראַטיסטשווילי. ווײַל די דאָזיקע נאַטוראַליזירטע דײַטשישע שרײַבערין (כאָטש מיט טיפֿע גרוזינישע וואָרצלען) סינטעזירט שיין אין אירע ביכער, וואָס האָבן, פּאַראַדאָקסיש, לכל הפחות 600 זייטן. און אויב אין אַזאַ אַ ברייט פּלאַנעווען איר ינטערפּריץ אַ גוואַלדיק סינטעז ווערק, עס איז קיין צווייפל ווייַל עס בלייבט נאָר לעבן, עסאַנס, גענוי דיסקריפּשאַנז, ריין און שווער פּלאַנעווען אָן אַרטיפיסיעס פֿון די רוחניות און פסיכאלאגישן טיפקייט פון זיין אותיות. פֿאַרשטייט זיך, מיט עטלעכע מליצות, וואָס אַ שרײַבער מיט אַזאַ ברייטן פּלאַנעווען פאָרמירונג קען זיך גוט פאַרגינען.
עס איז אַלע וועגן ענדזשויינג זיך. און צו לערנען און עמפּאַטייז. ראָמאַן איז צו פאָרשלאָגן דעם עליקסיר פֿאַר פארשטאנד אַז פילע פון אונדז שוין רוטינלי האָבן אין די אַנטרום פון חלומות. א גרויס בוך וואָס אַקאַמפּאַניז איר פֿאַר עטלעכע נעכט ענדס ווי אַ טראַוואַלינג באַגלייטער, אַ ליבהאָבער צווישן דיין שיץ. נינאָ ווייסט ווי צו געבן אונדז די קליין פּלעזשערז מיט וואָס צו ענדיקן גרויס יעדער טאָג.
Top 3 רעקאַמענדיד ראמאנען פון Nino Haratischwili
דאָס אַכטע לעבן
"מאַגיש ווי איין הונדערט יאָר פון סאָליטודע, טיף ווי די הויז פון שטימונג, מאָנומענטאַל ווי אַנאַ קאַרענינאַ»א ראָמאַן וואָס איז ביכולת צו סאַמערייז אַספּעקץ פון גאַבריעל גאַרסיאַ מאַרקעז, די Isabel Allende און טאלסטאי, ווייזט אויף די אוניווערסאלע פון די אותיות. און דער אמת איז, אַז צו דערגרייכן דעם עקסאַלאַנס הייבט זיך שוין דער ראָמאַן פֿון מער ווי טויזנט זייטן. פון קורס, עס קען נישט זיין גרינג צו סינטאַסייז אין אַ איין ראָמאַן אַזוי פיל ינספּעריישאַנאַל רעפֿערענץ פון דער ערשטער סדר. די קשיא איז צו דערקלערן אויב די באָמבאַסטיש פּרעזענטירונג ענדלעך קאָראַספּאַנדז צו די ווערק פון דעם יונג דייַטש שרייַבער ...
גאָרנישט בעסער ווי טאן אַ אָפנהאַרציק געניטונג אין ינטראָוספּעקשאַן צו פּרובירן צו דערציילן אַ געשיכטע מיט גראָונדס. דער מחברס אייגענע גרוזינישע אָריגינס דינען צו געפֿינען אַ מין ווײַטן צײַטווײַליקן פֿאָדעם, וווּ אַלץ קען באַרעכטיקן, אַפֿילו אַ יאָרהונדערט שפּעטער. צווישן די גענעטיק מאַסע, די שולד און די טראַנסמיסיע פון שטיק פון נשמה פון איין דור צו אנדערן מיר געפֿינען די דערציילונג סוסטענשאַן. ווייַל מיר זענען מערסטנס קאַמפּאָוזד פון וואַסער אין די אָרגאַניק און פֿון די פאַרגאַנגענהייט אין אַלץ אַנדערש. ווען מיר געפֿינען אַ ראָמאַן וואָס דערקלערט די סיבות פֿאַר זיין אַ מענטש, מיר ענדיקן זיך מיט אונדזער אייגענע סיבות.
און טאָמער דערפֿאַר איז דער ראָמאַן פֿאַרגלײַך מיט עטלעכע אַנדערע אין דער געשיכטע פֿון דער אַלוועלטלעכער ליטעראַטור אין טערמינען פֿון די פֿאַרשיידענע מאַניפעסטאַציעס פֿון רעאַליזם, פֿון די סאַמע אַראָפּגעפֿאַלענע ביז די מאַדזשיקאַלסטע פֿאַרבונדן מיט גאַבאָ.
