Sa kalagitnaan ng umuusbong na panitikan ng Latin American at ang mga surealistang alon ng naitatag na ika-XNUMX siglo, Alejo Carpentier nagtayo ito ng mga tulay sa pagitan ng Europa at Timog Amerika.
Ang kanyang bukas na espiritu ay ginawang posible na ang mayamang halo ng mga kultura at mga ugali na palaging inilalapit ang tagalikha sa kabutihan. Isang kabutihan na, sa mga panahong iyon sa Latin America, ipinahayag Cortazar at si Carpentier mismo.
El imahinasyon ni Alejo Carpentier kaya nitong hawakan ang lahat. Ang mahiwagang impluwensya ng surealismong iyon na may kakayahang mabulok ang katotohanan upang isiping muli ito bilang isang bagong palaisipan, ginawang posible para sa kanyang panukalang salaysay na lumipat mula sa totoong mga kaganapan patungo sa pinakamalalim nitong pagpapalit.
Ang pantasya ay naging pagbubuo ng lahat ng totoo, mga imahe at talinghaga na may kakayahang ipakita sa amin kung ano ang katumbas sa amin lahat bilang mga tao, kung ano ang tumutugma sa anumang lipunan dito at doon. Ang paghihiwalay bilang posibilidad na malaman muli ang mundo mula sa espiritwal at materyal na pagbunot.
3 mahahalagang nobela ni Alejo Carpentier
Ang kaharian ng mundong ito
Ang Haiti ay kumakatawan sa pagpapalaya ng mga mamamayang Timog Amerika. Ang mga unang pag-alsa nito ang naging daan para sa pagtuklas ng bawat bansa sa Timog Amerika bilang isang bagay na malaya mula sa hindi mapigilan na mga pagkilos na kolonya. Ilagay na tulad nito, sa mga layko sa kasaysayan ng Haitian maaari itong parang isang hindi nakakaintindi na argumento. Ang nakakatawang bagay ay kung paano ito sinabi ni Carpentier ...
Buod: Ang isang nobelang inilarawan ni Mario Vargas Llosa bilang "isa sa pinaka kumpletong nagawa ng wikang Kastila", ang El Reino de este mundo (1949) ay muling likha sa isang walang kapantay na paraan ng mga kaganapan na, sa pagitan ng ika-XNUMX at ika-XNUMX na siglo, na nauna nang sumunod sa Haitian pagsasarili.
Pinasigla ng kamangha-manghang orihinal na kwento at paggamit ng isang mahusay na utos ng mapagkukunang pagsasalaysay, pinasimulan ni Alejo Carpentier (1904-1980) ang mambabasa, salamat sa kapangyarihan ng kanyang salita, sa isang masigla, ligaw at maalamat na mundo kung saan lumiwanag sila gamit ang kanilang sariling ilaw ang "lycanthrope" Mackandal, kung saan pinagsama ang tanyag na paghihimagsik at mga supernatural na kapangyarihan, at ang diktador na si Henri Christophe, na nagbigay ng mga arkitekturang karapat-dapat sa Piranesi sa kanyang palasyo sa Sans-Souci at ang kuta ng La Ferrièrre.
Ang mga nawawalang hakbang
Saan tayo nagmula at saan tayo pupunta? Ang pinakamalalim na mga katanungan ng sangkatauhan ay hindi makahanap ng ganap na tiyak na mga sagot sa agham. At kung saan ang agham ay nag-aalok ng mga bakas ng pag-aalinlangan, ang panitikan ay dapat na pumasok na may awtoridad at sariling kakayahan.
Buod: Isang obra maestra ng salaysay sa Latin American at isang perpektong ilustrasyon ng konsepto ng "kamangha-manghang tunay," na inilathala noong 1953, pinasinayaan nito ang panahon ng malikhaing likas ng akda ni Alejo Carpentier.
May inspirasyon ng mga personal na karanasan na nabuhay ng may-akda sa loob ng Venezuela, ang paglalakbay ng hindi nagpapakilalang kalaban ng nobela na humantong sa kanya na umakyat sa Orinoco sa loob ng gubat upang maghanap ng isang primitive na instrumento sa musika ay isiniwalat din bilang isang kakulangan sa oras, sa pamamagitan ng pinakamahalagang yugto ng kasaysayan ng Amerika, hanggang sa pinanggalingan, hanggang sa oras ng mga unang porma at pag-imbento ng wika.
Ang alpa at anino
Ang tribal ay isang bagay na nananatili pa rin bilang isang echo sa buong Timog Amerika. Ang pakikipagtagpo sa Europa ay nangangahulugang isang imposibleng miscegenation sa pagitan ng mga nakaligtas pa rin naibigay ang kanilang mga alamat at paniniwala at ang mga naniniwala sa kanilang sarili na lampas sa kanilang sariling mga sanggunian ng mga ninuno. Panimula ang pagkaunawa ng papel ni Christopher Columbus. Ang pakikipagtagpo sa pagitan ng dalawang mundo ay maaaring may iba pa ...
Buod: Noong 1937, nang gumawa ng isang adaptasyon sa radyo ng "The Book of Christopher Columbus" ni Claudel para sa Radio Luxembourg, naiirita ako sa masigasig na pagsisikap ng isang teksto na nag-uugnay sa mga napakahusay na birtud na tao sa Discoverer of America.
Nang maglaon ay nakatagpo ako ng isang hindi kapani-paniwala na libro ni Léon Bloy, kung saan ang dakilang manunulat na Katoliko ay humiling ng mas mababa sa kanonisasyon ng isang taong inihambing niya, malinaw, kasama nina Moises at Saint Peter. Ang totoo ay ang dalawang pontiff ng huling siglo, sina PÃo Nono at León XIII, na sinusuportahan ng 850 na mga obispo, ay iminungkahi ang pagpapasaya kay Christopher Columbus ng tatlong beses sa Sagradong Kongregasyon ng mga Rites; ngunit ito, pagkatapos ng maingat na pagsusuri sa kaso, patag na tinanggihan ang aplikasyon.
Ang maliit na librong ito ay dapat lamang makita bilang isang pagkakaiba-iba (sa pang-musikal na kahulugan ng termino) sa isang mahusay na paksa na patuloy na, bukod dito, isang napaka misteryosong paksa ... At hayaan ang may-akda na sabihin, na pinoprotektahan ang kanyang sarili kay Aristotle, na ito ay hindi ang tanggapan ng makata (o sabihin natin: ng nobelista) na "sabihin ang mga bagay ayon sa nangyari, ngunit ayon sa dapat o maaaring mangyari."
