Ang 3 pinakamahusay na libro ni Aurora Venturini

Na upang maging isang manunulat kailangan mong basahin nang mabuti ay ipinakita ng pigura ng Aurora venturini. Dahil ang namumuong mananalaysay na nagtalaga ng sarili sa panitikan sa kanyang tungkulin bilang tagasalin ay natapos sa pagsulat ng mahusay na gawain noong ang kanyang mga araw ay maputla na. Na nagpapatunay din ng iba; na ang isang tao ay maaaring magpasya na maging isang manunulat kung kailan niya gusto, sa dalawampu't o sa otsenta'y singko. Ang punto ay upang makakolekta ng sapat na mga pagbabasa upang malaman kung paano sabihin kung ano ang marubdob na nagmumula sa loob.

Inspirasyon ng isa pang sikat na may-akda mula sa Argentina tulad niya Mariana Enriquez, kung saan tiyak na ililipat ko ang paniwala ng panitikan bilang pagkahiwalay, bilang isang nakakabaluktot na salamin, kung saan makikita ng lahat ang kanilang mga sarili na may ganoong pag-usisa ng depersonalization, takot o pagtawa.

Ngunit kahit na ipinakikita ang kanyang sarili bilang isang nobelista sa napakagandang edad, ang katotohanan ay nasira na ni Venturini ang kanyang sariling mga liriko na lampas sa mga pagsasalin. Noong panahong iyon ay tula at mula sa malayong mga taludtod ng kanyang kabataan ay dumating ang ibang manunulat, na hindi kinikilala ng iba pang mahusay na manunulat sa Espanyol, ngunit puno ng kahulugan at kahusayan sa pagsasalaysay.

Nangungunang 3 Mga Inirekumendang Nobela ni Aurora Venturini

Ang magpinsan

Kapag naghintay ka nang napakatagal upang isulat ang iyong unang nobela sa itim at puti, ang nakaraan ay darating sa iyo tulad ng isang malagkit na bagyo sa tag-init. Lamang sa oras na ito ang lahat ay para sa pinakamahusay. Dahil sa paikot-ikot na pagbabalik sa kung ano ang naiwan ni Aurora Venturini sa kanyang lumang tinubuang-bayan, ang mga imahe ay dumating sa isang hindi inaasahang intensity, na may katatawanan at mapanglaw sa isang kakaibang makatas at nakakaligalig na cocktail.

Apat na kababaihan na walang hanggan na umiikot sa walang bisa. Ang nagwaging award na unang nobela ng octogenarian Aurora Venturini. Ang kwento ng pagsisimula ay itinakda noong 1940s na nagbubukas ng mapang-akit na mundo ng isang hindi gumaganang mas mababang-gitnang-uri na pamilya mula sa lungsod ng La Plata. Sa kalagitnaan ng pagitan ng delusional autobiography at ang walang kilalang ehersisyo ng intimate ethnography, ang Las prima ay isang natatangi at orihinal na nobela, na may prosa na nagbabanta sa lahat ng mga kombensyon ng wikang pampanitikan.

Kung ang kwentong sinabi ng nakakagulat na nobelang ito ni Aurora Venturini ay itinakda sa Texas, tiyak na mayroon dito ang mga nakamamatay na psychopath, lakas ng loob at dugo. Hindi ito ang kaso, sa kabutihang palad para sa mga mambabasa, sa kabila ng katotohanang sa loob ng pamilya na ang mga bituin dito ay may mga mamamatay-tao - at pagpatay - tao, mga patutot, pagkukubli, may pagka-itak at isang unano. Gayundin isang mahusay na guro ng sining, isang magaling na mag-aaral at isang guro ng ina.