מי ר זײנע ן געפאר ן פו ן דזשארזי ע אי ן יא ר 1917 , אײדע ר ז י אי ז אויפגעגעס ן געװאר ן דור ך דע ר סאװעטן־פארבאנד . דאָרט טרעפן מיר סטאַסיאַ, אַ פרוי מיט צעבראכן חלומות און ליב געהאט צעבראכן דורך די רעוואָלוציע וואָס וואָלט סוף אין דער רעפובליק. און דעמאָלט מיר געגאנגען צו 2006 צו טרעפן ניס, אַ אָפּשטאַמלינג פון אַז פאַרכאָלעמט סטאַסיאַ פייסט מיט איר צוקונפט. די ינטערים צווישן די לעבן פון סטאַסיאַ און ניס איז געזען ווי אַ סצענע פול פון יקסייטינג ינטער-סטאָריעס, סודות און שולד.
עס איז שטענדיק אַ צינגל וואָס ענדיקט זיך קאַנעקטינג די אַנפינישט געשעפט פון אַ משפּחה. ווייַל עס איז יקערדיק צו בויען פּערזענלעך געשיכטע אין סדר צו פאָרויס אָן מאַסע. דער צינגל ענדיקט זיך ווי ניס ס פּלימעניצע, אַ בונטאַריש מיידל געהייסן ברילקאַ וואָס דיסיידז צו אַנטלויפן איר סאַפאַקייטינג לעבן צו פאַרפאַלן אין קיין אנדערע פּלאַץ אין אייראָפּע וואָס סאָונדס ווי מאַדערנאַטי, אַפּערטונאַטיז און אַ ענדערונג פון לעבן.
דאַנקען צו דעם זוכן פֿאַר ברילקאַ וואָס ניצט גאָר ניס, מיר אַרייַן די וויטאַל קאַמפּאַזישאַן אין די שאָטן פון די שטימונג פון נעכטן. אַ טראַגיקאָמעדיע, וואָס ברענגט אַוודאי דאָס פֿאַרבלענדנדיקע שײַן פֿון דעם קלאַסישסטן רוסישן רעאַליזם מיט דער עמאָציאָנעלקייט פֿון אַנדערע ליטעראַרישע פּערספּעקטיוון, איינגעווייקט אין דער ווירקלעכקייט, נאָר אויסגעבויט אויף די ברעגן פון אַנדערע ליטעראַרישע ברייטהאַרציקייטן.
די קאַץ און די אַלגעמיינע
די אָנקומען פון די שרייבער נינאָ מיט אַן אַנפּראַנאַונאַבאַל פאַמיליע איז געווען דער ומגעוויינטלעך פאָלקס סיקלאָון פֿאַר אַ זשאַנראַ מיט פיל היסטאָריש בעלעטריסטיק, אָבער לאָודיד מיט גענוג סאָוסיאַלאַדזשיקאַל און דזשיאָופּאַליטיקאַל אָוווערטאָונז צו יבערשרעקן בעסצעלער לייענער. דאָס אַכטע לעבן דאָס איז געווען אַן אַקט פון ויסגלייַך צווישן די סאַפּאָוזאַדלי טראַנזענדאַנט ליטעראַטור פֿאַר קוואַליטעט און אָנזאָג און די בעסצעלער, ווי פאַרשעמט ווי בעסאָד בענקשאַפט פֿאַר קיין שרייַבער.
די וואָג צו דערגרייכן אַלעמען קען ניט זיין דורכגעקאָכט אַחוץ פֿאַר די פאַרלענגערונג פון די אַרבעט. גאָרנישט קענען זיין סינטיסייזד אָן געלאזן היפּש פּאַרץ אין די רערנ - ליניע, אַזוי אַז עטלעכע לייענער אָדער אנדערע קענען הנאה אַזאַ אַ ריזאַנדינג פּלאַנעווען.
און איצט נינאָ קערט זיך מיט אן אנדער גרויס ראָמאַן מיט זיין מאַגיש פאָרמולע וועגן די פּאַראַלעל דעסטיניז פון לענדער און פאַמיליעס, די גרויס דזשיאָופּאַליטיקאַל מווומאַנץ און די קליין פּראָגרעס צו ניצל. די מאַדזשיקאַל קאַנטראַסט פון וואָס נינאָ געמאכט זיין באַזונדער סצענע פול פון שולד, מעלאַנכאָליש, העאַרטברעאַק, תאוות, סיקריץ און אַלע סענסיישאַנז איר האָט געהאלטן ווי אַ אַנפערגעטאַבאַל כאָר פון אַ גרויס זאַץ.
