Los 3 mejores libros de Alan Sillitoe

การเกิดขึ้นของกระแสแห่งความเสื่อมทรามและการเลิกราอย่างเป็นทางการในฐานะกระแสวรรณกรรมก็มีการสะท้อนของยุโรปนอกเหนือจากเสียงสะท้อนของอเมริกา บูโควสกี้ y compañía(de hecho, considerando que este referente emigró hacia Estados Unidos desde Alemania, la tendencia puede entenderse de ida y vuelta).

ประเด็นคือ อลัน ซิลลิโท, prácticamente coetáneo de Bukowski también desempeñó es narrativa impregnada de realismo sucio y decadente. Si hay que hacer algunas distinciones entre ambos exponentes, me atrevería a apuntar que en Sillitoe esa tendencia «sucia» se aliviaba en una especie de eco esperanzador, solo que sin un horizonte muy claro. Menos alcohol, menos sexo y menos drogas pero la misma sensación de vacío y rebeldía.

ในอังกฤษที่อลันมาจากและที่เขาประกอบอาชีพวรรณกรรมเขาถูกรวมอยู่ในกระแสของ "ชายหนุ่มผู้โกรธเคือง" ซึ่งเป็นป้ายกำกับที่มักจะเป็นอยู่หลายครั้งสำหรับลูกหลานที่ไม่ต้องการ ฉายากว่าเป็นอย่างอื่น

La cuestión es que a la postre Alan se erigió como uno de esos cronistas alternativos que esbozó las miserias del siglo XX desde la parcela de lo personal, extendido gracias a la famosa etiqueta hacia algo generacional.

นวนิยายที่ดีที่สุด 3 อันดับแรกโดย Alan Sillitoe

ความเหงาของนักวิ่งระยะไกล

ความแปลกแยกน่าจะเป็นชะตากรรมที่แกะสลักออกมาสำหรับทุกคนที่เกิดในละแวกบ้านที่ไม่ถูกต้องในเวลาที่ไม่เหมาะสมที่สุด

De eso nos habla Alan Sillitoe. Y sin embargo en esta propuesta narrativa rezuma esa sensación de querer, de pretender alcanzar algo distinto a lo que el destino deparaba a tantos y tantos jóvenes de los tiempos jóvenes de Alan, allá por los 50 y 60. Aquí conocemos a Colin Smith un joven dotado para correr y que en cierta forma podría inspirar a todo «runner» actual que busque en el sencillo deporte de calzarte y salir a la calle una forma de evasión.

เฉพาะกรณีของคอลินเท่านั้นที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ความทรงจำของพวกเขาเป็นผลรวมของความคับข้องใจและความรู้สึกที่ขัดแย้งกันของพลังและกำแพงที่อ่อนเยาว์ขึ้นจากข้อเท็จจริงของการเป็นสมาชิกของกลุ่มที่ไม่ค่อยชอบใจ

Junto a Colin descubrimos a muchos otros jóvenes que complementan ese escenario de derrota en el mismo momento en el que se hacían adultos de suburbios donde la vida era otra cosa…

คืนวันเสาร์และเช้าวันอาทิตย์

Para los amantes de las etiquetas, esta novela es la que supone el aldabonazo con el que la generación de Sillitoe se presentaba ante las puertas de la realidad con la rabia, las frustraciones, la culpa y la perdición, toda esa suma de actitudes colmadas como única respuesta al vacío.

และในนวนิยายเรื่องนี้ก็มีแรงจูงใจและข้อแก้ตัว เช่นเดียวกับความพยายามที่จะชดใช้บาปและจัดองค์ประกอบใหม่ อาร์เธอร์ ซีตันใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยในคืนวันเสาร์ ที่ซึ่งศีลธรรมหรือกฎเกณฑ์ใดๆ ไม่อาจกั้นพรมแดนได้

โดยไม่ได้มองหาหลักศีลธรรมอันเรียบง่าย การอ่านเผยให้เห็นถึงความตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลง อาการเมาค้างที่ปลุกให้ตื่นขึ้นจากผลอันรุนแรงของการค้นหาความสุขจอมปลอมที่เกิดขึ้นชั่วคราวในการกบฏเท่านั้น

วรรณกรรมของคนงานชาวอังกฤษ ที่มีสัมผัสของกำแพงสีเทาและท้องฟ้า ผู้สืบทอดการปฏิวัติอุตสาหกรรมและความแปลกแยกจากรุ่นสู่รุ่น

ชีวิตที่ปราศจากเกราะ

ความทรงจำและชีวประวัติควรถือเป็นนวนิยายของตัวเอง มากกว่านี้ถ้าเป็นไปได้ถ้าคนที่สมัครเป็นนักเขียน และนั่นคือสิ่งที่ซิลลิโททำในหนังสือเล่มนี้ ความทุกข์ยากของเด็กชายจากนอตทิงแฮม สมัยเป็นทหาร หนทางเดียวที่จะกลายเป็นชายภายใต้การขู่กรรโชกของประเทศในสมัยนั้น

ความอยู่รอดของผู้ใหญ่และความทุ่มเทของเขาในการเล่าเรื่องความเป็นจริงของผู้คนมากมายเช่นเขา เด็กชายในละแวกที่ยังคงเป็นแบบนั้น เด็กชายที่ไม่มีวัยเด็กถูกบังคับให้ถูกทำร้ายผู้ใหญ่ไปตลอดชีวิต

อย่างที่ฉันพูดอัตชีวประวัติในเบื้องต้นของข้อเท็จจริง แต่ยังเป็นองค์ประกอบทางวรรณกรรมที่ทำร้ายจิตใจของผู้แพ้เหล่านั้นก่อนที่พวกเขาจะเล่น