3 pinakamahusay na mga libro ni Aki Shimazaki

Higit pa sa cool Murakami, mga manunulat tulad ng Yoshimoto o shimazaki ipinakita nila na ang panitikan ng Hapon ay usapin din ng magagaling na tagapagsalaysay na namamahala sa transversal universality ng lahat ng mga pangyayaring pangkulturang. Walang mas bongga sa pahayag nito na kasing epektibo sa reyalidad nito. Sapagkat ang pinakamahusay na pagbubuo ay ang paghahalo sa pagitan ng mga kultura. Ang kapangyarihang tangkilikin ang isang haka-haka na inilipat sa papel mula sa mga pahayag sa kultura na malayo sa etnocentric inertia ay higit na ginagawa para sa isang "alyansa ng mga sibilisasyon" kaysa sa anumang iba pang rolitikong pampulitika.

Sa kaso ni Shimazaki, at dahil ako ay naging etnolohikal na kasangkot, ito ay hindi na mahahanap natin ang ating sarili sa harap ng isang tagapaghatid ng mga Hapon bilang isang setting o espesyal na pagganyak ng balangkas. Sa katunayan, nagsusulat na siya sa adoptive French ng kanyang kasalukuyang Canada. Ngunit ang malinaw ay dumadaloy din sa panitikan ang idiosyncrasy cradled at blowjob. At diyan ka natututo, ang pag-unawa sa mga karakter na pumupukaw ng napakalayong mga motibasyon ay nakuha namin salamat sa empatiya na dulot sa amin ng bawat pagbabasa.

Sa madaling salita, na sa pamamagitan ng pagbabasa ng Shimazaki ay nakakakuha kami ng isang minimalist ngunit detalyadong punto ng pagkakaroon kapag naging maselan tayo sa mga nagmamasid sa kaluluwa. Kami ay naging mga kakatwang mga platero na papalapit sa pinakamalalim na instincts ng kanilang mga character. Ang lahat salamat sa isang halos atomic na diskarte sa kanyang mga character mula sa cellular ng emosyon hanggang sa espirituwal ng mga pagnanasa.

Nangungunang 3 Mga Inirekumendang Nobela ni Aki Shimazaki

Puso ni Yamato

Ang mga kwento ng mga imposibleng pag-ibig, ang mga puso ay tumawid tulad ng mga espada at hindi maiiwasang mga pangako sa pinaka-kapus-palad na mga kapalaran ay ngayon pa rin isang mapagkukunan mula sa kung saan upang iligtas ang puntong iyon ng romantikong na sa Japanese case ay kumokonekta sa maraming iba pang mga lubhang kawili-wiling mga aspeto tulad ng konsepto ng karangalan. Ang kaibahan ng lokasyon ng Kasaysayan sa isang Japan ay muling isinilang mula sa mga paghihirap nito pagkatapos ng World War II ay nag-aalok sa amin ng isang mas maraming kalikutan na senaryo para sa ilang mga kalaban na nais naming sa wakas ay lumiko ang mundo ...

Si Aoki Takashi ay tatlumpung taong gulang at nagtatrabaho para sa isang prestihiyosong kumpanya ng Tokyo na humihingi ng ganap na oras at dedikasyon mula sa mga empleyado nito. Halos walang anumang silid para sa buhay pag-ibig, ngunit si Takashi ay marahas na nahulog at hindi inaasahan na mahalin si Yuko, isang tagapanggap na pinaghahatian niya ng mga klase sa Pransya. Sama-sama nilang sinisimulan ang isang magandang relasyon, puno ng pang-araw-araw na mga ritwal, na kung saan ay banta kapag ang tagapagmana ng makapangyarihang bangko ng Sumida ay napansin siya at opisyal na hilingin sa kanyang ama ang kanyang kamay.

Kahit na nagsusulat siya sa Pranses, ang Shimazaki ay kabilang sa parehong angkan ng mga dakilang kontemporaryong manunulat ng Hapon tulad nina Haruki Murakami, Hiromi Kawakami at Yoko Ogawa, na may natatanging kombinasyon ng senswalidad at kalungkutan at ang pansin sa maliit at mahusay na mga pagbabago sa kalikasan at ng tao kaluluwa.