טשעטשניע, 1995: נוראַ חלומות פון אַנטלויפן פון איר דאָרף, ווו קלאַנז הערשן די געזעץ און מלחמה טרעטאַנז צו צעברעכן אַלע איר פרייהייט חלומות, וואָס פֿאַר איר פאָקוס אויף איר מערסט טייַער פאַרמעגן, אַ רוביק ס קוב. דערווייַל, אין מאָסקווע, דער יונג רוסיש אַלעקסאַנדר אָרלאָוו פארלאזן די ליבע פון זיין לעבן צו גיין צו די פראָנט.
צוואַנציק יאָר שפּעטער, דער יונג יידיאַליסט און לייענער איז געווארן אַ אָוליגאַרק באַוווסט אין בערלין ווי די אַלגעמיינע, און מעמעריז פון יענע יאָרן פון מלחמה כאָנט אים. דערנאָך ער גייט אויף אַ רייזע אין זוכן פון די קאַץ, אַ מיסטעריעז יונג אַקטריסע וועמען ער געזען פֿאַר די לעצטע מאָל מיט אַ רוביק ס קוב אין איר האַנט. שולד, אַטאָונמאַנט און גאולה פירן דעם רייזע אין וואָס אַלעמען טרייז צו געפֿינען זייער אָרט.
דאָס פאַרפאַלן ליכט
אָן ליכט עס איז גאָרנישט. דערפֿאַר האָט גאָט דאָס געזאָגט איך סאַם לוקס וועלט. אַלץ דעפּענדס אויף דעם ערשטער שטראַל וואָס ברייקס אויס אין מזרח. און כאָטש עס מיינט אַז עס קען קיינמאָל פאַרטאָג ווידער, קלעריטי שטענדיק ימפּאָוזינג זיך. איר נאָר האָבן צו צוטרוי אַז די פינצטערניש וועט יווענטשאַוואַלי דיסאַפּייט איין וועג אָדער אנדערן.
דער XNUMXסטער יאָרהונדערט קומט צו אַ סוף, און אין דער סאָוועטישער דזשאָרדזשאַ ווערן די געשרייען אויף זעלבסט-באַשלוסן העכער. דער גורל פון פיר ראַדיקאַללי פאַרשידענע גערלז איז לינגקט דורך די הויף וואָס סעפּערייץ זייער הייזער אין אַ טביליסי קוואַרטאַל. צוזאַמען, דינאַ, נענע, יראַ און קעטאָ, די דערציילער, נאַוויגירן דעם סוף פון קינדשאַפט און דער אָנהייב פון דערוואַקסן לעבן, דערפאַרונג זייער ערשטער גרויס ליבע און פּנים גוואַלד און ומזיכערקייט וואָס ויסבראָך מיט די זעלבסטשטענדיקייַט פון דער מדינה און דעם אָנקומען פון אַ טערביאַלאַנט דעמאָקראַסי וואָס וועט סוף אַרויף עפן אַ יניסקייפּאַבאַל ריס צווישן זייער משפחות.
מיט עקאָוז פון Elena Ferrante, La Luz perdida איז אַן עפּאָס פון פרענדשיפּ און ביטרייאַל אין דעם קאָנטעקסט פון אַ לאַנד וואָס הייבט צו נעמען זיין ערשטער טריט, אַ רעוואָלוציע וואָס דעוואַסטייץ די יוגנט און אַ קעסיידערדיק קאַמף קעגן אַ צוקונפֿט פון צעשיידונג און ווייטיק.
ויסגעצייכנט שרייבער. די פּאַנאָראַמאַ, וואָס ער אַנטוויקלט אין זײַן שרײַבן, איז מאָנומענטאַל, תּמיד אָריענטירט, תּמיד גענוי בײַם אַרומרינגלען די פּאַרשוינען און אויסמיידן עקסטרעמע סיטואַטיאָנס. ברילקאַ איז אַ גאַנץ סאַגע און אין דער אמתן, דאָס בוך מיינט קורץ פון אַזוי טיף. איך לייענען וועגן דזשאָרדזשאַ, איך בין זייער אינטערעסירט אין זייַן קלאָר הימל און געאָגראַפי.
דאַנקען דיר זייער פיל פֿאַר דיין בייַצייַטיק באַמערקונגען, Efrain!