Si Aura Venturini ay pinaghiwalay ang lipunan ng kanyang kabataan, sa La Plata (Argentina) sa edad na apatnapung, isang pamilya na binubuo ng mga kababaihan at ganap na hindi gumana na nagpapakita ng kamangha-manghang kakayahang magpatuloy, sa puntong namamahala ang bida upang maging isang tanyag na pintor. Si Yuna, ang tagapagsalaysay, ay nagkukuwento sa unang tao ng mga taon ng pagsasanay at pagpapabuti ng sarili, na may isang kinakaing unting katatawanan at hindi pinipigilan ang mga salita. Ang magpinsan inakala nito ang pagtuklas at pagtatalaga ng may-akda nito, sa edad na walumpu't limang taon: tiyak, hindi huli na kung ang nobela ay mabuti. Sa kasong ito ito ay mahusay.

Mga kasintahan

Kung naiwan ka sa pagnanais na basahin ang mga premium, sa bagong yugto na ito ay masisiyahan ka sa isang mas kalmadong pananaw ng "pamumuhay" ng mga kalaban nito.

Ang batang pintor na si Yuna Riglos, ang bida ng Las prima, ay nagbabalik bilang isang babae na halos walong pung taong gulang na nalulugod sa mga alaala ng isang matagumpay na nakaraan at sa isang kalungkutan na nagambala ng hindi pagkakaintindihan na kwalipikado siya bilang pagkakaibigan. Sila ang mga "kaibigan" na kumatok sa pintuan ng kanyang apartment sa La Plata, at ibinabahagi sa kanila ni Yuna kung ano ang mayroon siya at kung anong mayroon siya. Ngunit magiging mahirap upang makahanap ng mga damdamin ng pagkakaibigan sa koreograpia na ito ng mga nag-iisang kababaihan na pinakilos ng paghahanap ng kaunting pagmamahal.

"Isang nobela laban sa butil ng mabubuting hangarin: alinman sa katandaan o kapatiran ay simpleng mga sitwasyon na tatahanan," sumulat si Liliana Viola sa prologue sa edisyong ito. Gayunpaman, ang Aurora Venturini, totoo sa kanyang istilo, ay namamahala muli upang higpitan ang mga linya sa pagitan ng kathang-isip at maling akala, at pinahahalagahan ang katandaan ng isang maluho, makasarili at hindi kinaugalian na Yuna. Ang Las amigas ay ang hindi nai-publish na nobela ni Aurora Venturini, isang monologue na nagsisimula siyang magsulat pagkatapos ng tagumpay ng Las prima at kung saan nagpatuloy siyang gumana ng maraming taon. Ang Tusquets Editores ay nakakakuha ng gawain ng isa sa mga pangunahing tagapagsalaysay ng napapanahong panitikan.

Ang daang-bakal

Ang kwento ay onamism para sa manunulat ngunit posibleng orgasm para sa mambabasa. Dahil ang pagiging maikli ay kinakaladkad ka tulad ng isang undertow ng dagat habang nagsusulat ka habang pinapalabas ka nito sa mga alon papunta sa dagat kapag binasa mo ito. Ang mga larawan ng Aurora Venturini ay mayroon na hindi ko alam kung anong maliit na imortalidad sa pagitan ng pagkabulok at ang kaluwalhatian ng simpleng pagkakaroon. Sa mga ugnayan sa pagitan ng kamangha-manghang at parang panaginip, ang bawat kwento ay ang paglalakad sa landas ng lahat ng maaaring mangyari sa maikling panahon. Dahil kung hindi, kung hindi man, bakit ito bibilangin?

Ang "Mga Pagkakaiba-iba sa Monsieur Le Diable" ay ang pamagat ng isa sa mga kabanata ng gumagalaw na libro na ito, kung saan matatag ang Aurora Venturini sa manipis na linya sa pagitan ng pagtulog at paggising, sa pagitan ng kabaliwan at dahilan, o sa halip, sa pagitan ng buhay at kamatayan, upang maiugnay ang mga hindi malalim na sandali ng kanyang pambihirang pagkakaroon kung saan naramdaman niya na ang kanyang oras na umalis sa mundong ito ay dumating. Gayunpaman, nakikipaglaban, kasama ang mga salita bilang pangunahing sandata, narito siya, na may edad na 90, na nagpapakita kung bakit ang kanyang pagsusulat (na kapareho ng pagsabi ng kanyang buhay) ay maaaring harapin si Monsieur Le Diable at manalo sa laro.