Hôzuki, tindahan ng libro ni Mitsuko

Ang bango ng isang lumang aparador ng libro ay kumakalat mula sa mga filament ng ilaw na nagsasala sa pagitan ng mga dami nito. At kung saan ang kadiliman sa pagitan ng mga istante ay nakabitin sa amin ng mga anino ng walang katapusang mga kwento nito at ang hindi malalapitan na karunungan, alam ng isang tindero ng libro tulad ng Mitsuko ang lahat ng maaaring mangyari sa kabila ng maliwanag na katahimikan ...

Ang Mitsuko ay mayroong isang tindahan ng libangan ng libro na nagdadalubhasa sa mga gawaing pilosopiko. Doon niya ginugol ang kanyang mga araw nang matahimik kasama ang kanyang ina at si Tarô, ang kanyang bingi na anak na lalaki. Gayunpaman, tuwing Biyernes ng gabi, siya ay naging isang waitress sa isang high-end hostess bar. Pinapayagan siya ng trabahong ito upang matiyak ang kanyang kalayaan sa pananalapi, at pinahahalagahan niya ang kanyang mga pakikipag-usap sa mga intelektuwal na madalas na itatag.

Isang araw, isang kilalang babae ang naglalakad sa tindahan na sinamahan ng kanyang anak na babae. Agad na naaakit ang mga bata sa bawat isa. Sa pagpupumilit ng ginang at aliwin si Tarô, sa kabila ng katotohanang karaniwang iniiwasan niyang makipagkaibigan, pumayag si Mitsuko na makita silang muli. Ang panganib na ito ay maaaring mapahamak ang balanse ng iyong pamilya.
Dito sinisiyasat ni Aki Shimazaki ang likas na katangian ng pagmamahal ng ina. Sa mahusay na kahusayan, kinukwestyon niya ang hibla at lakas ng mga kurbatang.

Ang Nagasaki Quintet

Ang isang pangunahing kalupitan ay nagtatapos sa pinakapangit na gawa, na may hindi magandang pagganap ng isang pagpatay. Ang nobelang ito ay pinalitan ang pagtuon mula sa trahedya ng mga bomba hanggang sa panloob na mekanismo na sumabog din sa mundo ni Yukiko sa hangin ...

Sa buong buhay niya, si Yukiko ay nanirahan na may isang kahila-hilakbot na lihim: Kinaumagahan ng Agosto 9, 1945, bago mahulog ang bomba sa Nagasaki, pinatay niya ang kanyang ama. Sa isang liham na naiwan sa kanyang anak na babae pagkamatay niya, aminado siya sa krimen at isiniwalat na mayroon siyang isang stepbrother. Malalaman na sa lalong madaling panahon ay hindi lamang si Yukiko ang nag-iingat ng mga sikretong hindi masabi. Ang mga personal na kwento ay magkaugnay sa mga pangyayari sa kasaysayan: ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig sa Japan, ang mga salungatan sa Korea, ang lindol noong 1923. Ang mga henerasyon ay sumusunod sa isa't isa habang lumilitaw ang isang mabuting larawan ng isang lipunan, ang Hapon, na puno ng mga kontradiksyon at nauugnay sa mga tradisyon nito .

Sa likuran, likas na katangian, pare-pareho at mahinahon na presensya, maselan at matikas tulad ng pagsulat ni Aki Shimazaki: ang hangin na humihimas sa isang pisngi, ang mga ulap sa isang naka-agaw na kalangitan sa tag-init, ang mga alitaptap na lumilipad sa isang sapa, ang asul na damo ng wasurenagusa, camellias sa kagubatan ng Nagasaki. Ang mga maikling pangungusap ng isang pino na pagiging simple, kung minsan ay masarap na patula, iba pang pang-senswal, na nakaharap sa pribado at unibersal na mga drama at kung saan kahit na ang pinakamadilim na kwento ay nagtatapos sa paglutas ng gaan na may kakayahang ipasok ito ni Shimazaki.